Als de onderhandelingen tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU over nieuwe handelsrelaties vastlopen, kunnen de Britten altijd nog terugvallen op de WTO-regels, zo is de veronderstelling. Maar dan moeten het VK wel zelfstandig lid zijn van de WTO. Ook de gesprekken daarover vlotten echter niet. Ergens vorig jaar werd de Moldavische diplomate Corina Cojocaru de toegang geweigerd tot Groot-Brittannië. Dat boeide toen niemand, want Moldavië is een onbetekenend land aan de rand van Europa en daarbinnen stelde Cojocaru ook niet zoveel voor. Behalve dat ze de officiële onderhandelaar namens haar land is bij de Wereldhandelsorganisatie WTO. En toen ze zich moest buigen over het Britse verzoek om deel te nemen aan een verdrag aangaande overheidsaanbestedingen, dacht ze: als ik al niet toegelaten word, hoe kunnen onze bedrijven dan eerlijk toegang krijgen tot de Britse markt? En dus zei Cocojaru: nee. Zo dreigt het VK de toegang ontzegd te worden tot een markt die wereldwijd 1,7 biljoen dollar omvat. Voor de Britten is het een reminder dat Brexit niet alleen betekent dat Londen zelfstandig met Washington kan praten, maar dat het ook met Cisinau om tafel moet.
QUOTE - Tja, in Moldavië kijken ze natuurlijk ook met lede ogen naar wat er in het oosten gebeurt. Zij hebben immers ook een smalle strook van hun land waar, eh, de Russische bevolking “beschermd” door een Russische bezettingsmacht (of was het nou een “vredesmissie”?). De minister van defensie denkt er het zijne van:
“We cannot neglect the presence of an uncontrolled state that is so militarized,” Nosatii said about unrecognised Transnistria.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
ELDERS - Moldavië is een arm, gespleten land tussen Oekraïne en Roemenië, op de geopolitieke grens van oost en west. Een deel kijkt naar Rusland, een ander deel verwacht het heil uit de EU.
Begin deze maand vond in Berlijn onder auspiciën van de OECD een conferentie plaats die tot nieuwe stappen zou moeten leiden voor de hereniging van de twee delen waaruit Moldavië sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie bestaat. De besprekingen, waar ook Rusland, Oekraïne, de EU en de VS bij betrokken waren hebben weinig opgeleverd. De spanningen tussen Rusland en de NATO die sinds de oorlog in Oekraïne weer zijn opgelaaid zetten een enorme druk op de politieke situatie in Moldavië.
Transnistrië, het oostelijke deel van Moldavië, waar Russen in de meerderheid zijn, heeft zich al in 1990 afgescheiden en functioneert sindsdien als een niet erkende dwergstaat die beschermd wordt door de aanwezigheid van Russische troepen en verder ook economisch volledig afhankelijk is van Rusland. In de hoofdstad Tiraspol zetelt nog steeds de Opperste Sovjet als parlement. Het landsdeel is een reservaat van ouderwets sovjetcommunisme. Ze hebben goedkoop Russisch gas, de geheime dienst heet KGB, er wordt Russisch gesproken en er is geen McDonalds. In 2006 stemde een overgrote meerderheid van de bevolking in een niet-erkend referendum voor aansluiting bij Rusland. Sinds de bezetting van de Krim door Rusland in 2014 en de oorlog in Oost-Oekraïne is het separatisme weer opgelaaid.
In 2014 tekenden Georgië, Moldavië en de Oekraïne associatieverdragen met de EU, maar hervormingen zijn nu tot stilstand aan het komen. De EU moet de overheden van deze drie landen ertoe bewegen om méér te doen.
Europa’s Zuidelijke buren verkeren in een staat van chaos, met een burgeroorlog in Syrië en anarchie in Libië, die migranten en vluchtelingen naar de Europese kusten jaagt, waardoor weinig EU-leiders oog hebben voor wat er bij hun Oostelijke buren speelt.
