De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
In de categorie ‘Vergeten hitjes’ (al was ik het niet vergeten): ‘Tyrone’ (1997) van Erykah Badu, ook wel de “Queen of Neo Soul” genoemd. Live natuurlijk het leukst vanwege de reacties uit de zaal.
De Koude Oorlog, wie kent ‘m nog? Spanningen tussen Oost en West, met altijd op de achtergrond die nucleaire dreiging. Was het niet met een atoombom, dan wel met een Waterstofbom. En dan kon je naar een schuilkelder, of onder je bureau zitten of een jodiumpil slikken. Of dansen op de vrolijke klanken van het Italiaanse disco-duo Righeira.
-Italiaans?
Italiaans.
-Maar ik hoor toch echt Spaans.
Dat klopt.
Het duo was Italiaans maar de producer en componist, Carmeo la Bionda, vond Spaans wat exotischer klinken, vandaar.
-Maar ik dacht dat het een zomerhitje was, een niemendalletje.
Nee, ze zongen over dat de bom gevallen was. Dat er overal straling was. En dat er geen vissen meer zouden zijn. En dat de zee fluorescerend zou stralen.
-Brrr, gezellig.
Wist je trouwens, dat er ooit 3 atoombommen gevallen zijn op Spanje?
-Echt?
Echt.
-Wanneer was dat dan?
17 januari 1966, bij Palomares, aan de zuidwest kust van Spanje. Het was een ongeluk. Een Amerikaanse B-52 bommenwerper, met vier bommen aan boord, kwam, hoog in de lucht, tijdens het bijtanken, in botsing met het tankvliegtuig. Het toestel stortte naar beneden. Twee atoombommen zijn daarbij ontploft. En zeven bemanningsleden vonden daarbij de dood. Het stralingsniveau in het gebied rond Palomares, ligt nog altijd hoger dan de omgeving. Het gebied daar is een verboden zone.
En wist je dat de schrijvers van dit vakantiehitje niet van deze gebeurtenis op de hoogte waren?
-Het toeval neemt soms vreemde afslagen.
Zestien jaar. Zestien lange jaren, die zoveel langer voelden dat ik bijna geneigd ben die meme hier te plaatsen. Zo lang is het geleden dat de Amerikaanse thrash/death-goden Sadus het laatste album uitbrachten, en dan is het nog niet eens zo dat de laatste albums het hoogst aangeslagen worden. Hoogtepunt voor mij blijft A Vision of Misery. Maar dit nieuwe nummer, It’s the sickness, dat klinkt toch wel weer heel erg lekker. Meer, Sadus, meer van dit!
‘Aarde’ is een nummer van het nieuwe album van Boudewijn de Groot met een (al heel lang) actuele boodschap: als we niet snel echt werk gaan maken van een transitie naar een duurzame economie, dan gaat onze wereldbol naar de kloten. De aarde zelf zal wel lijven bestaan. De vraag is alleen hoe bewoonbaar deze blijft voor de mensheid.
Biohazard maakte begin jaren negentig heerlijke cross-over tussen New York harcore en metal – soort van agressieve punk, alleen dan met goede riffs en gitaarsolo’s. Vooral hun tweede plaat Urban Discipline kon me indertijd bekoren.
En juij, ze zijn weer bij elkaar in de originele line-up! En daarmee komen ze ook weer op Dynamo, waar ze in het verleden (toen dat nog wat groter was) ze hun één van de hoogtepunten uit hun muzikale carrière beleefden:
Wat zou een snob-2000-lijst zijn zonder idm-pioniers Aphex Twin en Autechre? Hoewel, Aphex Twin haalde de Snob-lijst voorgaande jaren wél (twee maal, met Windowlicker en Tha), maar Autechre niet. Het nummer ‘Bike’ van hun eerste album Incunabula (1993) staat op de keuzelijst (er kan tot 29 november gestemd worden). Ik gun Autechre wel een plekje op de lijst, maar eigenlijk vind ik ‘Bike’ een nogal irritant nummer op een verder heel goed album. Is er ook een jaarlijkse top-/snob-lijst voor hele albums?
Het leuke van 7.918 liedjes doorakkeren is dat je nieuwe artiesten ontdekt maar ook artiesten tegenkomt die je wel ooit kende maar vergeten was. In het genre Jazz & Fushion kwam ik Jaga Jazzist tegen, maar nu ga ik hier niet het nummer van de snob 2000-keuzelijst doen maar wel ‘Animal Chin’ van het album A Livingroom Hush (2002), omdat dat nummer op deze site in 2006 werd verkozen tot plek 181 op een andere lijst, namelijk die van beste videoclips.
Ik was een keer op een Americana / alt country festivalletje, en daar trad op als vreemde eend in de bijt Baptiste W. Hamon. Als je ‘m alleen zag was er niets aan de hand, tot hij begon te zingen. Baptiste W. Hamon zingt namelijk in het Frans. En dat had ik, op een incidentele cajunband uit Quebec of New Orleans na, nog niet eerder gehoord.
Op z’n platen maakt hij een rustige indruk, maar live vond hij het helaas nodig om een lief, zoet walsje (Peut-être Que Nous Serions Heureux) in een hardrock versie te brengen. Gast, wie denk je daar een plezier mee te doen?
Eentje van de 7.918 liedjes op de keuzelijst voor de Snob 2000-editie van dit jaar: ‘Confessions’ van jazzband BADBADNOTGOOD met vaste saxofonist Leland Whitty. Misschien niet het meest interessante nummer van het album III (2014), zal een muzieksnob misschien zeggen, maar wél fijn dat we überhaupt op BADBADNOTGOOD kunnen stemmen.
Klimaatverandering, stikstofcrisis, er zal toch iets moeten gebeuren. Er is geen plan B. En dan (Y Después) rest alleen de woestijn.
De Spaanse dichter Federico García Lorca zette dat korter en poëtischer op papier. Louis Andriessen (vorig jaar overleden) componeerde er een krachtig stuk muziek bij. Orkest De Ereprijs voerde het uit in een elftal versies (2020), telkens met andere zangstemmen.
U zag en hoorde hierboven ook het muziektheaterduo Des Filles: Anne Freriks en Robin Kuiper.
U kijkt en luistert n aar ‘No Help For That’ van het trio BLIK. Zang: Annelie Koning, bas: Luc Ex, drums: Tristan Renfrow.
BLIK is een van de vele projecten van de onvermoeibare Luc Ex (a.k.a. Luc Klaasen), die we kennen we van de jaren dat hij bassist was bij het roemruchte The Ex.
Eerder kon u in onze Closing Time al genieten van een ander project van Luc Ex en wel het Amsterdam Merz Koor.
Het is wat wel ‘ns de Engelse ziekte wordt genoemd: als wij de Engelse wijze van schrijven over zouden nemen. Niet de woorden aan elkaar, maar los. Dus geen Wintertime blues , maar ook: winter, time en blues. Hoedanook, die blues heeft Michael Tomlinson tot in z’n shoes, want dat rijmt.
Toen ik dit filmpje beluisterde op youtube, sprong die aan het eind verder naar het volgende nummer van MF Tomlinson: Cloud. En dat heb ik ook helemaal beluisterd, want wat heeft Michael een prettige bariton, en wat brengt hij het rustig en verzorgd.