Spotlight: Kelley Stoltz

Op vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant. Kelley Stoltz (1971, Michigan) is een van die typische Amerikaanse lo-fi thuismuzikanten die in hun woonkamer een beetje met hun 4-sporen recorder lopen te pielen en op die manier in hun eentje om de zoveel tijd een beluisterenswaardige plaat afleveren. Tussen 1999 en 2004 draaide Stoltz op deze wijze 3 platen in elkaar: z'n debuut The Past was Faster, nummer 2 Antique Glow en een volledige kopie van het debuutalbum Crocodiles van de Engelse jaren tachtig postpunkgroep Echo & the Bunnymen, bij Stoltz Crock-O-Dials geheten. Voor deze laatste plaat had hij inmiddels een 8-sporen recorder beschikbaar. Hij speelde alle instrumenten zelf in en bracht ze in kleine oplagen op de markt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.