Afgelopen Lowlands waren veel van mijn vrienden er niet bij. Te laat een kaartje gekocht. Let wel, er waren genoeg kaartjes te koop, maar wel voor twee à drie keer de toch al heftige normale prijs.
Hetzelfde treedt volgende maand op. Ik wil naar Mika. Dat is uitverkocht. En weet je waarom het is uitverkocht? Omdat een heleboel mensen denken dat iedereen graag Mika wil zien, en dus de kaartjes inkochten om die met winst te kunnen slijten.
Geen fans die een kaartje over hebben, maar parasieten zoals deze. In Nederland probeerde een Kamerlid tevergeefs het verschijnsel aan te pakken. Het is natuurlijk niet strafbaar, maar het is wel een kutstreek.
In Australië waren de fans het zat: zij boden via valse accounts de E-bay veilingen kapot. Ook plaatsten ze de gegevens van Scalpers – zoals dat daar heet – massaal online. Deze website is te links, te salonblog en vooral te klein om zoiets op te zetten, maar mocht één van de grote jongens zin hebben in wat collectie volksverontwaardiging, dan doen wij ze het idee graag cadeau.
Reacties (25)
Alle dance organisatoren hebben er al jaren last van
Mojo is inmiddels bezig met een eigen scalper-marktplaats
Dat 2e kamer initiatief schiet ook niet erg op: ‘actie tegen deze sites’ dan gaan ze weer offline, of ze doen het vanuit rusland..
In de VS is het inmiddels een gewoon fenomeen geworden dat grotere locaties/organisatoren hun eigen ruilhandel beheren zodat het niet de spuigaten uitloopt.
In Nederland zou een bepaling in de wet die woekerprijzen tegengaat niet misstaan op dit gebied; iets in de trant van maximaal 200% van verkoopprijs. Zonder iets dergelijks kunnen de organisatoren ook niets
Organisaties kunnen zelf ook een max instellen wanneer ze een platform hebben waar ze zelf toestemming voor verlenen.
Kijk voor veel verontwaardigde mensen eens op partyflock.nl bij de populairdere feesten
Of zoek op marktplaats e.a. naar kaartjes.
Wat helemaal bizar is, is dat een bedrijf als ticketunlimited feestnamen op google met adwords gewoon huurt.
Dus je zoekt op het (uitverkochte) feest, en je krijgt de advertentie van de malafide kaartverkoper meteen erbij (op 150% verkoopprijs en meer)
sicke shit
Vraag en aanbod. Meer niet.
Er zijn mensen zo debiel om ?90 euro neer te tellen voor een matig getalenteerd “artiest” als Justin Timberlake. Waarom zou je ze dan niet nog wat verder uitzuigen?
Overigens ben ik zelf eens enorm op m’n bek gegaan toen ik eens wat wilde bijverdienen met kaartjes van The Police. Dat was mijn eerste en laatste keer scalpen.
’t Is maar een luxeprobleempje.
Ik wordt voor nog veel meer “gescalpt” door Shell, vastgoedmagnaten en graanspeculanten. Laat de overheid daar eerst maar wat aan doen.
Precies, als de overheid dat doet, kunnen we zelf de concertkaartjes wel aanpakken. Ik ben wel voor, het is gewoon asociaal gedrag.
Niet helemaal vraag en aanbod, Wout. In Australië lagen mensen 12 uur vantevoren al in de rij. Ze waren als vijfde aan de beurt, en toen waren de kaartjes al op. De scalpers ontnemen fans een eerlijke kans om de normale prijs te betalen voor tickets. Een normale prijs die overigens ook al aardig aan de maat is, zoals jij wel merkte toen je je Police-kaartjes moest betalen.
Ik zeg: knal foto’s en namen van Scalpers online, moet je eens zien hoe snel ze ermee ophouden. En inderdaad: koop niet van ze. Dan maar niet naar Mika.
We waren bij de Police 2e in de rij en veld en tweede rang waren al uitverkocht. Dat krijg je nou eenmaal met verkooppunten door het hele land.
Als er door de hogere scalpprijzen geen vraag meer is, dalen de scalpprijzen vanzelf. Toch vraag en aanbod dus.
