De burner phone van mijn dochter

Mijn dochter van 11 heeft een 'burner phone'. En dat had de school kunnen voorkomen. Ik maak me zorgen over hoe afhankelijk we ons hebben gemaakt van aantoonbaar kwaadaardige bedrijven (zoals Facebook's Meta) en hen echt zo'n beetje alles van ons laten weten. Een manier waarop we dat doen, is door WhatsApp op onze telefoons te installeren. WhatsApp weet niet alleen wie je allemaal kent (en waar je contacten wonen, wat hun telefoonnummers zijn, etc.) maar ook wanneer je met wie contact hebt gehad. En of dat niet genoeg is combineren ze dat waarschijnlijk ook aan je surfgedrag, dat ze op talloze websites via geniepige plugins aan jou weten te koppelen. Dat mogen ze niet, maar dat heeft Meta in het verleden ook niet weerhouden de regels te overtreden. Zonder veel overdrijven kun je WhatsApp als spyware klassificeren. En natuurlijk is al deze kennis over jouw persoonlijke netwerk en gedrag ook gewoon benaderbaar voor (en waarschijk al lang en breed in het bezit van) Amerikaanse veiligheidsdiensten. Er zijn prima alternatieven, zoals Signal Messenger, met aantoonbaar veel meer respect voor je privacy. Gelukkig maken steeds meer mensen gebruik van Signal en stappen steeds meer mensen af van WhatsApp. En toch heeft mijn dochter dus een burner phone. Eentje waarop ze verder niets doet, waarop verder niets staat, behalve WhatsApp. Waarom? Nou, een aantal van haar vriendjes en vriendinnetjes zitten weliswaar op Signal, maar zonder uitzondering zitten ze op WhatsApp, en in een chatgroep van de klas waar ze logischerwijs niet buiten wil vallen. Niemand heeft hen ooit verteld dat het eigenlijk niet zo fris is allemaal, wellicht enkele dappere pogingen van mijn dochter uitgezonderd. Volgens mij is het tijd dat we als (semi-)overheid gaan normeren. Om ergens mee te kunnen doen zou je nooit spyware op je telefoon moeten hoeven te installeren. Het kan heel makkelijk zijn. Geef het goede voorbeeld. Draag uit dat het anders, beter, kan. En dat je daar als overheid, school, zorginstelling, bibliotheek, sportvereniging, of wat voor club ook, een rol in wil spelen. De meeste mensen zijn gelukkig best ontvankelijk voor goed advies vanuit dit soort organisaties! Als we niet veranderen dan moeten we ook niet opkijken dat Amerika ons in de tang heeft en houdt. Het is tijd om voor vrijheid en onafhankelijkheid te kiezen. Dan hoeft mijn dochter, die daar ook voor wil kiezen, geen 'burner phone' te gebruiken als ze niet buitengesloten wil worden.   Geschreven door Joep Bos-Coenraad

Door:
Foto: Anthony Quintano (cc)

Voornaamwoorden en de blauwe ogen van Mark Zuckerberg

COLUMN - Een gedenkwaardige bijeenkomst, gisteren, in het Nederlandse hoofdkantoor van Meta. Instagram wil in de aanloop naar ‘International Pronouns Day’ op 3 oktober aanstaande voor een aantal talen waaronder het Nederlands (bij Meta noemen ze dat ‘Nederlands/Vlaams’) de mogelijkheid bieden dat gebruikers hun eigen voornaamwoorden mogen kiezen. Voor het Engels kan dat al sinds mei vorig jaar, en kennelijk vond men dat bij Instagram nu zo’n succes dat het ook voor het Nederlands gebeurde.

Opgetrommeld in een – verder overigens op maandagmiddag op het oog volkomen uitgestorven hoofdkantoor – waren vooral vertegenwoordigers van belangenverenigingen. Mij was de eer te beurt gevallen om deskundige te spelen.

Belachelijk

De sessie was nogal eigenaardig opgezet. De medewerkers van Meta toonden een lijstje van de ongeveer vijfenveertig voornaamwoorden die je kennelijk kunt kiezen in de Engelse versie (‘he/him/his/she/her/hers/they/them/theirs/ze/ve/thon’ en nog vele andere) en vroegen aan de aanwezigen of dit ook een goede lijst zou zijn ‘als deze vertaald zou worden’ in het Nederlands, alsof dat een eenduidige opgave zou zijn. De belangengroepen gaan nu de komende tijd een Nederlands lijstje maken.

Er was vervolgens ook wel discussie over de vraag waarom je als gebruiker beperkt wordt tot zo’n vaste lijst. Waarom kun je niet helemaal zelf kiezen welk voornaamwoord je wil gebruiken? Als Instagram inclusief wil zijn, waarom zou het dan bepalen welke voornaamwoorden mensen wel of niet mogen opnemen in hun lijstje (niet alleen maar hij of zij, maar nog meer dan veertig andere vormen, oké, maar wie weet of dat genoeg is?) De medewerkers van Meta zeiden dat de reden was dat mensen anders dat voornaamwoordenveld zouden misbruiken om er belachelijke dingen op te schrijven (nazi) hoe groot de kans daarop was en of je daar dan niet op kon filteren, werd niet duidelijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.