De mediacratie van Matthijs en Arjen

Het aan de kaak stellen van de monarchie door Arjen Lubach laat volgens Michelle van Dijk gelijk zien dat de mediacratie het ook niet zo op heeft met buitenstaanders. Tenminste vijftigduizend Nederlanders willen Arjen Lubach als farao: zij tekenden voor het burgerinitiatief op de website van de Farao der Nederlanden. In een paar minuten zendtijd bij De Wereld Draait Door haalde Arjen de laatste drieduizend stemmen binnen. Lubach poseerde als farao en startte dit initiatief om belachelijk te maken hoe onze monarchie ontstaan is. Ik vind ook dat de geschiedenis soms vreemde wendingen kent en de geboorte van een monarchie is er zeker één van. Maar wat wij hier zien, is de bekroning van de mediacratie: een samenleving waarin we door de media geregeerd worden. (Niet, of juist wel verwarren met het Engelse woord mediocrity, middelmatigheid.) Het burgerinitiatief is bedoeld als democratisch instrument. Zo zijn er pogingen gedaan om door zo’n initiatief het particuliere vuurwerk af te schaffen, de schoolklassen kleiner te maken, dierproeven te verbieden, meer aandacht te krijgen voor ME en de ziekte van Lyme, en ga zo verder. Dit zijn onderwerpen waarbij veel mensen zich betrokken voelen, waar veel mensen veel tijd in hebben gestoken, toch hadden deze initiatieven maar zelden resultaat. Zij hadden geen zendtijd. Nu maak ik me er niet druk om dat Arjen Lubach tv-tijd krijgt voor een practical joke. Dat lijkt me het doel van zijn tv-programma Zondag met Lubach: mensen laten lachen en wellicht af en toe aan het denken zetten, in dit geval over de monarchie of over de zinloosheid van het burgerinitiatief. Maar ik maak me zorgen over de schapen die al een petitie invullen als Matthijs het zegt, die de tv-programma’s kijken die Matthijs promoot, en de boeken kopen die hij aanprijst. Ik vind het idioot dat een schrijver, artiest, politicus pas ‘iets voorstelt’ als hij aan die tafel is aangeschoven, want buiten die studio gebeurt ook nog wel eens iets en ik vraag me af of het de bedoeling is dat publieke zendtijd zo’n groot podium moet zijn voor ouwejongens krentenbrood – en de rest zoekt het maar uit. (Ik heb ook een soort burgerinitiatief. Veel makkelijker. Je hoeft alleen een duimpje te geven en ik voel me gesteund in mijn schrijfwerk. Ik heb nog geen vijftigduizend fans, maar ben al aardig op weg. Klik hier en geef me een duimpje!)

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weiner: de fasologie van een schandaal

Een gastbijdrage van Sebastiaan van der Lubben. Het stuk staat ook op zijn eigen blog.

Anthony Weiner (46), Congreslid voor het 9e district van New York, heeft een foto van zijn erectie in onderbroek met 50.000 volgers gedeeld. Je zou het een moedige poging kunnen noemen om seksuele taboes in Amerika te doorbreken. Feit is dat de erectie niet voor het publiek, maar een select gezelschap was bedoeld. Weiner maakte de foto, drukte op verzenden, kreeg de schrik van zijn leven, verwijderde de foto allengs en begon toen te liegen. Pas toen, bij de leugen, is het schandaal in alle hevigheid losgebarsten.

Weiners verweer, ‘mijn account is gehackt’, smolt al snel als sneeuw voor de zon. In de schandalogie (de leer van (politieke) schandalen) wordt dat een tweede orde probleem genoemd. Een schandaal doorloopt namelijk fasen: de vaststelling van het feit en de eerste reactie (eerste fase), het vervolgonderzoek en de confrontatie met de uitkomst daarvan (tweede fase). Een schandaal kan in de eerste fase blijven ‘steken’. In casus Weiner zou hij er met een bekentenis van af kunnen komen. ‘Ja, ik fotografeer graag mijn erectie en deel die foto met een selecte groep dames.’ Weiner verkoos een leugen en toen die niet bleek te kloppen, had hij plots twee problemen: niet alleen een vreemde hobby, hij was ook nog eens onbetrouwbaar.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.