Niet zeiken. Als je een pauper bent moet je maar in de rij liggen en vermogende liefhebbers van die piepende castraat moeten het maar ophoesten. Opgelicht wordt je toch.
Hee kindjes! Geen ruzie meer maken!
hij begon!
Het feit dat er blijkbaar mensen zijn die 169 euro willen betalen voor een kaartje om een of andere Mika te zien (we hebben het hier zeker niet over Hakkinen? :)) betekent maar 1 ding: de originele verkoopprijs is te laag.
Eigenlijk is de oplossing erg makkelijk: begin de verkoop met een hoge prijs, en laat de prijs per periode vastgelegd zakken. Bijvoorbeeld met 1 of met 5 euro per dag (of uur, whatever). Op die manier heb je niet het probleem dat iedereen om 09:00 een kaartje probeert te bemachtigen, en dat alles om 09:01 uitverkocht is.
Dat er bepaalde mensen zijn die uiteindelijk toch die woeker prijs betalen vind ik niet echt vraag en aanbod. Het betekend dat alleen mensen met een flinke bankrekening naar concerten kunnen gaan. Dat deze niet meer normaal toegankelijk zijn.
Daarnaast in een tijd waarin we zo moeilijk doen over inkomsten voor artiesten. Die verkopen de kaartjes en horen en met de organisatie geld aan te verdienen. Iemand die de boel opkoopt verziekt het voor iedereen. Ja, de artiest krijgt zijn geld wel omdat het kaartje gekocht is. Maar de woekerwinst is voor wie? Iemand die niets anders heeft gedaan dan doorverkoop. Ze teren in op het werk van de artiest en de organisatie naar mijn mening.
Opzich is het een vorm van kartelvorming of monopolisme; de bezit alle kaartjes en dwingt daardoor de consument een te hoge prijs te betalen. Als het een legale handel was dan zou een anti-trust organisatie van de overheid het al lang hebben aangepakt.
@9: Klinkt misschien lullig, maar dat alleen de mensen met een fixe bankrekening kunneg aan betekent nog niet dat het geen vraag en aanbod is. Als er genoeg gekken (met veel geld) vragen, kan het (per defenitie beperkte) aanbod de prijs opdrijven. Als er niet genoeg mafkezen zijn die vragen, is het zo afgelopen.
Ook is het niet illegaal (zoals je in de laatste zin suggereert), dat is nou net waarom men hier zeurt. Het is gewoon een teken van kapitalisme. Ik snap de selectieve verontwaardiging niet, want zoals gezegd, hetzelfde gebeurt met allerlei andere (heel wat essentielere) zaken ook.
GC salonblog? Haha, laat me niet lachen. Hey wow humor.
@Apo: oh, de kift. Niet zo zeuren hoor, GS heeft het zelf gezegd, dus dan is het zo!
@Bismarck: ik wind me er ook over op dat dit op, bijvoorbeeld, de huizenmarkt gebeurt. En daar heb ik ook wel meer dan eens over geschreven. Maar daar gaat het dit stukje niet over.
En inderdaad, het is allemaal legaal, vraag en aanbod, overheid kan er niks aan doen. Maar het is wel een kutstreek.
Ik zie overigens wel wat in David zijn idee. Mojo eens polsen?
Mensen betalen ook 10/20 cent per minuut om mobiel te kunnen bellen (kostprijs per minuut 0,00001 cent). We betalen 20/40 euro voor een cd (kostprijs 1,50). Benzine 1,50 (belasting 0,75; kostprijs 0,01). Dat noemen we tegenwoordig de ´vrije´ markt. Vrij zet ik tussen aanhalingstekens, omdat ik vroeger heb geleerd, dat een markt, waar de prijs door de aanbieders wordt bepaald, geen vrije markt is. Bij de concertkaartjes is het niet anders. er is geen sprake van een markt van vraag en aanbad, want je kunt alleen het aanbod accepteren of afwijzen. Je hebt zelf geen enkele invloed op de prijs. Een vrije markt, waar de prijs door vraag en aanbod wordt bepaald, veronderstelt een groot aantal aanbieders en een groot aantal kopers. Bij telefonie, cd´s, benzine en illegale doorverkoop van concertkaartjes zijn er wel veel vragers, maar slechts weinig aanbieders. Vroeger heette dat een oligopolie. Tegenwoordig probeert men ons dat als eerlijke concurrentie te verkopen.
