Hoeveel kost inzage in medisch dossier?

Het is wettelijk geregeld dat iedere Nederland zijn of haar medisch dossier kan opvragen bij zorgverleners tegen beperkte kosten. Maar lang niet alle ziekenhuizen houden zich aan de wettelijk gestelde maximumbedragen. Met medewerking van Inca. Sinds de invoering van de Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst (WGBO) in 1995 is de toegankelijkheid van het medisch dossier duidelijk geregeld: de patiënt heeft recht op inzage van dit dossier en op een afschrift. Voor dit laatste mag op basis van de Wet Bescherming Persoonsgegevens een redelijke vergoeding gerekend worden, waarvan de hoogte wordt omschreven in het Besluit kostenvergoeding rechten betrokkene Wbp. Kort gezegd: tot honderd pagina’s mag het ziekenhuis maximaal 23 cent per pagina in rekening brengen, met een maximum van vijf euro. Boven de honderd pagina’s, als het gaat om moeilijk toegankelijke gegevensverwerking of als het gaat om röntgenfoto’s, geldt een maximumbedrag van 22.50 euro. Een kwart van de Nederlandse ziekenhuizen rekent te veel voor inzage of maken van een afschrift van het medisch dossier. In sommige gevallen gaat het om het berekenen van btw bovenop het normbedrag, bij andere instanties wordt een veel hoger bedrag dan het wettelijk toegestane maximum gevraagd. Dat blijkt uit een rondgang langs alle websites van de Nederlandse ziekenhuizen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.