De electro-shock blues van Hans Spekman

Denkt u zich eens in: u bent in gesprek met uw psychiater over de sombere gedachten die u de laatste tijd hebt. Op enig moment zegt hij dat het zo echt niet langer kan. Hij drukt op een knop onder zijn bureau die twee potige verpleegkundigen naar binnen doet snellen. Zij sjorren u met veel kracht in een dwangbuis, leggen u op een brancard en rijden die naar een ruimte met apparatuur die u niet kent. De witte vloeistof verlaat de injectiespuit om zich brandend een weg te zoeken naar uw hersenstam. Het laatste wat u meemaakt is dat de arts twee strijkijzers op uw slapen zet, waarna uw ledematen zich alle kanten op werpen en u uw hersenen gekookt voelt worden. U wordt wakker in een vierkante witte ruimte, zittend op de zacht meeverende grond. Mensen die u niet kent, kijken met betraand gezicht door het vierkante raampje in de deur naar binnen. U meent dat dit een nogal overdreven weergave van de psychiatrische praxis is? Daar heeft u dan volstrekt gelijk in. En daarin verschilt het weinig van het beeld dat EenVandaag en PvdA-kamerlid Hans Spekman drie weken geleden gaven van elektronconvulsieve therapie (ECT).

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.