@13: Daar ben ik het helemaal mee eens.
@15: Wat doen we eraan?
Groot verschil met heel veel andere, vergelijkbare problemen is dat de winst hier niet wordt opgestreken door organisator / artiest, maar door een derde die niet zal herinvesteren in de kwaliteit van deze evenementen.
Wanneer we teveel betalen aan een producent, dan is dat goed ondernemerschap van die producent, plus hij heeft weer middelen om te investeren in nieuwe producten of andere verliezen te compenseren.
Concreet gebeurt dit ook regelmatig bij de Melkweg. Tegelijkertijd was die recent bijna failliet. Dat vraag en aanbod opgaan is prima. maar het is wel beter wanneer een groot gedeelte van de omzet bij de aanbieder terecht komt (artiest, locatie, organisatie)
In termen van vrije markt zorgt deze tussenhandel voor een inefficiente markt waar veel partijen nadeel van ondervinden. Wanneer er een alternatief wordt bedacht, zoals bijv. voorstel van David of opzet van mojo, wordt de markt weer wat efficienter en voordelig voor de juiste partijen.
@ pedro:
Bij de voorbeelden die je noemt is er ook veel overheidsoptreden wat de markt frustreert; minimumprijzen e.d.
Bij de kaartverkoop is er nu te weinig wettelijk geregeld, waardoor er ruimte is voor deze handel
Goed nieuws uit de VS!
@ spuyt:
2 belangrijke punten hierin:
Het gaat in tegen de ‘leveringsvoorwaarden’ van ticketmaster (=algemene voorwaarden?)
Kan dat ook zo in Nederland
En het is volgens de rechter in algmeen belang om het tegen te gaan. Dat lijkt me hier ook het geval
“Groot verschil met heel veel andere, vergelijkbare problemen is dat de winst hier niet wordt opgestreken door organisator / artiest”. Maar waar is dat dan wel? Overal zijn het de geldschieters, die de winst in hun zak steken. Dat heeft hoegenaamd niets (of vrijwel nooit iets) met de producent of goed ondernemerschap te maken. Dat idee stamt nog uit de klassieke tijd van Adam Smith, toen producenten nog zelf hun producten maakten en verkochten.
“Bij de voorbeelden die je noemt is er ook veel overheidsoptreden wat de markt frustreert”. Dat ben ik niet met je eens. Tenminste niet wanneer je de term frustreert wil handhaven. De winsten op deze onvolkomen markten zijn juist zo hoog, omdat de overheid te weinig ingrijpt. De theorie leert ons juist ook, dat overheidsingrijpen in oligopolies voor de consumenten gewenst is, omdat de macht van de aanbieders op die markten te groot is. Op een vrije markt wordt de hoogte van de winst beperkt doordat je concurrenten met de verkoop gaan lopen, wanneer je te veel winst op wil strijken. Haal je daar winst, dan is dat goed ondernemerschap. Op de door mij genoemde markten zijn de winsten geen gevolg van goed ondernemerschap, maar (voor een groot deel) van een gebrek aan concurrentie.
“het is wel beter wanneer een groot gedeelte van de omzet bij de aanbieder terecht komt”. De gehele omzet komt altijd bij de aanbieder terecht (de enige uitzondering daarop is wanneer de koper niet betaalt, maar dan is er helemaal geen omzet).
“In termen van vrije markt zorgt deze tussenhandel voor een inefficiente markt”??? De tussenhandel heeft niets met de efficiëntie van een markt te maken. Het is slechts een onderdeel van de markt, meestal voor de verspreiding van de producten, of de uiteindelijke verkoop, zodat niet iedereen zijn producten bij de fabriek moet gaan halen. Als we het hebben over de efficiëntie van markten en we dat aan willen moedigen, moeten we naar monopolies toewerken. Dat zijn de meest efficiënte markten, die er zijn, in economische termen gesproken. Daar zitten echter weer allerlei nadelen aan verbonden, die wij doorgaans niet wenselijk vinden (concentratie van economische macht in slechts enkele handen; gebrek aan incentives voor nieuwe ontwikkelingen, enz).
