Workshop Nieuw Kapitalisme

Er was in 2008 een wereldwijde economische crisis voor nodig om het neoliberalisme uiteindelijk toch niet van z’n plaats te krijgen als dominante ideologie. Als een crisis, zo groot, die verandering niet teweeg brengt, hoe moet zo’n verandering waarvan de noodzaak voor velen duidelijk is dan beginnen? Klein? Laten we eerst een paar dingen op een rij zetten over ideologieën, zoals de vraag wat we überhaupt onder een ideologie moeten verstaan? Je kunt zeggen, een ideologie is een min of meer samenhangend stelsel van begrippen en ideeën. Een stelsel dat, in tijden van brede ideologische consensus, meestal op de achtergrond aanwezig is en zelf niet wordt betwist. Ze vormt dan de grondslag van het dagelijkse politieke en maatschappelijke debat. Vergelijkbaar met het speelveld in de sport: de lijnen op het voetbalveld, de zwart-witvlakken op het schaakbord, ze worden als uitgangspunt geaccepteerd. Oude ideologieën Neoliberalisme wordt de ideologie genoemd die in de jaren 80 dominant werd en waar zeker tot de kredietcrisis in 2008 brede consensus over bestond. Ze werd voorgegaan door het keynesianisme dat sinds de Tweede wereldoorlog leidend was geweest, maar geen antwoord had op de economische turbulentie in de jaren 70. Stagflatie bijvoorbeeld - een combinatie van inflatie en een stagnerende economie - kon binnen het keynesiaanse begrip van de economie eigenlijk niet bestaan. De ideologische consensus verbrokkelde, mede door de neoliberalen die wel antwoorden leken te hebben. Naar haar vertolkers werd steeds meer geluisterd en dat plaveide de weg voor een ideologische en een politieke omwenteling. Hoewel die opeenvolging iets anders suggereert wortelen het keynesianisme en het neoliberalisme in dezelfde tijd. Het zijn generatiegenoten uit de jaren 30 van de vorige eeuw. De tijd van de grote depressie, waar het keynesianisme een antwoord op zocht door de overheid een grotere economische rol toe te dichten. En de tijd van wereldoorlogen, waarin politieke leiders, ook in het westen, veel economische macht naar zich toetrokken om de krijgsmacht te kunnen mobiliseren. De neoliberalen zagen daarin een bedreiging van de individuele vrijheid. [1] Na de oorlog verdween die dreiging niet, maar kreeg een andere vorm met de uitdijende verzorgingsstaat. Zij keerde zich daar tegen. Het keynesianisme werd echter eerst politiek dominant en het neoliberalisme pas veel later. Toen het neoliberalisme eindelijk ideologisch en politiek de overhand kreeg, waren haar belangrijkste ideologen - Friedrich Hayek (1899-1992) en Milton Friedman (1912-2006) - al (hoog) bejaard . Dat is ondertussen meer dan 40 jaar geleden. Versmelting In de jaren 90 zagen we een zekere versmelting van beide ideologieën. De sociaaldemocratie, waar het Keynesianisme de economische basis voor vormde, begon ideeën over markten over te nemen en politiek te gebruiken. Ze werd onderdeel van de neoliberale consensus. Dat gebeurde in de personen van Clinton, Blair en Kok. Op de vraag wat haar grootste prestatie was antwoordde Thatcher dan ook: “Tony Blair and New Labour. We forced our opponents to change their minds.” In zijn boek Goliath  beschrijft Matt Stoller hoe Clinton verder ging op de door Reagan ingeslagen weg en de neoliberale revolutie voltooide. “With the end of the Cold War, Clinton took neoliberalism global. Through the North American Free Trade Agreement, the restructuring of relationships with China, and the creation of the World Trade Organization”. [2] Die versmelting heeft gevolgen gehad, zoals een gevoel van verraad bij traditioneel links dat z’n idealen verkwanseld zag. In Nederland te zien in de neergang van de PvdA (waar Johan Fretz deze documentaire over maakte) en de opkomst van nieuwe linkse(re) partijen, zoals de SP. De partij die die ideologische consensus wel en voortdurend ter discussie stelde. Maar noch de SP noch enige andere partij bracht werkelijk ideologische vernieuwing. Consensus Wat die ideologische versmelting ook opleverde was een brede consensus over de taal waarmee het economische speelveld werd beschreven. Links en rechts hebben het beide over de markt. Links is er vaak argwanend over, rechts valt ervoor in katzwijm. Maar over wat dat betekent, de markt, daar lijkt geen onenigheid over te bestaan. En dat geldt voor het hele vocabulaire van onze politieke economie: bedrijven, markten, marktwerking, vrije markt, innovatie, etc. Oppervlakkig gesproken is iedereen het eens over wat het allemaal betekent en geen politicus gaat de diepte in. Doe je dat wel en hou je die taal serieus tegen het licht, dan moet je al snel concluderen dat ze is verouderd en steeds betekenislozer wordt. Die taal van de zogenaamde vrije markt, waarvan de huidige betekenis is ingekleurd door Friedman en Hayek, heeft z’n glans allang verloren. Daarbij komt dat veertig jaar globalisering en digitalisering onze economie vergaand heeft veranderd. Dat levert nieuwe spanningen en conflicten op die met oude begrippen niet altijd onder woorden te brengen zijn. Workshop Nieuw Kapitalisme Die taal is het beginpunt van deze serie Workshop Nieuw Kapitalisme. [3] Die taal, waar iedereen zich van bedient om over politieke economie na te denken, wil ik uit z’n context wrikken en tegen het licht houden. Om te zien welke ideeën en begrippen van waarde blijven en welke niet. Om schetsend en met knip- en plakwerk andere ideeën en analyses voor het voetlicht te brengen en reacties daarop te krijgen. Een workshops als laagdrempelige vorm om gewoon maar ergens te beginnen en een kleine bijdrage te leveren aan de grote opgave waarvan velen zien dat die er is. Hoe de ideologische opvolger van het neoliberalisme er ook uit zal zien, verandering vraagt om een andere taal, om een nieuwe belijning van het speelveld van onze politieke economie. In afwachting van een volgende Keynes of Hayek, kunnen we vast klein beginnen met nadenken over iets groots. Ons proberen te verbeelden hoe een andere politieke constitutie van ons economisch leven eruit kan zien. [1] Lees Friedrich Hayeks The Road to Serfdom (wiki) [2] Matt Stoller, Goliath - The 100 year war between monopoly power and democracy, Simon & Schuster Paperbacks, 2019, p.417 [3] Een uitgebreidere inleiding is hier te lezen. --------- Dit is de inleiding van de serie Workshop Nieuw Kapitalisme. Deze serie verschijnt tevens op Substack. Geïnteresseerden kunnen zich daar inschrijven voor een nieuwsbrief, die bij elk nieuw artikel wordt verstuurd. 

