Spotlight: Ane Brun; Changing of the Seasons

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Komende maandag (17 maart) komt eindelijk het nieuwe album van Ane Brun ‘Changing of the Seasons’ uit in Nederland. Ter gelegenheid hiervan staat ze de dag daarvoor in de Amstelkerk te Amsterdam (kaarten waren niet te koop, maar enkel te winnen via o.a. de OOR of pre-order van het nieuwe album). Dit is haar eerste studio-album sinds 2005, en ook het eerste album dat op haar eigen label verschijnt. Ondanks tussendoortjes als ‘Duets’ en ‘Live in Scandinavia’ was het lang wachten op nieuw werk, maar het wachten wordt dubbel en dwars beloond. Het album, dat inmiddels uit is in Noorwegen, Zweden en op iTunes (link opent iTunes), steeg terecht op iTunes Noorwegen & Zweden direct naar de eerste plek.

Changing of the seasons
Als een artiest een aantal jaren geen nieuw materiaal uitbrengt begin ik me vaak af te vragen hoe dat nieuwe album uit zal uitpakken als het dan eindelijk verschijnt. Zeker als je je realiseert dat het laatste studio album (‘A Temporary Dive’) van buitengewone kwaliteit is. Je vraagt je af of de inspiratie misschien verdwenen is, of dat de stijl drastisch is gewijzigd. Over dat laatste kan ik kort zijn, Ane Brun is nog steeds Ane Brun. En het eerste? Ook daar kunnen de fans opgelucht over ademhalen. Het nieuwe album is zonder twijfel prachtig.

Twee nummers, ‘The Treehouse Song’ en ‘The Puzzle’, waren al vrijgegeven via youtube video’s en komen ook uit als single. In dat opzicht doen ze meer dan hun werk, zij vertegenwoordigen het nieuwe album uitstekend. ‘The Treehouse Song’ toont de meer upbeat, alternatieve kant van Ane Bruns werk, en ‘The Puzzle’ de gevoelige intieme kant. Hierbij is ‘The Puzzle’ het meest representatief voor de overige nummers. ‘Changing of the Seasons’ is namelijk wederom een gevoelig en intiem album geworden. Eigenlijk zoals we van Ane Brun gewend zijn.

De kracht van Ane Brun, waarin zij haar superioriteit toont ten opzichte van eerder besproken artiesten als Anna Thernheim en Wendy McNeill, is de gelijktijdige afwisseling en consistentie in haar muziek en stem. Elk nummer is een op zichzelf staande entiteit, maar zonder de continuïteit van het album te breken. Ane Brun is niet zo zoetsappig als een Anna Thernheim, maar ook weer niet zo experimenteel en zwaar verteerbaar als een Wendy McNeill. Daarnaast is haar warme, maar toch prikkelend stemgeluid uiteraard de hoofdattractie. Ane Brun’s muziek is licht verteerbaar, maar met een krachtige afdronk.

Net als bij voorgaande albums is het moeilijk om slechts een of twee nummers aan te wijzen die er uitspringen. De kwaliteit van het album is opmerkelijk consistent. Dit gezegd hebbende wil ik toch even stilstaan bij één van de bonusnummers: ‘The Dancer’. Deze heerlijke cover van PJ Harvey was ook al terug te vinden op haar ‘Live in Scandinavia’-album en keert ditmaal terug op de Japanse editie van het nieuwe album, samen met de andere bonus track ‘Half Open Door’. Beide nummers zijn voor ons simpele Europeanen echter ook te downloaden via iTunes.

Het eerdere werk
Ane Brun verdiept zich pas op 21-jarige leeftijd in muziek. Oorspronkelijk speelde ze op de straten van verschillende wereldsteden. Bij terugkeer naar thuishaven Noorwegen sloot ze zich aan bij het bandje Damsels in Distress. Toen ze verhuisde naar Stockholm verkoos ze echter het leven van de solo-artiest.

Haar eerste studio-album kwam in 2003 uit. De naam ‘Spending Time with Morgan‘ refereert aan haar gitaar ‘Morgan’. Hoewel het album goed werd ontvangen, zorgde het niet meteen voor de grote doorbraak. De nummers op ‘Spending Time with Morgan’ zijn zonder twijfel briljant, en slechts een tikkeltje ruwer dan het werk wat nog zou komen. Een sterke start voor deze late debutant. Ze was echter nog niet op volle kracht. Het album zat dan ook vol met beloftes voor de toekomst.

Met de opvolger ‘A Temporary Dive‘ loste Ane Brun alle beloftes in. Een ijzersterke plaat waar ze haar potentie meer dan waarmaakte. Het is dan ook niet verrassend dat dit het album was wat voor de doorbraak naar een groter publiek zorgde. Haar unieke stijl van vloeiende, lekker in het gehoor liggende maar toch vreemd prikkelende muziek vult het gehele album. Ane Brun bewijst dat het mogelijk is om toegankelijke muziek te maken zonder dat deze smakeloos wordt.

Een minder bekend feitje over dit album is dat het nummer ‘Balloon Ranger’ en de daar bijhorende tekst symbool staan voor de moeite die ze had om Engels te leren. De worsteling om zinsconstructies aan elkaar te weven in een vreemde taal, en deze daarbij melodieus in zanglijnen te kunnen omzetten.

Na ‘A Temporary Dive’ heeft Ane Brun nog twee albums uitgeven, ‘Duets’ en ‘Live in Scandinavia’ (met o.a. een live-uitvoering van het nummer ‘Changing of the Seasons’). Ane Brun wilde de volledige creatieve controle houden over haar muziek en richtte samen met Ellekari Larsson van The Tiny het collectief DetErMine Records (they are my records) op. Beide albums verschenen dan ook onder eigen vlag. Zoals de titel ‘Duets’ al doet vermoeden bestaat deze geheel uit duetten, voornamelijk met de mensen waamee zij gedurende de jaren in allerlei samenwerkingsprojecten mee had gewerkt. Toch bleef het wachten op echt nieuw materiaal. Materiaal dat nu eindelijk het levenslicht heeft gezien. En materiaal dat aantoont dat Ane Brun nog lang niet is uitgebloeid (of gegroeid) en per album beter en beter wordt.