@bismarck: wat doen we er aan? Het enige wat je kan doen is andere mensen wijzen op deze zaken en hopen dat Darwin gelik had. Oligopolies en monopolies kunnen alleen door gezamenlijke inspanningen (indirect dus door het kiezen van de overheid) aan worden gepakt. daarbij moet je dus eerder denken aan acties zoals die van de EU richting Microsoft dan aan consumentenacties, zoals boycots. Bij monopolies is een boycot geheel nutteloos (tenzij het een nutteloos product betreft, dat toch niemand wil hebben en er dus ook niemand is, die een concurrent van de monopolist zou willen worden). Bij oligopolies versterkt een boycot van de ene aanbieder slechts de andere of paar andere aanbieders.
@ Pedro:
“Overal zijn het de geldschieters, die de winst in hun zak steken. Dat heeft hoegenaamd niets (of vrijwel nooit iets) met de producent of goed ondernemerschap te maken. “
Juist in de entertainmentindustrie gaan de klassieke theorieen nog vaak op. Rocco Veenboer bijvoorbeeld is organisator en eigenaar van Awakenings.
Geldschieter en ondernemer.
Hij stelt zijn prijs zodanig dat hij en een goed feest neer kan zetten, en uitverkocht kan gaan en een spaarpotje vol kan krijgen.
Door dit enkele jaren te doen kon hij een stap maken naar een festival, wat door zijn doelgroep erg gewaardeerd werd.
De tussenhandel in kaartjes is juist niet de geldschieter van de onderneming zoals jij suggereert. Door deze actie is een feest snel uitverkocht, maar komen uiteindelijk niet per se alle kaarten op een feest binnen.
Dit type ondernemers kiest niet voor zonder meer winstmaximalisatie op korte termijn, maar lange termijn band met doelgroep. Door de tussenhandel wordt dit streven gedwarsboomt.
“Het is slechts een onderdeel van de markt, meestal voor de verspreiding van de producten, of de uiteindelijke verkoop, zodat niet iedereen zijn producten bij de fabriek moet gaan halen.”
Hello, door de wonderen van het www kun je nu als klant via internet direct bij de fabriek je producten kopen. Alle niet noodzakelijke tussenhandel kan hierdoor verdwijnen waardoor de markt efficient en transparant kan zijn. Tenminste, zolang er niet iemand de hele partij opkoopt bij de fabriek…
Als we efficiente markten willen hebben, moeten we vooral naar transparante markten toewerken, niet per se monopolies.
Marktplaatsen waar vraag en aanbod elkaar onder goede regels ontmoeten.
Overheid heeft dit in het verleden vaak gedaan, en moet het inmiddels misschien weer wat vaker doen.
Lijkt me een goede voor MinEZ om hier eens goed naar te kijken. Naar voorbeeld van de plaatselijke veemarkten vroeger.
Voor alle producten waarvan de kwaliteiten (enigszins) objectief vast te stellen zijn.
Telefoniemarkt (online natuurlijk)
Ticketmarkt
Vervoersmarkt
@15
Is dat wel waar? Het gaat ook om de hoeveelheid aangeboden goederen en de hoeveelheid gevraagde goederen, niet alleen om aanbieders en vragers.
@nderS: Rocco Veenboer zit niet op een door mij beschreven markt. Op de ´markt´ van festivalorganisaties is het druk. Er zijn er velen die dit proberen te organiseren. Wanneer het over één specifiek festival gaat, is de markt voor de kaartverkoop van dat ene festival aanvankelijk een monopolie (de organisator verkoopt en bepaalt de prijs).
