Het Saillant | Wie ‘dom’ zegt, is af
Links heeft de kwetsbare sociale groepen niets meer te bieden. Was verheffing ooit een wens, nu is verheven zijn een eis om in het maatschappelijke debat serieus genomen te worden. Wie niet over minimale verbale en intellectuele kwalificaties beschikt, moet bij boosheid gewoon het bekje dicht houden, meent links, zowel als rechts. Voor domme volkse boosheid is geen plaats meer, want het wordt misbegrepen.
In de jaren negentig heb ik vijf jaar doorgebracht in het nu wereldberoemde Oosterwei. Nog jong, goede baan en wonend in één van de weinige koophuizen die toen in de wijk stonden. En in de eerste jaren ook nog licht idealistisch aan het werk voor de buurtcommissie. De problemen waren toen nauwelijks minder groot dan nu. Maar ze stonden nog niet in de krant. En als er gesproken werd over ‘investeren in de wijk’, dan werd er ergens een portiekflat nieuw in de verf gezet. Naarmate ik er langer woonde werd het steeds lastiger mijn verlichte standpunten over gelijkheid, kansen en verheffing vol te houden. Ik vertrok na vijf jaar, naar een hip appartement tussen de creatieve yuppen in de binnenstad. Daar was het als linksmensch een stuk makkelijker toeven.
Zo’n negen jaar geleden een zelfde ervaring. Ik vertrok naar Utrecht, maar kon zo snel alleen in Zuilen terecht. In de portiekflat hield ik het nog geen twee jaar vol. De volstrekte onaanachtzaamheid van medebuurtbewoners, de smerigheid, de herrie, de terreur van de buurtjongetjes en het onuitputtelijke gekanker van die enkele blanke medebuurtbewoner die niet de mogelijkheid had om weg te komen. Ook de portiekflat in Zuilen kon ik inruilen voor een plek in een fijne hippe blanke buurt. Gelukkig maar, want nu kan ik u vertellen hoe de wereld er eigenlijk uit hoort zien. Met mijn fijn spaarlampverlichte linkse idealen.