ANALYSE - Het SCP publiceerde recent De sociale staat van Nederland, met bijzondere aandacht voor wat er is veranderd – en wat niet – in de afgelopen 25 jaar. Wat valt op? Deel 3: steun voor de vrijheid van meningsuiting.
Uit het rapport: “De steun voor de vrijheid van meningsuiting is lager dan 10 en 25 jaar geleden.” In 1992 steunde respectievelijk 73% en 81% de vrijheid om in het openbaar te schrijven en zeggen wat men wil, in 2016/’17 was dat nog respectievelijk 65% en 66% (zie tabel onder). Het huidige percentage is weer op het niveau van dat in de jaren ’70. Verder valt op dat tot 1990 steun voor de VVM vooral kwam van mensen die zich links noemen, en sinds 2008 ook van mensen die zich rechts noemen.
De SCP-onderzoekers vermoeden dat ook de toon van het publieke debat de afgelopen 25 jaar is veranderd – “de hardere toon wordt ook beter gehoord” – wat invloed zou kunnen hebben op de mate van steun voor de vrijheid alles te zeggen en schrijven. Internet speelt natuurlijk een rol, maar ook dat media vaker de straat op gaan om “de stem van het volk” te laten horen.
Die duiding roept vragen op. Is het immers niet ook zo dat via sociale media en peilende journalisten mensen vooral een middel en podium hebben gekregen om dingen te roepen die helemaal niets meer van doen hebben met een mening? Wat valt er op basis van instemming met de stelling “iedereen moet vrij zijn in het openbaar te schrijven/zeggen wat hij of zij wil” nu eigenlijk te zeggen over de steun voor de vrijheid van meningsuiting?
klik voor groter beeld
Reacties (2)
De wal keert het schip.
“Inmiddels zoveel VVM aan het werk gezien dat het wel mooi is. Kan best een beetje minder.”
Maar ik pleit er niet voor om de vraagstelling te veranderen of de geinterviewde eerst te informeren over de ditjes en datjes bij elke vraag.
Nederland vergrijst. De babyboomers zijn gekomen op het punt van ’tut tut tut moet dat nu allemaal’. Hun wereldverbetering heeft niet gewerkt (of juister: de wereld is wel beter geworden, maar niet dankzij hun idee over hoe dat zou moeten), en met 1 been in het graf willen ze eigenlijk liever geen kritiek horen.