Fred Teeven wist afgelopen week de aandacht slim af te leiden van alle perikelen rond het kinderpardon met zijn alarmerende bericht over een zondvloed aan Eritrese asielzoekers die ons land dreigen te overspoelen.
Dat betoogt politiek commentator Kees Boonman in het radioprogramma Radio EenVandaag.
Dit is een voorbeeld van politieke framing. Op een gegeven moment is er een discussie over het Kinderpardon. Eigenlijk vindt niemand het juist dat je kinderen die hier al heel wonen, en eigenlijk niet de juiste papieren hebben, toch terugstuurt naar een vreselijk land waar ze vandaan komen. (...)
En Teeven kreeg daar eigenlijk een beetje de wind van voren, vooral van de Partij van de Arbeid. In het Kabinet is daar afgelopen vrijdag een ontzettende heisa over ontstaan. De Partij van de Arbeid ligt sowieso een beetje op z'n rug en is heel gevoelig, zo voor de verkiezingen, voor nare onderwerpen. (...)
Nou, wat is er nou plots gebeurd? Is er een enorme migratiestroom uit Noord-Afrika, binnenkomend bij Italië, en die mensen reizen door naar Nederland, en er schijnen zo'n duizend asielzoekers per week hier het land binnen te komen.
Termen als 'problemen', 'migratiestromen', 'alarmerend': dat zijn begrippen die door de staatssecretaris ineens in een interview met Sven Kockelmann in het programma Een op Een heel duidelijk naar voren werden gebracht. Iedereen is zich doodgeschrokken. Het onderwerp 'Kinderpardon' - gevoelig onderwerp - is totaal verdwenen, en iedereen kijkt naar Teeven: 'Doe iets! Doe iets want het loopt helemaal uit de hand!'
Nou, dat heet framing. Alle journalisten praten het na.
Het stuk van onze eigen Flip van Dyke, die betoogt dat er niet meer van de cijfers valt af te leiden dan dat er een tijdelijk piek is, komt in de loop van het gesprek ook nog even ter sprake.
h/t Grûtte Pier
