Dat was vet hé, eergister? Aephanemer? Voor degenen die (ook) de instrumentale versie hebben geluisterd: verrassing! Er is er nóg een van. Een 8 bit versie. Die verdacht veel meer lijkt op oude computerspelletjesmuziek, meer dan op de melo-death die het eigenlijk was. Maar boeien, superleuk dit.
Het fijne van mensen tegenkomen die naar een vet concert zijn geweest, is (naast het aanstekelijk enthousiasme van mensen die over goede muziek praten) natuurlijk dat je zo ook wel eens wat hoort over bands die je tot dat moment niet kende. Zoals, in dit geval, over het Hongaarse Thy Catafalque, die experimentele (en behoorlijk eclectische) metal maken. Supervet, ik zou ze graag eens gaan bekijken, maar het concert hier in de buurt was dus (op het moment van schrijven) gisteren. Grummel grummel. Nou ja, deze live-registratie ui Boedapest maakt veel goed gelukkig.
Aephanemer is een Franse melo-death band. Momento Mori is het debuutalbum uit 2015. Heel fijne muziek! En mocht de lezer nu denken “ja das mooi die fijne muziek, maar bij death metal schreeuwt er altijd iemand doorheen”, ja, eh, das waar en hoort er bij enzo, maar als u dat nou écht niet zo goed trekt staat achter de opname van deze cd hetzelfde album nog een keer, maar dan zonder zang.
Hot Buttered Soul (1969) had bijna niet bestaan. Isaac Hayes’ debuutplaat deed het namelijk niet zo goed, en de artiest dacht er serieus over na om uitsluitend nog achter de schermen te werken als producent en arrangeur.
Doordat zijn platenmaatschappij echter zo’n beetje haar hele catalogus kwijtraakte door een breuk met Atlantic Records, moest men in sneltreinvaart met nieuw materiaal op de proppen komen. De rest is geschiedenis.
Phish staat bekend als een jam-band, hetgeen met zich meebrengt dat ze niet gemakkelijk in een hokje te vangen vallen.
Volgens muziekblad Rolling Stone is Phish een van de invloedrijkste bands van de jaren negentig. Billy Breathes was hun zesde studioalbum uit 1996.
Tomorrow’s People was een inmiddels obscuur geworden soul-discoband uit de undergroundscène in Chicago. ‘Open Soul’ stamt van hun gelijknamige langspeelplaat uit 1976.
Die werd enkele jaren terug opnieuw uitgebracht op het platenlabel van DJ Floating Points.
She Wants Revenge is een Californische rockband die alweer twintig jaar meegaat. Hun muziek viel onder andere te horen in American Horror Story, op speciaal verzoek van Lady Gaga.
In 2006 trokken ze erop uit met Depeche Mode en Placebo.
Soma was het kernstuk van de tweede plaat van de Smashing Pumpkins, Siamese Dream (1993).
Het nummer begint als een wiegeliedje. Dat is geen toeval, want volgens SP-zanger Billy Corgan is het “gebaseerd op het idee dat een liefdesrelatie bijna hetzelfde is al opium: het doet je langzaam in slaap vallen, het kalmeert je en geeft je de illusie van zekerheid en veiligheid.”
Rachel Sunter is een Canadese pianiste en zangeres die haar eigen muziek produceert.
Haar geluid bestrijkt een palet van synth-georiënteerde Sylvan-Esso geïnspireerde pop en alt-rock jams à la Radiohead, zo schrijft ze zelf. Met hier en daar een kaalgestripte cover.
De Trip Hop is een muziekgenre dat opkwam in Bristol in de late jaren tachtig met artiesten als Tricky (Adrian Thaws). Trage beats en een elektronische bewerking, gepaard met jazz, soul, funk, dub, and rap-invloeden kenmerkten deze stijl.
Trip hop-acts als Massive Attack, Portishead en Tricky werden in de jaren negentig wereldberoemd.
Johnny Cash zingt hier een lied van Sheryl Crow, en weet er een wereld aan gravitas mee te geven.
Crow nam het nummer op voor haar debuutalbum, en volgens haar zeggen belde Cash regelmatig om te vragen wat ze precies met een bepaalde tekstwending bedoelde.
Igor Paspalj is een van oorsprong Kroatische gitarist met een formidabele staat van dienst. In 2020 won hij de Electric Guitarist of the Year-competitie van Guitar World.
Tegenwoordig opereert hij vanuit Abu Dhabi in Dubai.