Zaanfolk-festival. Toeters en bellen. En Hortensia’s.

Zaanfolk-festival Toen mijn vriend René vorig jaar naar een dorp ging verhuizen, had ik daar nogal de pleuris over in. Niet omdat ik iets tegen dorpen heb, maar omdat mijn reistijd zou verdubbelen. Inmiddels ben ik eraan gewend (vooral omdat hij me vaak met de auto naar huis brengt, ghe) en begin ik ook de charme van het dorpse leven in te zien. Zo was er dit weekend een geinig festivalletje in de buurt. Wie heeft opgelet weet dat mijn geliefde zelf muzikant is, en dit soort gelegenheden zijn bij uitstek geschikt om zijn reet in de plaatselijke muziekscene te draaien. Aldus toogden wij deze zaterdag naar het Wilhelminapark in Wormerveer, waar het Zaanfolk-festival plaatsvond. Het park. Met hortensia’s natuurlijk, want die staan overal. Bij binnenkomst in het park, werden we verwelkomd door een heel niet onverdienstelijk banjospeler. Leuk! Maar om daar lang te blijven hangen is ook een beetje raar, dus we stoomden door naar het eerste podium. Het zogenaamde open podium, dat alleen niet meer open was omdat alle slots al gevuld waren door plaatselijke artiesten. Tja, zo gaat dat vaker, hebben wij gemerkt. Je moet er vroeg bij zijn, of eigenlijk moet je gewoon de stage-manager of organisator kennen, anders kun je het wel shaken. Maar mede daarom waren we er natuurlijk ook. Aangezien de muziek hier nog geen aanvang had genomen, kon mijn lief in alle rust aanpappen met de aanwezige muzikanten en/of organisatoren, terwijl ik de plaatselijke flora bewonderde (veel hortensia’s, erg mooi als ze in bloei staan, maar het valt me op dat die dingen echt óveral opduiken, wat ik dan weer van een zekere creatieve armoe vind getuigen).  

Door: Foto: Kavel op Zaanfolk-festival Wormerveer copyright ok. Gecheckt 21-09-2022

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.