Wat is het voorbeeld van Tunesië?

Voor het eerst in de geschiedenis heeft een Arabisch land een revolutie meegemaakt. Er waren wel coups die als revolutie werden voorgesteld, maar wat de afgelopen dagen in Tunesië gebeurde is uniek: een volksopstand die tot de verdrijving van een despoot leidt. Natuurlijk leidt dat tot nervositeit bij andere Arabische leiders, in het bijzonder bij de Libische leider Muammar al-Gadaffi. Maar wat is nu precies de les die van het Tunesische voorbeeld uitgaat? Vanuit westerse ogen natuurlijk dat je een bevolking niet eeuwig onder de duim kunt houden. Hopelijk krijgt Tunesië nu een democratie, waarbij het volk de macht in eigen handen krijgt. Arabische leiders zien echter iets anders. Tunesië geldt als een van de meest liberale Arabische samenlevingen, met relatief veel rechten voor vrouwen en een hoog opgeleide bevolking. Het laten vieren van de teugels lijkt te worden beloond met verlies van macht. In de komende dagen zal dan ook niet alleen de toekomst van Tunesië bepaald worden, maar ook de beleidsontwikkeling in andere Arabische landen. Westerse landen als Frankrijk, die de verdreven president Zine al-Abidine Ben Ali kort geleden nog prezen om de stabiliteit van zijn regime, laten nu hun ware gezicht zien: zijn familie is niet meer welkom en zijn bankrekeningen worden in de gaten gehouden. Als Tunesië een werkelijke stap vooruit zet, valt te hopen dat het geen negatieve gevolgen heeft voor de buurlanden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige