Quote du Jour | De powervrouw als babygirl?

Wie zichzelf middels injectiespuit of scalpel verminkt, conformeert zich niet alleen aan een giftig schoonheidsideaal, maar draagt die norm immers proactief uit. En tóch mogen we het niet veroordelen. Want of het nu botox of parttime werken betreft: vrouwen veroordelen zou niet feministisch zijn. Want het is hun ‘eigen’ keuze. Maar vrouwen zijn geen babygirls. Ze zijn net als mannen mensen wier keuzes politieke consequenties hebben. Lotte Houwink ten Cate promoveerde op een onderzoek naar de tweede feministische golf en publiceerde in 2024 het boek De mythe van het gezin. De historica snapt dat Halina Reijn alom bejubeld wordt vanwege haar knappe regieprestatie, nu de film Babygirl in de bioscopen draait. Toch kraakt ze in een opiniestuk in de Volkskrant enkele feministische noten. Nicole Kidman speelt een vrouwelijke techmiljonair die bij een veel jongere stagiair eindelijk durft toe te geven aan haar verlangen aan onderdanigheid en sadomasochistische vernedering. "Maar girlboss Romy wil wél kruipen voor een dominante daddy." Volgens Ten Cate is dat sowieso een schadelijk cliché dat als een rode draad door de westerse cultuurgeschiedenis loopt, maar doet de film voorkomen alsof de keuzes van vrouwen geen consequenties heeft, persoonlijk noch politiek. Eigenlijk infantiliseert Babygirl de vrouw daarmee: de titel kondigt dit als het ware al aan. Het personage van Kidman verliest noch haar positie binnen het bedrijf noch haar reputatie, en aan het eind van de film belandt ze weer "in de armen van haar brave echtgenoot." Ze heeft zichzelf beter leren kennen zonder daarvoor een prijs te hoeven betalen. Dat de film als subversief wordt voorgesteld - omdat het nu eens een vrouwelijke baas is die een jonge werknemer voor haar lusten gebruikt - acht Houwink ten Cate dan ook misleidend. De film conformeert zich juist aan allerhande normen die er voor vrouwen gelden: Babygirl speelt met conventies maar breekt er niet mee. Romy heeft een man nodig om haar te vertellen wie ze is, ze heeft verrassend weinig power. Wellicht is dit deel van de missie van de film; om ‘radicaal eerlijk’ te zijn, wat zich ook uit in het tonen dat Kidmans personage zich met botox laat inspuiten. Maar dat is geen kritiek op het feit dat steeds meer beeldbepalende vrouwen meer plastic dan levend zijn: het is eerder de ultieme omarming ervan. Houwink ten Cate maakt hier een terecht punt. Onder feministisch angehauchte intelligentsia is het tegenwoordig bon ton om te zeggen dat het bekritiseren van de keuzes van vrouwen misogyn is, een vorm van 'shaming'. Of vrouwen nu tech-CEO willen zijn of huismoeder, zich in laten spuiten met fillers en botox of alles laten hangen, met seksspeeltjes in de weer gaan op Onlyfans of een niqaab dragen en zich vrijwillig onderwerpen aan de grillen van hun echtgenoot: vrijheid, blijheid is het motto. Vrouwen maken hun eigen keuzes, hoera! Maar hoe vrij zijn die keuzes eigenlijk? Zoals vrouwen in de tweede feministische golf wisten te vertellen: het persoonlijke is politiek. Conformisme op individueel vlak aan toxische schoonheidsidealen heeft maatschappelijke consequenties. Handelingsbekwaamheid, 'agency' komt ook met verantwoordelijkheid, dat je aanspreekbaar bent op je keuzes en daarop kritisch te bevragen valt.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.