Het leek even rustig in Zimbabwe, maar de verkiezingen komen er weer aan. Dat betekent grote spanningen. En de eerste voortekenen beloven weinig goeds.
Slechts een paar jaar geleden leek Zimbabwe af te glijden naar totale chaos. ZANU-PF, de partij van president Robert Mugabe, had de verkiezingen verloren, maar weigerde afstand te doen van de macht. De belangrijkste oppositiepartij, de MDC van Morgan Tsvangirai, was opgejaagd wild: partijleden moesten vrezen voor de veiligheidsdiensten en ook Tsvangirai kreeg een goed pak slaag. Ondertussen bleef de economische situatie verslechteren en had Zimbabwe de twijfelachtige eer het eerste land te zijn met louter miljardairs.
De Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki onderhandelde slim en wist een ongemakkelijke deal te bewerkstelligen. Wat weinigen toen verwachtten: de deal beklijfde. ZANU en de MDC delen sinds 2008 de macht. Maar het is een ongelukkige combinatie.
De laatste jaren was onder leiding van de MDC, die het ministerie van Financiën beheert, de economie uit het diepste dal gekropen. Zimbabwe voerde de dollar in wat een einde maakte aan de hyperinflatie. De groeiende politieke rust bracht enkele buitenlandse investeerders terug.
Eind dit jaar, of anders volgend jaar vinden er nieuwe verkiezingen plaats. Dat betekent nieuwe spanningen. Robert Mugabe lijkt niet van plan te zijn om eindelijk eens met pensioen te gaan – de man loopt nu tegen de negentig. Ondertussen is vooral ZANU bezig om zijn financiële positie te verstevigen.
De manier waarop zal wellicht weer desastreus uitpakken. Eind vorig jaar besloot ZANU dat buitenlandse bedrijven moesten verzwarten. Dat betekent dat alle bedrijven die in Zimbabwe actief zijn, voor 51 procent in handen komen van de lokale bevolking: lees ZANU-getrouwen. Deze actie riekt naar de eerdere ‘verzwarting’ van het landbouwareaal, waarbij blanke boeren, vaak met geweld van hun land werden verdreven. Met desastreuze economische gevolgen van dien. Al Jazeera zette het onlangs netjes op een rijtje.
Daarnaast zijn er geluiden dat ZANU een flink deel van de diamantopbrengsten achterover drukt. Dit geld is vermoedelijk bestemd om stemmen te kopen, dan wel via aloude patronagesystemen loyaliteit af te dwingen.
Wil je weer even op de hoogte zijn van hoe het Zimbabwe vergaat, kijk dan deze documentaire. Hij is van begin vorig jaar, maar nog steeds zeer actueel.
Reacties (2)
Een land zonder olie, ver van Israel.
Mensenrechten en democratie zijn dan onbelangrijk.
Of hoe slaan we de discussie dood in de 1e reactie. Hirsch & Ballin, hier ligt werk!