Stengelseizoen

COLUMN - Eten met de seizoenen, het valt niet mee. Van sommige gewassen hebben de telers bepaald dat het seizoen op een specifieke dag begint en eindigt. Eerder en later zijn ze er niet. Of mogen ze er in elk geval niet zijn. Asperges, bijvoorbeeld. Die zijn er vanaf de derde donderdag van april tot de voorlaatste vrijdag van juni.

Nu is er één ding vervelend: dat we elk jaar maar weer opnieuw vergeten de natuur een kalendertje te sturen. Die gooit dus ook met grote regelmaat roet in allerlei eten. In 2011 hadden we een uitzonderlijk zacht voorjaar en waren de asperges ruim een week te vroeg, hoewel dat halsstarrig werd ontkend door de aspergepropagandamachine (nee, niet zeggen dat dat een mooi Scrabblewoord is want het past niet op het bord). Nu, na een winter die uitzonderlijk lastig te verjagen viel, zijn ze er officieel alweer twee weken, maar geen boer heeft ze al van de koude grond. Alle asperges die nu verkrijgbaar zijn, komen uit kassen of van onder tunnels.
Die andere stengels, die zijn er al wel. Ik doel op de rabarber, ook altijd zo’n fijne lentebode al blijken er hele volksstammen te zijn die ervan gruwen. Mocht dat komen doordat je er ruwe tanden van krijgt (want dat is zo: rabarber bevat nog meer oxaalzuur dan spinazie die dat effect ook heeft), weet dan dat het helpt om wat zuivel en/of een eierdooier door de moes te roeren. Die gaat dat effect tegen en in het geval van een eierdooier krijg je ook nog een mooie binding. Wel heel goed roeren zodat je geen stukjes eigeel krijgt. Ziezo, toch nog iets praktisch in dit stukje.

Waarom nu deze bespiegeling over mijn twee favoriete lentestengels? Omdat Nederland, in navolging van een officieel aspergeseizoen, nu ook een officiële rabarberweek heeft. Die is vandaag van start gegaan en tal van collega’s doen zich momenteel te goed aan allerlei inventieve rabarberrecepten waar ik u graag van alles over had verteld.

Helaas: men lijkt -het is nauwelijks te bevatten- geheel vergeten mij uit te nodigen. En wat ik niet weet, kan ik u natuurlijk ook niet vertellen of laten zien. Wat ik niet eet, kan mij overigens ook niet voeden. En dat, waarde eetlezer, is de reden dat ik vanavond toch maar aan de asperges ga. Gekocht bij een boer, die ze heeft geteeld onder een plastic tunnel. Het strookt niet helemaal met mijn principes. Maar soms is ook een eetschrijver wel eens gewoon ongeduldig.

Ik eet ze trouwens nooit uit Peru, dus dat scheelt alweer. Dat u dat toch ook even weet.