Vrijdagvraag | Gedoogbeleid
, door
Wat vindt u van de aanbevelingen uit het rapport “Geen deuren maar daden” met daarin een evaluatie van het gedoogbeleid in Nederland?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Quote du jour | CDA-blowjob
, door
‘In de kwestie rond de grensgemeenten manifesteert zich het feit dat het buitenland anders denkt over softdrugsbeleid’…‘Het was een misrekening bij het ontwerp van ons gedoogbeleid in de jaren zeventig dat softdrugs op den duur wel geaccepteerd zouden raken in het buitenland’.
Henk van de Bunt, hoogleraar Criminologie verbonden aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Erasmus Universiteit Rotterdam, gooit al zijn wijsheid in de strijd om in 2007 een u-vraagt-wij-draaien-rapport af te leveren met de titel “De wereld achter de wietteelt”. Let wel: in opdracht van het ministerie van Justitie, in handen van het CDA. En zoals we inmiddels nu weten is het aanvankelijk ondergrondse verzet van CDA’ers tegen het gedogen van soft-drugs nu aan de oppervlakte getreden op het CDA-partijcongres van dit weekend. Van de Bunt leverde per ommegaande de munitie, die de gristendemo’s nu willen inzetten om het succesvolle beleid sinds ’76 ten aanzien van soft drugs af te schieten. Daarin uiteraard bijgestaan door mini-gristelijk grut. Is het opzet of toeval dat eerst twee Brabantse grensgemeenten, met CDA-burgemeester Michel Marijnen voorop, opzettelijk de zaak uit de hand laten lopen? Waarna het CDA-congres, met CDA-fractievoorzitter van Geel voorop, de aanval opent op het NL gedoogbeleid, dat door andere landen met immer grote interesse wordt gevolgd? Wij komen hier zeker op terug, temeer omdat we engerd Ab Klink als de kwade genius zien achter dit alles…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.