Door:
Foto: Andrew Newton (cc)

Waarom komt een alternatief voor het neoliberalisme niet van de grond?

, door

ANALYSE - Het neoliberalisme is in de afgelopen jaren veelvuldig dood verklaard, maar lijkt ondertussen maar niet op te houden met bestaan. Dat is moeilijk los te zien van het gebrek aan een alternatief. Mensen willen best afscheid nemen van oude ideeën, maar dan moeten er wel nieuwe ideeën voor in de plaats komen. Waar zijn die nieuwe ideeën? Waar zijn de alternatieven?

Blijven hangen in het einde van de geschiedenis

Een deel van de verklaring ligt misschien in wat is blijven hangen van het befaamde artikel van Francis Fukuyama, The end of history or the last man. Het idee dat de liberale democratie een eindstadium is in de ontwikkeling van ons politieke systeem en ‘an unabashed victory of economic and political liberalism’. Hij zag een ‘total exhaustion of viable systematic alternatives to Western liberalism’.

Als alle alternatieven falen en je houdt het voor mogelijk dat er één systeem overblijft, als een eindstadium van een voltooide ontwikkeling, dan ligt nadenken over alternatieven niet voor de hand. In dat licht is het huidige besef dat er alternatieven nodig zijn vooruitgang. Een besef dat is geholpen door de antiglobalisten en Occupy. En door de econoom Piketty die aantoonde wat iedereen al dacht te zien, namelijk het probleem van toenemende verschillen tussen rijk en arm. In die zin komt het einde van de geschiedenis ten einde, maar dat betekent niet dat er al een nieuw begin is.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Wouter Bos lult

, door

OPINIE - Wouter Bos had weer eens een opiniestuk in de Volkskrant. En net als de vorige keer wil hij het maar niet begrijpen.

Inmiddels geloof ik niet meer in onvermogen. Dit moet gewoon opzet zijn.

Bos’ laatste poging zijn ideologische veren louter met de mond te belijden, kwam er op neer dat Keynesiaanse economen die voor stimulering en investeringen in plaats van bezuinigingen pleitten, het bij het verkeerde eind hadden: de verwachtingen van het CPB voor 2014 en verder bewezen immers dat de economie niet was ‘kapotbezuinigd’. Er was namelijk weer groei voorspeld!

Maar als PvdA’er ligt het natuurlijk moeilijk om Keynes bij het grofvuil te zetten en à la Colijn (of Rutte) voor rücksichtslose bezuinigingen te zijn. Dus Bos kwam met de ingenieuze oplossing dat een begrotingstekort van 3% eigenlijk al best Keynesiaans was. De overheid gaf immers meer uit dan dat er binnenkwam en ook dat werkte al stimulerend.

Om deze intellectuele lenigheid te kunnen verkopen, moest onze Wouter echter wel een beetje jokkebrokken.

  • Hij moest net doen alsof Keynesiaanse economen menen dat overheidsbezuinigingen in tijd van crisis betekenen dat de economie nooit meer gaat groeien.

    (Uiteraard beweert geen enkele serieuze Keynesiaan zoiets. Het Keynesiaanse standpunt is namelijk dat dergelijke bezuinigingen de crisis verdiepen, het herstel vertragen en in de tussentijd voor een enorme kapitaalvernietiging zorgen. Zeg maar precies wat de afgelopen vijf lange jaren is gebeurd.)
    • Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    QvdD: This country of super-asinine propensities

    , door

    [qvdd]

    “Every person in this country of super-asinine propensities, everyone who hates social progress and loves deflation, feels that his hour has come and triumphantly announces how, by refraining from every form of economic activity, we can all become prosperous again.”

    Een oudje, dit citaat: John Maynard Keynes ageerde er in 1931 mee tegen de bezuinigingsplannen van de toen net aangetreden conservatief/liberale coalitie (!) in Groot-Brittannië.

    Bijna tachtig jaar later komt Keynes’ bekendste navolger, Paul Krugman, tot een soortgelijke conclusie:

    “The key point is that while the advocates of austerity pose as hardheaded realists, doing what has to be done, they can?t and won?t justify their stance with actual numbers ? because the numbers do not, in fact, support their position.”

    Een punt van overweging voor Mark Rutte en de rest van de bezuinigingsfanaten.

    (Een plaatje van de gevolgen van de bezuinigingen in 1937 van Roosevelt die Krugman aanhaalt vind je hier.)

    Doe het veilig met NordVPN

    Mededeling

    Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

    Doe het veilig met NordVPN

    Mededeling

    Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.