Het is tegenwoordig een goede gewoonte om creatief om te gaan met het aantal behaalde Olympische (gouden) medailles. Eurofielen benadrukken graag dat de EU als “land” het eigenlijk het beste doet. Communisten kunnen er hun vrijheidsarme geschiedenis mee goedpraten. Kleine succesvolle landjes zetten graag het aantal behaalde medailles af tegen het nationaal inkomen of de bevolkingsgrootte. Dan blijkt dat die Amerikanen, Chinezen en Russen het nog niet eens zo goed te doen. Zulke alternatieve medaillespiegels zijn mooi, maar waar je het aantal medailles ook tegen afzet, er is maar een echte duurzame winnaar van de Spelen: Jamaica. Kijk maar:
Brushy heeft een oude gitaar met één snaar. Daarmee logenstraft hij de gedachte dat er alleen maar ska en reggae van Jamaica kan komen. Blues kan ook.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mocht het bij u nou zonnig zijn op deze middag, dan past de lome reggae van Keida (uit Kingston, dus the real stuff) daar uitstekend bij. Zoniet, dan heeft u pech gehad. In augustus komt ze naar Europa en als u toevallig een festival runt, kunt u haar nog boeken.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Vrijdag hadden we wat discussie of Tryo ska mocht heten. Om het nog wat gecompliceerder te maken spelen The Gaylads vanavond een potje rocksteady, een van ska afgeleide stijl met Amerikaanse soul-invloeden.
Geen clipje vandaag. Die zijn er gewoon niet zoveel uit de begintijd van ska en reggae. Toots & The Maytals horen tot de groten. Funky Kingston dateert uit 1972 en je hoort er Amerikaanse blues- en soulelementen in terug. De heren hebben ook een fijne versie van Louie Louie op hun naam staan.
Hoewel de auteurs het ontkennen wordt ‘Oh Carolina’ wel het eerste ska nummer genoemd. Hoe dan ook, het is een nummer met een geschiedenis. Hierboven de versie van Shaggy, ter vergelijking hier het origineel.