Plan Sarkozy en Merkel: Meer EU in Eurozone
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rosenthal verrast in Berlijn: Nederlands tijdens persconferentie
, door
Het was een belangrijk bezoek voor de kersverse Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Zijn eerste reis ging naar Duitsland, de belangrijkste partner van Nederland en ook het enige Europese land waar vanuit de regering harde woorden vielen over het nieuwe Nederlandse kabinet. Rosenthal verraste tijdens de persconferentie met zijn Duitse ambtgenoot Guide Westerwelle door Nederlands te spreken. Noch zijn gastheer, noch de Duitse pers verstond zo zijn uitleg over waarom VVD en CDA met de PVV in zee zijn gegaan.
De openingswoorden van Rosenthal waren nog uitgeschreven in het Duits. Rosenthal deed zijn best en met enig doorzettingsvermogen droeg hij ze voor.
‘Briljant Duits’
“Gefeliciteerd met uw briljante Duits. De journalisten zijn wat verlegen, anders zouden ze applaudisseren,” was het merkwaardige commentaar van de Duitser Westerwelle.
Rosenthal probeerde het daarna niet meer in het Duits, maar schakelde na een enkele opmerking in het Engels over op het Nederlands. Toegegeven: een Nederlandse verslaggever stelde een vraag in het Nederlands, maar dat Rosenthal vervolgens in het Nederlands antwoordde is opmerkelijk, want noch zijn Duitse gastheer Westerwelle, noch de Duitse pers verstond zo een woord van wat hij zei. Een tolk was niet aanwezig en dat terwijl het inhoudelijk niet eens zo onbelangrijk was wat hij te melden had.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Duitsland houdt kerncentrales langer open
, door
Duitsland houdt de 17 kerncentrales die het land rijk is langer open. Daarmee wordt het nog geen tien jaar oude besluit van de Rood-Groene regering dat de centrales tot 2020 een voor een van het net zouden gaan, ongedaan gemaakt. De regering van Angela Merkel besloot vannacht dat de oudere centrales acht jaar langer open mogen blijven, de nieuwere 14 jaar. Dat betekent dat de laatste kerncentrale volgens deze plannen pas in 2036 de deuren zal moeten sluiten en niet al in 2022.
Volgens bondskanselier Angela Merkel zijn de langere looptijden nodig om een brug te bouwen naar het tijdperk van de duurzame energie. Tegelijkertijd met de langere looptijden zijn nieuwe belastingen en heffingen op atoomstroom besloten die miljarden euro?s moeten opleveren. De regering wil die investeren in de ontwikkeling van duurzame energie en in het opruimen van een lekkende zoutmijn waar in de jaren ’70 tonnen aan radioactief afval is gedumpt.
[b]Overwinning energiesector[/b]
Het besluit is een grote overwinning voor de Duitse energiecentrales. Die hebben zich nooit van harte geschaard achter het convenant dat zij in 2001 sloten met de Rood-Groene regering van Gerhard Schröder om op termijn te stoppen met kernenergie. Volgens Duitse media maakt elke kerncentrale in Duitsland per dag één miljoen euro winst. Niet verbazingwekkend dat de aandelenkoersen van de energieconcerns vandaag dan ook omhoog schieten.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoe geloofwaardig is Standard & Poor’s?
, door
Sarkozy en Merkel nemen stelling tegen de organisaties die de kredietwaardigheid van andere organisaties en landen beoordelen. Volgens hen zijn deze credit rating agencies inmiddels een onderdeel van het probleem geworden. Ze pleiten voor een Europese organisatie.
En daar is best wel iets voor te zeggen. Vorige week dompelde Standard & Poor’s Europa – en daarmee de wereld – in een diepe crisis door de kredietwaardering van onder andere Griekenland en Portugal sterk te verminderen. Leningen aan Griekenland werden geclassificeerd als ‘junk bonds‘. En dat alles terwijl er nog hard werd onderhandeld over financiële hulp aan Griekenland.
Standard & Poor’s reageert verdedigend. Zij claimen slechts de boodschapper te zijn en dat het maar de vraag is of Griekenland, zelfs met hulp, kan voldoen aan de verplichtingen.