“De tussenhandel in kaartjes is juist niet de geldschieter van de onderneming zoals jij suggereert”??? Waar en wanneer zou ik dat gedaan hebben? De geldschieters waar ik het over had zijn de aandeelhouders van platenmaatschappijen, telco´s, e.d. In veel van die markten is de tussenhandel juist aan het verdwijnen. Op een vrije markt leidt dat tot prijsdalingen. Op de markt van telefonie en muziek zien, dat bij het wegvallen van de dure tussenhandel de prijzen gelijk blijven of zelfs stijgen (de productiekosten dalen en de prijzen stijgen: zie de genoemde voorbeelden). ´t Is mooi als iemand eens een festival weet te organiseren en er nog winst aan overhoudt ook (meestal schieten de organisatoren van festivals er geld bij in), maar deze heer valt slechts in de door mij beschreven groep, wanneer hij de festivals organiseert met andermans geld (hij doet het werk) en de winst grotendeels in de zakken van de geldschieters verdwijnt.
“Dit type ondernemers kiest niet voor zonder meer winstmaximalisatie op korte termijn, maar lange termijn band met doelgroep. Door de tussenhandel wordt dit streven gedwarsboomt”. Hier kan ik je niet volgen. Ik neem aan dat je het nog steeds over Awakenings hebt. Je hebt net uitgelegd, dat deze organisator geen grote winst hoeft te maken, uitverkocht raakt en daar zelfs nog een spaarpotje aan over houdt. Op welke manier wordt dit dan door de tussenhandel gedwarsboomd, want dat beschrijf je niet.
Btw: denk ajb niet, dat ik de semi-illegale tussenhandel in tickets niet verfoeilijk vind, maar het is bijzonder moeilijk daar iets aan te doen. Hoe kun je immers onderscheid maken tussen iemand, die een kaartje heeft gekocht en door omstandigheden niet naar een concert kan en daarom zijn kaartje te koop aanbiedt, en de profiteurs, die kaartjes opkopen en ze voor schandalige winsten verkopen (ofwel hoe voorkom je dat mensen die schandalige prijzen betalen, blijkbaar omdat ze gewoon te veel geld hebben en niet weten wat ze er nog mee moeten doen). Voor de festivalorganisator maakt het nauwelijks verschil: al zijn kaartjes zijn verkocht voor de door hem gevraagde prijs. Zijn enige zorg m.b.t. de doorverkoop van kaartjes hoeft alleen maar te zijn, dat niet alle kaartjes in de semi-illegale verkoop verkocht worden en dat daardoor minder bier (enz) verkocht wordt tijdens het festival. Wil hij dat de kaartjes niet doorverkocht worden, dan moet hij de verkoop zelf in de hand houden (=niet via ticketmaster e.d.) en er een lidmaatschap aan koppelen (een kaartje per lid en nog wat regeltjes en je weet precies wie er binnen komen). Als je wil voorkomen dat iemand de hele partij bij de fabriek opkoopt, moet de fabriek zorgen, dat dat niet kan en niet achteraf klagen, dat een persoon de voorraad opgekocht heeft.
“Als we efficiente markten willen hebben, moeten we vooral naar transparante markten toewerken, niet per se monopolies. Marktplaatsen waar vraag en aanbod elkaar onder goede regels ontmoeten”. Dat is niet de definitie van een efficiënte markt in de economie. Wat je beschrijft is een vrije markt. In de economische theorie is een monopolie de meest efficiënte markt, omdat geproduceerd wordt tegen de laagste kosten en (door o.m. prijsdifferentiatie) met de hoogste winst. Marktplaatsen, transparantie, plaatsen waar vraag en aanbod elkaar ontmoeten zijn termen, die bij een vrije markt horen. Een vrije markt is echter hoogst inefficiënt, vanuit economisch gezichtspunt. De prijzen liggen er hoger dan in een monopolie: iedere aanbieder heeft zijn eigen kosten en wil iets verdienen. In een monopolie is er maar een aanbieder, die met veel minder winst per product genoegen kan nemen en toch heel veel kan verdienen en die per product ook nog eens minder kosten heeft. Monopolies zijn echter om heel andere redenen heel onwenselijk (de sovjet unie was een groot monopolie). Voor de consumenten is daarom een vrije markt de meest wenselijke marktvorm. Op een vrije markt bieden veel aanbieders hun producten aan veel vragers aan. Door die concurrentie (wie de laagste prijs -zelfde service etc- vraagt, verkoopt het snelst en het meest) komt de op die markt laagst mogelijke prijs uiteindelijk uit de bus.
