Ziekdagen (deel 9)

--wat hieraan vooraf ging-- 19 juli 2023 Het zal de oplettende lezer zijn opgevallen dat ik de laatste paar dagen ben stil gevallen. Da’s omdat ik ziek ben. Maagproblemen. Ik zal je de details besparen, maar leuk is anders. Morgen moet ik naar het AMC voor een echo, en dan komt er hopelijk een diagnose en een oplossing – enfin, we gaan het zien. [caption id="attachment_345497" align="alignleft" width="150"] Bron: Pixabay.com[/caption] Geluk bij een ongeluk: het zijn aanvallen. Die zijn hevig en kunnen lang duren, maar als het voorbij is… Als de aanval voorbij is, ben ik een springend hert, ja ik voel nog wel pijn maar vager – ik slik natuurlijk tig pillen tegen pijn en misselijkheid – helpt niet altijd. Net het laatste pilletje tegen misselijkheid genomen. Doet niet veel. Ik zit niet te creperen, maar echt lekker voelt mijn maag ook niet. Ik maak nog maar een kop thee, dan trekt het wel weg zometeen. En anders kieper ik er nog een paracetamol in. Ik ben wel een beetje nerveus voor morgen, voor het ziekenhuis. Mijn lieve vriend René zal me om half acht thuis ophalen en met de auto naar het AMC brengen – “locatie radiologie G1-257 Echo/Vaatcentrum route 79” staat in het bericht op mijn telefoon. Ik heb gebeld, want ik moet legitimatie meenemen, maar ik ben mijn paspoort kwijt – geen idee waar ik dat kreng heb opgeborgen, ik weet alleen dat het in een paars doorzichtig zakje zit waar ook mijn Covid-inenting-boekje bij zit. Ik had dat altijd bij me, maar ik ben de laatste tijd een paar keer van dagelijkse tas gewisseld en…kweenie! Ik heb op de logische plekken gezocht, maar noppes. Gelukkig heb ik hem wel digitaal. Dus daarom belde ik, of dit een probleem is. De medewerker had  het over een dagpas en dat het wel goed zou komen, ik snapte er niks van, maar het advies is om een half uur voor de echo-afspraak bij de patiëntenregistratie te melden. Ik ben al geregistreerd bij het AMC, dus dat zal wel goed komen. [caption id="attachment_346077" align="alignright" width="256"] Bron: eigen foto's[/caption] Maar dat springend hert is toch wel een prettige bijkomstigheid. Ik moet wel oppassen dat ik mezelf niet voorbij loop en pauzes inlassen. Maar mijn tuin begint op te knappen. Ik doe allerlei klusjes; ramen lappen, kussenhoezen van de tuinmeubelen wassen, ik heb al mijn foto’s (die van voor het digitale tijdperk) uit een stoffige doos gehaald en in een plastic, luchtdichte bak in de schuur gezet. A few trips down memory Lane, poeh….er zaten ook nog dagboeken bij, nou…ik schrijf ze al mijn hele leven maar teruglezen is…lastig… Ik ben weer bezig om dingen op Vinted te verkopen, zowel kleding als mijn handgemaakte sieraden, dus daar moet je foto’s van maken en bewerken en een omschrijving maken en alles bijhouden in een spreadsheet en verdomd ik verkoop als een malle! Levert niet veel op hoor, zeker de sieraden verkoop ik ver onder de werkelijke waarde (zeker als je de tijd die ik eraan heb besteed meetelt). En ik geef ook bij elke zending een klein cadeautje, maak een feestje van het pakketje. Want dat vind ik leuk. It’s a hobby…. Anyway, ik haal echt álles uit de momenten dat ik me goed voel. Gister zag ik dat The Last Leg weer begonnen is. De eerste aflevering deed me zowat huilen van het lachen, van begin tot eind – je moet wel een beetje weten wat er in het VK speelt en je Engels moet op niveau zijn, maar zelfs als je niet alles snapt ga je dit leuk vinden: https://www.youtube.com/watch?v=AG1iGVwg4MY&ab_channel=Alistair

Door: Foto: Bron: Pixabay.com
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eicel invriezen niet voor oude vrouwtjes?

eicel Het AMC wil single vrouwen ook de mogelijkheid geven hun eicellen in te laten vriezen. Tot hun vijftigste levensjaar kunnen zij dan alsnog kinderen krijgen. Het CDA noemt dit ‘onwenselijke wensgeneeskunde’ en van de overige politieke partijen steunt alleen D’66 het ziekenhuis. Het invriezen van eicellen is allesbehalve een ‘eitje’. Sterker nog: het is een relatief nieuwe en zware medische ingreep. Voorstanders zien geen redenen om deze nieuwe techniek aan alleenstaande vrouwen met een kinderwens te onthouden. De techniek is beschikbaar: dus zou voor iedere vrouw een optie moeten zijn. Weliswaar niet medisch noodzakelijk, maar geldt dat niet voor talloze medische behandelingen?

Religieuze bezwaren

Vanuit de christelijke hoek komt het argument dat het invriezen tegennatuurlijk is. Uiteraard is het invriezen van eicellen tegennatuurlijk. IVF, plastische chirurgie en hormoonbehandeling van transseksuelen, is ook ‘tegennatuurlijk’. En een harttransplantatie? Is dát eigenlijk wel natuurlijk? De beantwoording van die vraag levert een morele discussie op. Waar trekken we de grens? Vaccinatie is voor sommige bewoners van de Bible Belt nog steeds een brug te verder. Tien jaar geleden rustte er nog een groot taboe op plastische chirurgie. De wetenschap schrijdt voort en de publieke opinie hobbelt daar achteraan. Wat we vandaag ethisch onverantwoord vinden, is morgen een standaard ingreep. Het CDA plaatst zich buiten de realiteit en meent: ‘De gezondheidszorg is ervoor om fouten in de natuur te herstellen, niet om het tegennatuurlijke te bewerkstelligen.’ Onzin natuurlijk. De gezondheidszorg is er óók, sinds jaar en dag, voor het oplossen van psychische problemen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.