Atsma’s kritiek is hypocriet

CDA'er Joop Atsma vindt dat de berichtgeving over de Europese verkiezingen door de NOS enorm is verwaarloosd. Het CDA-Kamerlid liet zich in de zondagseditie van de Telegraaf niet vleiend uit over de uitzending van de NOS. Hij herhaalde deze klacht dinsdagavond nogmaals in de Tweede Kamer. "Ik ging teleurgesteld op bed. De uitzending was na een kwart van de uitslagen al afgelopen." Hypocrisie ten top van Atsma. Deels kan ik me vinden in zijn kritiek op de NOS. Dat de uitzending wegvalt tijdens een debat, lijkt me overmacht. Het is echter hinderlijk. Tevens is het jammer het gemeentehuis van Den Haag, de tijdelijke 'studio', de akoestiek van een rioolbuis heeft. Dat doet af aan de kwaliteit van de uitzending. Ferry Mingelen had het debat tussen de fractievoorzitters - waarin Atsma's chef Van Geel onzichtbaar was - in mijn ogen ook met strakkere hand moeten leiden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Te jong om te neuken, oud genoeg om te doden

Femmes fatale (Foto: Flickr/Rob Sheridan)

Vandaag debatteert de kamer over het prostitutiebeleid. Een lastig onderwerp waar serieus over gediscussieerd dient te worden. Nu vindt het CDA, gesteund door de PVV en de ChristenUnie en misschien door de PvdA, met de VVD en de SP als tegenstander, dat de minimumleeftijd voor legale prostitutie moet worden opgetrokken van 18 naar 21 jaar. De redenering die het CDA daarbij heeft is opmerkelijk:

De psychische last van een baan als prostituee vereist dat ze sterk in haar schoenen staat en een verhoging van de leeftijdsdrempel draagt hiertoe bij.


Pardon, is dat niet hetzelfde CDA dat vindt dat jongeren al vanaf hun ZEVENTIENDE getraind mogen worden als vechtmachine, en vanaf hun achttiende volwaardig militair mogen zijn? Wil het CDA werkelijk beweren dat militairen niet eveneens een enorme psychische last ondergaan? Waarom moeten jonge vrouwen met juridische middelen tot hun 21ste van de psychische lasten van prostitutie beschermd worden, maar worden ze met overheidscampagne’s actief geworven (“Vier landmacht ladies over `burger`-vriendjes en shoppen“) om de psychische lasten van het leger te ondergaan? Ik ben hypocrisie van het CDA gewend, maar dit zit zelfs mijlenver boven de gebruikelijke Maxime-Verhagen-norm.

Wellicht hoopt het CDA met dit plan op een verschuiving in de arbeidsmarkt van het oudste naar het èèn-na-oudste beroep van de wereld?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige