“Aanvallend en frivool spel heb ik in Spanje wel afgeleerd en Italië zie je dat nog minder. Maar als we straks met dit voetbal met die beker in onze handen staan, is iedereen blij hoor.”
In deze trant sprak Wesley Sneijder na de eerste WK-wedstrijd van Oranje. Historisch gezien (vanaf de 60s) heeft het Nederlands elftal zich onderscheiden door aantrekkelijk voetbal. Het doel was natuurlijk wel een optimaal resultaat (al was het alleen maar omdat winnen betekent dat je meer wedstrijden hebt om je tactisch vernuft te etaleren), maar de reis moest de moeite waard zijn geweest om van de eindbestemming te kunnen genieten.
Maar na vier weinig vermakelijke wedstrijden op het WK winnend te hebben afgesloten, moeten WE ons opeens vastklampen aan Resultatfussball. Dat we vroeger zo graag mooi wilden spelen wordt afgedaan als naïef, en gewezen wordt op de talloze titels die Oranje en Nederlandse clubs welbeschouwd hebben laten liggen. Maar deze opstelling voelt immer unheimischer met de naderende kwartfinale tegen Brazilië, een van de eeuwige grotere broers. Waarom doen we gewoon niet waar WE altijd goed in waren en waar WE altijd trots op konden zijn? Alhoewel, laten we daar eigenlijk nog maar even mee wachten tot de halve finale. Want om nu opeens met sprankelend en gedurfd aanvallend voetbal te beginnen en tegen Brazilië eervol ten onder gaan, dat is me te makkelijk.
In verband met de rechten staan de beelden achter de break:
In het verslavende TV-programma VI-Oranje verkondigde Hans van Breukelen eergisteren dat alleen Nederlanders denken dat de verloren finales van ’74 en ’78 een onuitwisbare indruk maakten: de wereld zag vooral dat Duitsland en Argentinië de winnaars waren. Volgens mij klopt dit niet helemaal (lees Brilliant Orange, the neurotic genius of Dutch football van David -what’s in a name- Winner). Maar omdat de drie geniale poulewedstrijden van ’08 internationaal zeker niet zullen beklijven, is het wel eens tijd dat het Nederlands elftal resultaatvoetbal opnieuw definieert. En laat zien heel ver te kunnen komen met dodelijke saaie winstpotten om het publiek in de finale een speelfilmlengte lang aan een spectaculaire sportclimax te helpen (of tragisch te verliezen natuurlijk). Des te dankbaarder is dit op een WK waar geen enkel land een oogstrelende partij op de mat weet te leggen. Het is illustratief dat zelfs de dopingtesten geen enkel positief resultaat weten te produceren.
Wacht, we pakken de beelden er even bij:
Als verwende vedette’s niet met hun voeten kunnen spreken, dan dienen ze hun criticasters van repliek met een slecht gemikte fluim richting de camera. Of schelden ze uit.
De enige tot dusver met speelplezier: Hoera voor de super slow motion-camera. En voor de regisseurs erachter. Dat er soms ietwat overijverig met deze herhalingen wordt geëxperimenteerd, zij ze vergeven. Onzin dat onze kniezende commentatoren hier zo vaak verontwaardigd op reageren omdat er misschien wel een stukje van een saaie afzwaaier live gemist wordt. Bespaar me dat puriteinse pleidooi voor resultaatregie. Hierboven een still van de Spaanse keeper Casillas die zijn wangen wappert in een paardenlippenzucht van opluchting om een mislukte Portugese doelpoging.
Johan Derksen kan kinderachtig constateren dat Yolanthe niet op Wesley was gevallen als hij meubelmaker was geweest. Maar zulke onzinnige opmerkingen kan hij beter achterwege laten (mijn vrouw was mijn vriendin ook niet geworden als ik weblogger was geweest). Het doet een beetje denken aan Jan Mulder die in Villa BvD oeverloos Jaap Stam zat te bashen omdat hij gezegd had een WK-wedstrijd te laten schieten als zijn hoogzwangere vrouw in bevalmodus zou raken. Zo behandel je wereldkampioenen natuurlijk niet. Namelijk. En wereldkampioenen zijn het inderdaad niet, maar met teveel Nederlandse haaljemaarnietteveelinjeijdelehoofd-benadering zal dat ook nooit gebeuren. Aan de andere hand: Van TV-fitties als die tussen Johan Derksen en Hans van Plopmuts-Breukelen krijgen we natuurlijk nooit genoeg. Dat dan weer niet.
