S&P’s voelt hete adem Obama in de nek

Vorige week was het nog een voorspelling, deze week draait het Amerikaanse ‘apparaat’ toch echt de duimschroeven bij S&P’s aan. Toen schreef ik: Het Witte Huis heeft de aanval al geopend, Warren Buffet zou Amerika vier A’s geven (als het zou kunnen) en in Europa gaan stemmen op om eigen rating agencies op te zetten. Nog even en S&P’s gaat zelf down the drain.

Down the drain is overdreven, maar Obama’s apparaat drukt S&P’s nu langzaam in de hoek waar harde klappen gaan vallen. Naast forse kritiek vanuit het Witte Huis en Buffet is nu ook beurswaakhond SEC in actie gekomen. Zij gaan de afwaardering van de Amerikaanse kredietwaardigheid nog eens minutieus narekenen en willen weten of sprake is van handel met voorkennis. Dat mag namelijk niet.

SEC reageert op geruchten over opvallend grote handelsvolumes vlak voor de officiële bekendmaking. Er zouden vrijdagmiddag meer handelaren dan normaal short zijn gegaan tegen Amerikaanse staatsobligaties. Dat zou wijzen op kennis afkomstig uit Amerikaanse overheidskredieten of S&P’s. Aan de SEC om uit te zoeken: 1) of er een lek is, 2) waar dat lek dan zit, 3) of dit lek verklaart dat er opvallend veel short is gegaan en 4) dat komt omdat mensen daadwerkelijk voorkennis hadden.

Experts verwachten dat er niets uit het complexe onderzoek gaat komen. Het gonsde al geruime tijd van de geruchten over een eventuele afwaardering. Die vrijdag zwollen de berichten in volume aan – short gaan was eerder een educated guess dan een illegale handeling. Dus, luidt mijn tentatieve conclusie, is er een andere reden om de SEC even bij S&P’s langs te sturen: een politieke. Het bezoek vand e SEC is een signaal dat de politieke campagne 2012 is begonnen.

Die zijn nu nog in de voorfase waarin vooral Republikeinen elkaar onderling het leven zuur maken. En die strijd, tussen Bachman en Perry, ontneemt ons nog even de blik op de gigantische problemen die Obama in zijn campagne naar tevredenheid van de Amerikaanse kiezers zal moeten adresseren om een tweede termijn te kunnen krijgen. Die problemen zijn de deplorabele staat van de Amerikaanse economie, het gegeven dat veel Amerikanen die economie het belangrijkste onderwerp van de komende campagne vinden en de slechte job approval rates van de huidige president – al vanaf augustus 2009 slechter dan zijn voorganger George Bush Jr.

Tegen die achtergrond moeten we volgens mij de inval van SEC bezien. Het is Obama’s apparaat dat terugslaat, dat een signaal afgeeft niet blij te zijn met deze haast vaderlandshatende daad door S&P’s. Een signaal dat de campagne ook in het Witte Huis is begonnen. Het dreigement van de rating agency om de Amerikaanse kredietwaardigheid in november nóg eens af te waarderen, is beantwoord met een bezoekje aan hun burelen. En geloof mij – de SEC is wel wat anders dan de Nederlandse AFM. Wie de SEC in zijn nek heeft, mag zijn borst nat maken. En dat doet S&P’s ook, met het spuug van Obama. De familie wordt vriendelijk verzocht afscheid te nemen, we zijn getuigen van de blinde kracht van een staatsapparaat dat vecht voor haar overleving. Het is koers!

Lees meer bij Sebastiaan van der Lubben.