De grondwet een beetje opleuken

Democratische vernieuwing is dood in Nederland. De laatste stuiptrekking was die van de Nationale Conventie. De aanbevelingen daarvan, ook die over de grondwet, zijn met oorverdovende stilte ontvangen en in de onderste la van een minister verdwenen. Een klein sprankje hoop kwam er toch nog naar boven toen ik de kop van een persbericht van Binnenlandse Zaken las: "Staatscommissie adviseert over versterking Grondwet". Maar nee, het bleek een illusie. Het "versterken" is eigenlijk alleen een beetje actualiseren. Maar venijn zit hem in de geformuleerde hoofddoelstelling: "Doel hiervan is een Grondwet die bijdraagt aan versterking van het burgerschap." Klinkt mooi, toch? Maar laat het rustig eens bezinken en lees wat over het hoe en waarom van een grondwet. Mijn simpele visie op waarom we een grondwet hebben: Die vertelt ons op welke wijze we de staat inrichten om de burger te dienen en welke rechten/plichten iedereen heeft. De staat is er voor de burgers, de burgers niet voor de staat. De boodschap die ik lees in het doel van de regering is dat de burger dienbaar moet zijn aan de staat. Het burgerschap als keurslijf. Leuk de grondwet een beetje op, dan weet de burger wat er van hem verwacht wordt en kan hij/zij er misschien een beetje trots op zijn en gedraagt hij/zij zich gedwee. Maar dat past wel geheel in het straatje van het "normen en waarden" verhaal van het CDA. Pas je aan en houd je mond, vadertje staat weet wel wat goed voor je is. Vooral geen burgers betrekken bij deze staatscommissie, dat is alleen maar lastig.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lekker makkelijk

Bericht Metro 12-12Wat maakt nieuws nieuws? Het is een zelfde vraag als wat literatuur tot literatuur maakt. Extragratis kranten hebben geen tijd om zich deze vraag te stellen en plempen nogal eens ANP-berichten in de krant die ze lekker sappig pimpen.

Neem nu het bericht – van gisteren – op links. Je zit in de trein en pakt zo’n gratis ding op zoek naar ‘opmerkelijk’ nieuws. En ja hoor, het duurt even, maar dan lees je de eerste zin van een Kortommetje: ‘Een Brit hangt een boete van 175 euro boven het hoofd omdat hij te lang deed over een fastfoodmenu van McDonalds’. ‘Hè, WTF IS DIT?’, giert er door je hoofd, ‘Mag je nu geeneens op een normale wijze je Dubbele Whopper met Kaas™ BigMac™ achterover slaan? Moet ik voortaan mijn mobiele pureermachine meenemen en de burger als Milkshake™ naar binnen tanken?’

Maar dan lees je verder en blijkt dat meneer Thomson een boete krijgt, omdat hij te lang geparkeerd stond. Wat is daar opmerkelijk aan? Natuurlijk is het niet al te hartelijk van Ronald McDonald c.s. om klanten te beboeten als ze langer dan een half uur op het parkeerterrein staan, maar doe je dat ergens anders dan is het hetzelfde verhaal. Een lekker makkelijk bericht dus weer.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoort u stemmen?

In het ‘communistische’ Vietnam worden de mensen op straat op gezette tijden via luidsprekers getracteerd op partijboodschappen en eventuele waterstanden. In het Vrije Westen gaat het bespelen van de burger uiteraard een stuk subtieler. In de Verenigde Staten wordt tegenwoordig een bestaande techniek uit musea om geluid via een bundel te richten op een bepaalde plek nu ingezet voor reclame op straat. In de New Yorkse wijk SoHo wordt de niets vermoedende voorbijganger opgeschrikt/verrast (doorstrepen naar gelang uw kwade geweten) door een vrouwenstem die zegt “Who’s there? Who’s there?” . Het blijkt reclame voor een documentaireserie over paranormale verschijnselen.

Opzich een handige techniek die geluidsoverlast op straat tot een minimum beperkt. “If you set up a loudspeaker on the top of a building, everybody’s going to hear that noise. But if you’re only directing that sound to a specific viewer, you’re never going to hear a neighbor complaint from street vendors or pedestrians. The whole idea is to spare other people.” (AdvertisingAge) . Maar het er zitten ook spookachtige aspecten aan. Zo zouden psychisch labiele mensen wel eens totaal kunnen doordraaien bij het horen van de ontraceerbare stemmen en misschien is het wel een geavanceerde manier op ons onbewust te beïnvloeden?

Vorige