Amerikaanse feestdagen: eigen schuld dikke bult

Amerika is gewoon een geweldig land, meent de herintredende Sargassoblogger rc. In zijn nieuwe rubriek Notes from New Netherlands zal hij zijn liefde en ergenissen bezingen. Vandaag het tweede deel: waarom Nederland eigenlijk schuldig is aan het idiote consumptieve karakter van Amerikaanse feestdagen. De herfst in New York begint met de kleurvolle herfstgebladerte waarin de bossen van rood, geel tot groen glooien onder een helsblauwe lucht. De herfst kondigt ook het seizoen aan van de Amerikaanse feestdagen, Halloween, Thanksgiving en Kerstmis, terwijl de Atlantische orkanen zoals Sandy ons doen beseffen dat het leven kort is en de dood deel is van de cyclus van het leven. Het is het jaargetij waarin de angst voor de dood weer tot uitdrukking komt in allerlei vormen zoals in Halloween, en pas met de geboorte van Christus en Nieuwjaarsviering weer plaats maakt voor een gevoel van hoop en leven. Angst en hoop, dood en nieuw leven: Freud noemde het al de twee elementaire drijfveren van de menselijke psyche, en misschien heeft de herfst daarom ook iets literairs en innemends.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.