Misschien. Maar er zijn een paar mitsen en maren. Allereerst: de vraag is waarom deze bedrijven vertrouwd worden. Het zijn immers dezelfde organisaties die heel lang niet onderkend hebben dat er een hypotheekprobleem was, tot het te laat was. Waarom zouden ze het nu wél goed kunnen voorspellen?
Ten tweede: hoe verstandig is het om een commerciële partij dit te laten bepalen? Standard & Poor’s is een gewoon bedrijf, met commerciële belangen. Het nieuws dat Merkel en Sarkozy stelling nemen tegen het bedrijf kostte bijna 5% beurswaarde.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Duitse verkiezingen belangrijk?
, door
Een jaar geleden was de spanning te snijden. Obama en McCain namen het tegen elkaar op en iedereen was benieuwd hoe de strijd zou aflopen. Er was meer aandacht voor de Amerikaanse verkiezingen, dan voor onze eigen verkiezingen. Zelfs voor de voorverkiezingen van de Democratische en Republikeinse kandidaat waren alle Nederlandse media te porren. En nu zijn er vandaag verkiezingen in Duitsland. Oh, ja joh? Jazeker. Er is wel wat aandacht geweest. Een reportage van Netwerk, gisteren een kort itempje op het Journaal en dat was het dan wel. Vanwaar dit immense verschil in aandacht? Is Amerika voor Nederland zoveel belangrijker dan Duitsland? Of gaat het alleen om de poppetjes?
Cijfers
Eerst maar even wat cijfers. Duitsland is sinds jaar en dag én met grote afstand onze belangrijkste handelspartner. En maakten we ons niet druk om een economische crisis? Dan is het van wezenlijk belang, wat onze Oosterburen doen. Als het in Duitsland economisch goed gaat, dan gaat het hier goed. En al het in Duitsland slecht gaat? Juist. Frau Merkel heeft te kennen gegeven dat ze een andere coalitiepartner wil. Ze wil de socialistische SPD inruilen voor de liberale FDP. Met deze natuurlijke bondgenoot kan Merkel haar geliefde centrumrechtse beleid voeren. Minder belastingen, minder uitgaven en grotere inkomensverschillen. Al roept ze dat laatste natuurlijk niet hardop. Nu moet ze rekening houden met de SPD en dat vindt zij, noch haar achterban, erg prettig. Maar gaat ze haar gedroomde coalitie krijgen? Dat is nog maar zeer de vraag en wel om een tweetal redenen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Decolleté moet Duitse politica (57) redden
, door
Is dit Duitse humor? Het roemruchte decolleté van Angela Merkel afbeelden naast de even ontzagwekkende buste van de lokale kandidate op een verkiezingsposter? De CDU in Friedrichshain-Kreuzberg moet wel provoceren om indruk te maken op het electoraat in het ietwat linkse district van Berlijn. Toch blijft het een zeer opmerkelijke campagnetruc, pochen met de boezem van je lijsttrekker(s).
De CDU-politica Vera Lengsfeld (57) geeft desgevraagd grif toe dat het haar eigen idee was om zo afgebeeld te worden: ?Das war meine Idee.? Me dunkt! Ik kon me ook al niet voorstellen dat dit uit de hoge hoed kwam van een overmoedige stagiair. Hoe breng je zoiets ter sprake?
Om de beweegredenen voor de actie windt ze ook al geen doekjes. In de Duitse Financial Times geeft Lengsfeld aan dat de standaardposters geen indruk maken: ?Da kann ich nicht mit normalen CDU-Plakaten auftauchen. Da guckt keiner hin.? Dus: If you got it, flaunt it!
Het enige tegenvallende aan de poster is toch wel de punchline. ?Wir haben mehr zu bieten.? Werkelijk waar? Kan dat niet wat meer in de zelfde toon als de suggestie van de poster? Wat dacht je van zoiets als: ?Wollen Sie auch dieser Damen zusammen sehen?? Maar goed, dat kan vast beter. Voor suggesties kunt u terecht in de comments.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.