Maar Europa kan de uitdagingen en kansen daar niet negeren. Er zijn beperkingen aan wat het met Armenië, Wit-Rusland en Azerbeidzjan aan kan vangen: het zou verbeterde relaties moeten bevorderen met de eerste twee; en het zou haar besten moeten doen te reageren op de onderdrukking en corruptie in de laatste. Maar haar prioriteit zou moeten zijn om hervormingsprocessen in Georgië, Moldavië en Oekraïne nieuw leven in te blazen, in verbondenheid met bevolkeren die snakken naar beter bestuur en een einde aan een nepotistische zakencultuur
Armenië, Wit-Rusland, Azerbeidzjan
In Armenië is voortgang in de betrekkingen met de EU in 2013 tot een halt gekomen toen Moskou op Yerevan leunde om toe te treden tot de door Rusland geleide Eurasiatische Economische Unie, in plaats van een associatieovereenkomst te tekenen met de EU. Sinds dat moment zijn de EU en Armenië echter onderhandelingen begonnen over een nieuwe overeenkomst, die beoogt zoveel mogelijk van het eerdere associatie-ontwerp te behouden. Armenië is voor Rusland afhankelijk voor haar veiligheid, maar de EU zou haar moeten helpen haar bewegingsvrijheid inzake buitenlandbeleid en handelsrelaties zoveel mogelijk te behouden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Welkom in het armste land van Europa. Moldavië is na de onafhankelijkheid in 1991 nagenoeg volledig leeggeroofd door corrupte politici.
Het is zelfs geen kandidaatlid van de Europese Unie, voornamelijk ook omdat de communisten een pro-Russische koers voorstaan.
ELDERS - Europa koestert de vrede. Maar regionale conflicten kunnen ook op dit continent de rust verstoren.
In het vooruitzicht van een nieuw associatieverdrag met de EU dat eind november in Vilnius gesloten moet worden is Moldavië dit voorjaar begonnen met het plaatsen van grensposten langs de Dnjestr om inkomend verkeer vanuit de afgesplitste provincie Transnistrië te kunnen controleren. Het is een gebaar vanuit de hoofdstad Chişinău richting Europa: wij zijn er klaar voor om de buitengrenzen van de Unie te bewaken. Aan de overkant is men er niet blij mee. Transnistrië, waar vooral Russen en Oekraïners wonen, heeft zich in 1992 na een burgeroorlog afgescheiden van het overwegend Roemeens sprekende deel van de voormalige Sovjetrepubliek. Hier willen ze liever bij Rusland horen dan bij de EU. Maar het gebied, dat door geen enkel land als onafhankelijke staat wordt erkend, is wel afhankelijk van handel met de buurlanden en de EU. Een nieuwe stap van regering in Chişinău richting de EU is economisch nadelig voor de inwoners van de afgescheiden strook. In reactie op de nieuwe controleposten aan de westgrens heeft de Opperste Sovjet in de hoofdstad Tiraspol (het enige parlement ter wereld dat nog onder die naam opereert) besloten nu ook grensposten te plaatsen. Het probleem is dat de beide delen van de voormalige republiek het niet eens zijn over de precieze loop van de grens. Een conflict ligt op de loer en de druk van de EU die gebaat is bij een duidelijke en goed controleerbare buitengrens van fort Europa zal de spanning onvermijdelijk opvoeren.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Mooi opgebouwd nummer van de Moldavische folkband Via Dacă. Het is de titelsong van de gelijknamige film.
Zdob și Zdub komt uit Moldavië en zet hier zowel muzikaal als visueel een behoorlijk schizofrene prestatie neer, waar ik u deze vrijdagavond met veel plezier attent op maak.
Zo meldt Trouw:
Hoewel de pro-Russische Socialistische Partij de meeste stemmen heeft binnengesleept tijdens de parlementsverkiezingen, hebben de Ruslandgezinde partijen geen meerderheid voor een coalitie. De drie pro-Europese partijen hebben bij elkaar wel genoeg stemmen. […]
Dat maakte de centrale kiescommissie van het Oost-Europese land bekend. Na het tellen van 87 procent van de stemmen bleek dat de Liberale Democraten, de Liberalen en de Democraten 44 procent van de stemmen hebben gekregen. Dat is genoeg om minimaal 51 zetels te veroveren in het parlement, dat bestaat uit 101 zetels. Waarschijnlijk weet de coalitie zelfs 54 zetels te behalen. Dat betekent dat het blok van drie partijen, onder leiding van premier Joerie Leanca, de in 2009 ingezette pro-Europese koers kan doorzetten.
Idem dito voor Georgië en Moldavië.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.