Asielzoekers en asielinstroom. Het idiote tellen.

De cijfers over het aantal asielzoekers vliegen je weer om de oren de afgelopen dagen. Asielinstroom, asielzoekers, migranten, het zijn allemaal begrippen die hetzelfde zouden betekenen, maar dat is niet zo. Wilders had het tijdens de algemene beschouwingen over 3.100 asielzoekers per week en dat is 150.000 per jaar en die halen ook nog familie hierheen en dan komen we op 300.000 mensen per jaar. Ik laat straks zien wat voor onzin het is. Jesse Klaver had het gisteravond over dat uit de begroting van justitie blijkt dan het aantal asielzoekers volgend jaar 14.000 minder zou zijn. Hij haalt instroom en asielzoekers door elkaar. Inmiddels heeft ook de Volkskrant een fact-check gedaan, waar ik aan meegewerkt heb. Het COA is de belangrijkste leverancier van de huidige cijfers en dat is altijd de asielinstroom. In bijvoorbeeld dit artikel leg ik uit waaruit de instroom bestaat. Begrippen en betekenis cijfers IND en COA.  Wat wordt verstaan onder de asielinstroom?  

Door: Foto: Takver (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Asielzoekers en PVV’ers over één kam scheren even erg?

Ik ben dan wel geen onverdeeld fan van Klaver, maar zijn repliek op Wilders doet hij dan wel bijzonder goed.

… om dan te doen alsof een hele groep van vluchtelingen of alle vluchtelingen criminelen zijn en mensen die rotzooi komen trappen, of als ik zou doen alsof alle mensen die kritisch zijn op vluchtelingen racisten zijn, dat is allebei even erg en dat zou de heer Wilders niet moeten doen.

Met name retorisch gezien overigens, want de vergelijking van asielzoekers met Wilders-fans gaat ergens ook mank. Wilders-fans verenigen zich vrijwillig in een politiek standpunt. Asielzoekers hebben hun status niet vrijwillig gekregen – of zeker niet allemaal – en delen hun politieke standpunten niet. Het is dus principieel gezien wel even erg om te generaliseren, maar het is gradueel gezien veel ‘erger’ om alle asielzoekers over één kam te scheren en ze verschillende eigenschappen toe te dichten, dan mensen die zich verzetten tegen de komst van vluchtelingen een politiek verwijt te maken.

(Wegens technische problemen zijn Facebook-video’s niet op Sargasso af te spelen: klik hier voor het filmpje.)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.