Overzicht

serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders


Closing Time | Raga Bhairav

, door

–

Charanjit Singh is de Jean Michel Jarre van India. Hij verwierf in 1983 internationale bekendheid met zijn plaat Ten Ragas to a Disco Beat, waarop hij traditionele Indiase muziekstijlen ten gehore bracht op een Roland synthesizer en drum machine.

Volgens sommigen heeft Singh hiermee de basis gelegd voor de acid house. Grappig detail: de man ziet er eerder uit als een informaticaleraar dan als internationale muziekster.

Closing Time | Morris Day & The Time

, door

Funkrockgroep The Time bestaan uit allerlei muzikanten die nauw samenwerkten met Prince, en dat hoor je er onmiskenbaar aan af. Volgens Wikipedia zijn ze vermoedelijk ook de meest succesvolle artiesten die uit zijn stal kwamen.

Closing Time | Initials B.B.

, door

De live-versie van deze ode aan Brigitte Bardot, het Franse sexsymbool van de jaren ’50 en ’60 valt aanzienlijk beter te pruimen dan de studioversie van 1968.

Overigens heeft Therion ook een metalversie opgenomen, die hier verrassend dichtbij blijft.

Closing Time | Eels (2 Meter Sessies)

, door

Wie midden jaren negentig de popcharts en MTV volgde, zal ze vast nog wel kennen: Eels. Met hun debuutalbum Beautiful Freak werden ze in één klap wereldberoemd.

Hier spelen ze een aantal nummers in een semi-akoestisch formaat.

Closing Time | Marianne Faithfull

, door

Gisteren overleed Marianne Faithfull op 78-jarige leeftijd. Ze werd op 18-jarige leeftijd op een platenfeestje ontdekt door de manager van de Rolling Stones, maakte in de jaren ’60 een aantal platen, speelde in diverse films en was vier jaar lang het liefje van Mick Jagger.

Na een breuk belandde ze – verslaafd – op straat, pakte zichzelf uit de goot en brak in 1979 nogmaals door met de plaat Broken English: nog altijd haar best gewaardeerde werk.

Closing Time | No Hang Ups

, door

We hebben natuurlijk allemaal wel eens dat knotsgekke nummer Hocus Pocus voorbij zien komen. Vooral de jodelende Thijs van Leer maakt een onvergetelijke indruk.

Je zou bijna vergeten dat Focus nog veel meer materiaal heeft nagelaten, dat de moeite waard is.

Closing Time | The Order of Death

, door

Ik heb altijd over Johnny Rotten (alias van John Lydon) gedacht als voorman van de Sex Pistols. Een stereotype punkrocker dus.

Wie schetst dus mijn verbazing om te leren dat ‘ie in de jaren tachtig broeierige synthesizermuziek heeft gemaakt? Dit nummer is nog gebruikt in Miami Vice en de science fiction-film ‘Hardware’ (1990).

Closing Time | This is not America

, door

‘This Is Not America’ werd gemaakt voor de spionagefilm The Falcon and the Snowman uit 1985. Het markeerde het begin van de samenwerking tussen David Bowie en de jazzformatie rond Pat Metheny.

Het sterke van de titel is dat je ‘m op tal van manieren kunt uitleggen.

Closing Time | Monsters

, door

Toen Courtney Hadwin als veertienjarige meedeed aan America’s Got Talent leek ze nog een verlegen meisje. Totdat ze begon te zingen en veranderde in een jonge versie van Janis Joplin.

Inmiddels zes jaar verder laat Hadwin zien dat ze dat kunstje nog altijd beheerst.

Closing Time | Memwa’n

, door

Voodoo-infused garageblues van een echte Haitiaanse priesteres, zo presenteert Moonlight Benjamin zichzelf. Of het betoverend is, moet u zelf maar beoordelen, maar het klinkt lang niet slecht.

Closing Time | Shake, Rattle & Roll

, door

Nu David Lynch is overleden, duiken er allerlei clipjes over de man in mijn tijdlijn op. Daaronder ook een met Willem Dafoe, die vertelt hoe Lynch hem tot het personage bracht van Bobby Peru in het misdaaddrama Wild at Heart uit 1990.

Lynch vond het belangrijk dat Peru tanden als stopjes had en stuurde Dafoe naar de tandarts om een prothese op te laten meten. Met de prothese in vond Dafoe al gauw een wellustig karakter. “Ik ging ineens anders praten, maar ook anders zitten. Gewoon door de stand van mijn mond,” aldus Dafoe.

Vorige Volgende