Damherten: afknallen en opeten

JACHT - Valse sentimenten liggen ten grondslag aan het verzet tegen afschieten van damherten in de Amsterdamse waterleidingduinen. In de Amsterdamse waterleidingduinen zitten zoveel damherten dat ze op forse schaal verhongeren. De remedie ligt voor de hand: afknallen en opeten. Dat is snel, efficiënt, diervriendelijk en duurzaam. Toch hikt de gemeente Amsterdam al jaren aan tegen deze beslissing. Zelfbenoemde dierenvrienden liggen dwars. Alles is beter dan dat de dieren door mensenhand direct om het leven gebracht worden. Liefst moet het probleem vanzelf weggaan, maar anders moet het buiten het zicht van de Amsterdamse gemeenteraad opgelost worden. Toppunt van absurditeit is de gedachte dat je de damherten zou moeten vangen, transporteren naar Oost-Europa en dan uitzetten in een gebied met lekker veel roofdieren (en jagers – Roemenen hebben op dit vlak minder valse sentimenten). Na alle stress van de verplaatsing gaat een aanzienlijk deel van de dieren alsnog dood, maar Nederlandse beslissers kunnen hun handen in onschuld wassen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.