Geen bal op tv | De Intocht van Sinterklaas
COLUMN - TV-detective Max Molovich kijkt naar de Intocht van Sinterklaas. Over een oude, stinkend rijke baardaap en zijn onhebbelijkheden. Plus: hoe lossen wij het zwartenpietenprobleem op?
Zwarte Piet is een blanke die doet alsof hij een neger is. Iedereen die anders beweert, steekt z’n kop in het zand. Zwarte Piet is niet zwart van de schoorsteen. Of hoe verklaart u die onberispelijke kleertjes van ’m? En die knalrode lippen?
Zwarte Piet is een neger. Die klusjes opknapt voor een stokoude, semiseniele, stinkend rijke, roomblanke baardaap. Een slaaf wil ik Zwarte Piet niet noemen, maar de relatie tussen Sinterklaas en Zwarte Piet is niet gebouwd op basis van gelijkwaardigheid. De relatie tussen Sinterklaas en Zwarte Piet is er een tussen werkgever en werknemer. De Prince de Lignac verkeerde 365 dagen per jaar op een jacht waarvan de bediening bestond uit louter Filipijnse jongens. In hagelwitte matrozenpakjes gekleed. Sinterklaas runt een bedrijf met personeel dat uit louter zwarte mannen bestaat. In felgekleurde pofpakjes. Ieder z’n onhebbelijkheden.
Dit jaar heb ik voor het eerst sinds mijn kleuterjaren weer naar de intocht van Sinterklaas gekeken. Met zijn drie jaar heeft mijn zoon de geloofsjaren betreden. De dag ervoor liet ik ‘m naar het Sinterklaasjournaal kijken. Hij was direct verkocht. Vooral het paard fascineerde hem mateloos. Zwarte Piet accepteerde hij zoals een klein kind alles accepteert. Dat hier de negroïde medemens werd geclichématiseerd, had hij niet door. Ik zat ‘m nog wel even te knijpen toen ik de volgende dag met hem een chocolademelk zat te drinken in een café en er een neger binnenkwam. Maar er gebeurde niets.