Het is voor een organisator natuurlijk heel vervelend om te zien, dat anderen winst in hun zak steken, die hij zelf had kunnen maken, maar dat is niet de schuld van de tussenhandel, hoe laakbaar je die tussenhandel ook vindt. V.w.b. kaartjes via marktplaats e.d. zou de enige oplossing kunnen zijn, dat die handel via internet strafbaar wordt gesteld, maar dat is niet reëel.
@wout: concurrentie is afhankelijk van veel aanbieders en dat impliceert meteen een minimaal even grote hoeveelheid aangeboden goederen. De hoeveelheid aangeboden goederen (per aanbieder) heeft slechts invloed op de prijsstelling: meer aangeboden goederen per aanbieder betekent lagere productiekosten per product, wat kan leiden tot lagere prijzen. Dat laatste hoeft niet. Dat hangt van de markt af. Op een vrije markt dalen de prijzen tot het niveau dat net nog winst gemaakt wordt. In monopolies en oligopolies blijven de prijzen gewoon hoog: de mensen betaalden deze prijs toch al, er is niemand die het product voor een lagere prijs aanbiedt, waarom zou ik mijn prijzen verlagen. Op een vrije markt is dat een recept voor faillisement, omdat je concurrenten wel lagere prijzen gaan vragen en jouw marktaandeel inpikken (je verkoopt dan niets meer). De hoeveelheid aangeboden goederen is dus wel belangrijk voor de productiekosten van een product, maar dat hoeft helemaal gevolgen voor de prijs te hebben, en het heeft geen enkele invloed op de af of aanwezigheid van concurrentie in een markt.
PS sorry voor de lengte van de reactie, maar het economie onderwijs lijkt niet meer wat het geweest is…
@ pedro: bedankt voor de opfriscursus..
Je hebt helemaal gelijk over de economische theorie etc. voor zover ik het me kan herinneren.
Ik gebruik inderdaad de verkeerde woorden. Waar ik efficiente markt zeg, bedoel ik vrije markt (optimale markt voor consument)
Wat wel blijft is het verschijnsel dat we nu zien dat markten die eindelijk echt vrij kunnen zijn. Doordat tussenhandel verdwijnt, kapitaalkosten omlaag gaan etc. Dat er in die markten opnieuw tussenhandel ontstaat omdat de markten niet goed georganiseerd zijn.
Je stelt als alternatief de mogelijkheid om handel via internet strafbaar te stellen. Dat is inderdaad heilloos.
Wat wel zou helpen in mijn ogen is vanuit de overheid de marktplaats organiseren:
Hetgeen mojo nu zelf doet in breder verband organiseren. Met regels voor onderhandeling en volledige informatieverstrekking. Wie daarbuiten opereert loopt risico van misbruik/fraude en eventueel in sommige gevallen straf.
Is dat iets wat bij een vrije markt kan passen? of is dit iets wat in tegenspraak is met economische principes die ik vergeten ben?
Volgens mij is het bij dce tickets goed te doen. En is het zelfs voor telco’s, energie en anderen uiteindelijk een optie.
@23
Spijt me zeer pedro, maar ga jij nog maar wat van dat economieonderwijs volgen.
Aanbieders zijn er namelijk zat (vele scalpers). Productiekosten zijn de prijzen van de kaartjes bij de ticketmaster. De scalpers speculeren door de kaartjes te kopen wanneer de vraag laag is (voorin de rij 8:30) en te verkopen als de vraag groot is (5 dagen voor het concert). Als de vraag naar die kutkaartjes niet zo belachelijk hoog was, zouden de scalpers met elkaar moeten concurreren, totdat er nauwelijks winst werd gemaakt.
Gewoon vraag en aanbod dus. Het oneerlijke zit ‘m erin dat de scalpers gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de aanvankelijke schaarste op de markt en niets toevoegen aan het product.
De scalping markt is dus volkomen vrij. De monopolisten zijn Ticketservice en Mojo, daar gelden inderdaad andere regels.