"Als we slechts 0,1% van de energie aanwezig in de oceanen kunnen 'vangen' dan is er genoeg energie voor 15 miljard mensen" (DailyTelegraph), dit beweert Michael Bernitsas: professor nautische architectuur aan de universiteit van Michigan. Nu is de term 'energie aanwezig in de oceanen' niet bepaald specifiek geformuleerd, maar gezien zijn uitvinding doelt Bernitas waarschijnlijk op de energie van zeestromen. Zijn onderzoeksteam heeft een methode gevonden om energie te winnen uit de turbulentie die ontstaat als water langs een object stroomt. Het grote voordeel is dat het kan worden toegepast bij lage stroomsnelheden van minder dan 2 knopen, terwijl (getijden)turbines pas functioneren bij stroomsnelheden hóger dan 5 a 6 knopen. Een begrijpelijke uitleg vind u hier. Het mondiale energievraagstuk is dus (alweer?) opgelost?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Soms wordt het internet nog gebruikt waarvoor het bedoeld is en overvalt je bij het zien van een website dat magische gevoel van verwondering wat de meesten van ons hadden in de tijd toen het internet nog groot kon worden.
Te Papa’s Blog is zo’n site. In een laboratorium in het Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa in Wellington ontleden wetenschappers zeedieren en houden dat op een blog bij.
Eind april werd er necropsie op een reuzeninktvis uitgevoerd. Trots laten de onderzoekers zich in bad fotograferen met wat ze liefkozend ‘our girl’ noemen. Deze week was een dwergvinvis aan de beurt, deze pygmy right whale is de kleinste walvissoort die enkel in Zuidelijke wateren leeft. Het onderzoek heeft tot nu toe o.a. opgeleverd dat het dier(tje) is aangevallen door zogenaamde koekjessnijders: kleine haaien die als een zwerm wespen met vlijmscherpe tanden (foto) hun prooien aanvallen maar, die gelukkig voor de walvis, niet door de speklaag heenkomen. En ook dat sommige walvissen haren hebben.
Te Papa’s Blog: Klik, Scroll, Kijk, Lees, Lach, Reaguur En Verwonder!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Onder de waterspiegel bij Indonesië: twee boxerkrabjes (Lybia tesselata) staan klaar voor een gevecht. In hun klauwen hebben ze prikkende zeeanamonen om hun tegenstander even flink mee af te rossen. Deze foto van Marchione Giacomo won de overall prijs in een wedstrijd voor onderwaterfotografie. Ook boeiend: bewegend beeld van een pregnant crabfight.
De Noorse zeiler Oyvind Tangen zag ergens tussen Kaapstad en Antarctica deze gestreepte ijsberg voorbij drijven. De strepen is puin dat de gletsjer heeft meegenomen op het vaste land voordat ze in stukken in brak in zee. Opdooien en opvriezen zorgt voor de geconcentreerde banen.
Voor meer strepen op het ijs: Daily Mail
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
