COLUMN - In het kader van het vijftienjarig bestaan van Sargasso een reeks posts van (oud) bloggers over heden, verleden en toekomst.
2016 was erg, maar vijftien jaar Sargasso misschien nog wel erger. Feiten, feiten, data, data en nog eens feiten. Meningen. Pluralistische meningen. Weinig censuur ook. Te weinig. Maar dat wordt in 2017 gelukkig anders. Orde in de chaos: iedereen dezelfde mening, is ook efficiënter. Iedereen zijn eigen waarheid, geen feiten meer. Rust.
Het ironieteken is nooit echt doorgebroken op het internet. Sargasso helaas ook niet. Maar het blog waarop niet alles plat hoeft te zijn had achteraf bezien de stroom tegen. Zou ik het nu anders doen? Nee. Maar zou ik er nu ook weer aan beginnen? Weet ik niet. Waar moet een mens in hemelsnaam nog aan beginnen, zo vlak voor het eind van het interbellum?
Zaten we vijftien jaar geleden nog vol verwachting klaar voor het einde van de geschiedenis, liep het net even anders. Bummer.
Niet dat we geen verandering wilden. Volop juist: schone energie, democratische betrokkenheid via Kamerteksten en puntenplannen, analyse van de Europese Grondwet, meer oog voor solidariteit in de wereld, herstel van ecosystemen, aanpakken van fouten in financiële systemen en altijd debat op basis van feiten, of op z’n minst wat humor. Verandering waren we, maar aardige verandering.