De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
De jaren ’90 waren het tijdperk van het IJslandse fenomeen Björk. De zangeres klinkt zowel etherisch als geaard, de muziek zowel harmonisch als experimenteel.
Sinds haar plaat Vespertine (2001) raakte Björk steeds meer uit beeld bij het grote publiek, al treedt ze nog op voor uitverkochte zalen.
En u, luistert u nog wel eens naar Björk?
Ik loop al dagen met Kate Bush-nummers in mijn hoofd. Gek genoeg is het niet steeds hetzelfde nummer, maar popt er iedere keer weer een andere op. Wel van dezelfde cd, want daar gaat deze Closing Time over: The Kick Inside. Haar latere werk vind ik ook best goed, maar ja dat zit niet in mijn collectie.
De keuze welk nummer ik hier zo plaatsen vond ik dus nogal een dingetje, want ik vind de hele cd geweldig. Bij mijn gewoonlijke check op deze site of er al eens eerder iets van Kate was geplaatst, kwam ik trouwens nog deze oude post van mezelf tegen: The most wuthering heights day ever. Leuk, was ik helemaal vergeten! Er is natuurlijk wel meer over haar geschreven, ook hier, maar ja het is dan ook een topartiest.
Laten we het weekend eens lekker swingend uitzwaaien! Dit is een van de weinige singles in mijn collectie, dus ik hoef mijn hoofd even niet te breken over welk nummer ik moet kiezen, ook wel ff lekker.
Alleen die namen Felix Buxton en Simon Ratcliffe vind ik al fantastisch. De zangeres is Blu James, ook zo apart. Ik heb even overwogen om een live-versie te plaatsen, maar ik vind de studioversie toch lekkerder, en de clip is ook waanzinnig. Letterlijk, gestoord gewoon, slaat helemaal nergens op. En ik vind de tekst van dit nummer wel erg toepasselijk op het huidige tijdperk; de wereld is gek geworden, maar hij draait gewoon door, en de muziek klinkt gewoon door, en we lopen allemaal door en…nou ja, vul zelf maar in. Het is om gek van te worden, maar ook om je gek te lachen.
Mei Lin Hii is een prijswinnende concertpianiste uit het Maleisische deel van Borneo. Ze studeerde aan Manhattan School of Music in New York en mengt klassiek vaak met andere genres, zoals jazz en tango.
Zo speelde ze onder meer Bach onder begeleiding van percussionisten in de jazzclub van haar zus Evelyn, No Black Tie in Kuala Lumpoer.
Hier vertolkt ze Bach echter op de traditionele manier.
Iemand klaagde onlangs dat mijn muziekkeuze in deze rubriek wel erg ‘wit’ is. Daarom een deuntje old skool.
‘So What’ komt van het album Kind of Blue uit 1959.
Niet alleen speelt Miles Davis in deze registratie (trompet), ook jazzlegende John Coltrane is van de partij op de saxofoon.
Het zal geen toeval zijn dat er een hoop auto’s zitten in deze compilatie uit Once Upon a Time in Hollywood. Bovenstaande track van de Spaanse DJ Lavaros voert je zo een nachtelijke of zomerrit in.
Asia is een Britse supergroep met artiesten uit diverse progrogbands zoals King Crimson, Yes en Emerson, Lake & Palmer. Ze boekten hun grootste successen in de jaren ’80 en vroege jaren ’90.
‘Who Will Stop The Rain?’ komt van de plaat Aqua uit 1992.
VIDEO - Ik zei nou wel dat al mijn cd’s erg fijn zijn, maar bij deze moest ik toch ff langer nadenken. Alleen al omdat ik niet weet waarom ik ‘m heb…ongetwijfeld gekregen, want aan The songs known from the tv-commercials zou ik mijn geld niet uitgeven. Er staan wel aardige nummers op hoor, daar niet van, maar ik ben te snobistisch om zo’n cliché bewust in huis te halen.
Gitarist Kiki Valera is een van de populairste artiesten die zich heeft toegelegd op de Cubaanse muziekstijl Son, ontstaan uit een mengeling van Spaanse canción en gitaar, Afrikaanse ritmen en percussie-instrumenten en Amerikaanse jazz.
De stijl is wereldwijd beroemd beworden door de muziekdocumentaire Buena Vista Social Club. Nadeel is wel: het lijkt allemaal enorm op elkaar.
Oktober de 33e is een dag die nooit aanbreekt, dat is dus de dag dat hij haar zal bellen. Of zij terug belt.
Er spreekt een aangenaam verdriet uit dit nummer, een liedje om bij weg te mijmeren.
Het nadeel van cruisin’ down memory lane in je muziekcollectie is dat je tegelijk wil blijven hangen bij die ene plaat met al die goeie nummers, en ook vooruit wil snellen naar die, en die, en oooh ja diiieee! Op die plaat van gister staan echt nog een heleboel toffe nummers, maar ja we moeten door, het is niet anders.
We blijven wel nog even in het Diversen-veld, waarvan er maar vier geen DJ-mix zijn, en daarvan is er weer eentje klassiek – geen idee hoe ik daar aan kom, totaal niet in geïnteresseerd. De DJ-mixen* laat ik nu even links liggen, evenals de klassieke, want dat is me te ingewikkeld. Bovendien zijn De Drie die ik wel meeneem gewoon heel erg fijn, qua samenstelling.
Ik heb mijn cd-collectie zojuist geïnventariseerd, want die ga ik verkopen. Ik draai ze echt nooit meer, ook mijn gettoblaster gaat de deur uit. Ja ik heb enorme opruimwoede de laatste tijd, je wil niet weten wat een zooi ik in de loop der jaren verzameld heb, niet normaal! En dat staat allemaal maar stof te happen, zonde van de ruimte en toch ook zonde van al die zooi, waar iemand anders vast nog plezier van kan hebben.