Dat wat we hier dus zien, en dat is iets wat ik al vaker verkondigd heb, is dat het voetbal met zijn technische tijd meemoet. En de hoge heren van de Mafifa moeten daar nu echt een beweging in maken. Maar niet doorslaan met video-ondersteuning uiteraard. Want voetbal is emotie en het moeten gewoon 22 mannen, 2 goals en 1 bal blijven. Voer in elk geval doellijnregistratie in. Buitenspel zou kunnen volgen, waarvoor de coaches een aantal ‘challenges’ krijgen (vergelijk tennis). Nog een extragratis tip: check de wedstrijden achteraf op schwalbes en deel schorsingen uit. Maar bestraf op eenzelfde manier ook het door de scheids onopgemerkte torpederen van spitsenenkels. Geleidelijk zal dit disciplinerend werken en zal de zwaartekracht binnen het strafschopgebied weer gelijk zijn aan die erbuiten en echtere duels in de zestien opleveren. En dan alleen nog iets verzinnen om dat jankend ter aarde storten bij (al dan niet) overtredingen uit te bannen. Iemand?
haha LOL @ Spaar me dat puriteinse pleidooi voor resultaatregie
#2
Vast Goed
Prachtige optische illusies. Pas als je écht goed kijkt zie je dat de bal niet in het doel zit.
Ik ga me deze dagen nog maar even te buiten aan voetballerij, voordat het vrijdag voorbij is. En ik bovendien veel punten in mijn poule ga verspelen.
Dank Carlos, je vist meteen een taalfout eruit. Dat moet natuurlijk zijn: ‘Bespaar me…’, en niet ‘spare me’. Ik verangelsax (moet zijn: verangelsaks) op een dag bij dag-basis.
Sowieso een mager toernooi. Topspelers als Ronaldo, Kaka, Messi, Robben, v.Persie, Ballack, Drogba enz. allemaal of vermoeid of hopeloos uit vorm of geblesseerd (geweest). Opgeteld bij die jabulani strandbal (waar zeker een Rooney ruzie mee zocht). Passes in het niets en hoge ballen niet onder controle te brengen. Op velden met olifantengras overwegend te hard en/ of te droog waar die bal stropt of te hoog stuitert…et voila, op een kaalgeschoren mat in Wembley is het beter combineren. En Nederland heeft alleen maar overwegend afwachtend verdedigende ploegen als opponent gehad.
Rugby, hockey, American football, oortje voor scheidsrechter en coach en vervolgens een video- analyse door 3 onafhankelijke arbiters (bestaande uit 1 journalist, 1 ex- scheids + 1 ex voetballer). 2 a 3 challenges per helft aangevraagd door aanvoerder of coach. Stoplicht zichtbaar in stadion (als bij cricket): bij groen (2x groen + 1x rood=groen en vice versa) wordt de challenge toegewezen…
Tegen Brazilië overigens Robben pas in de 2e helft laten invallen (tenzij 2-0 achterstand), i.v.m. verlenging/ strafschoppen. Huntelaar spits, v.Persie rechtbuiten, Kuyt op rechts (voor afstoppen Macon)
#9
S’z
Hm, hoe Spanje de bal gisteren weer ongrijpbaar maakte voor Portugal … weet het nog niet met die Jabulain bal.
#10
Maggi
“En dan alleen nog iets verzinnen om dat jankend ter aarde storten bij (al dan niet) overtredingen uit te bannen. Iemand?”
Ik zat te denken aan een verplichte blessurebehandeling van 3 minuten buiten de lijnen voor eenieder die langer dan 5 seconde op de grond blijft liggen.
“Aanvallend en frivool spel heb ik in Spanje wel afgeleerd en Italië zie je dat nog minder. Maar als we straks met dit voetbal met die beker in onze handen staan, is iedereen blij hoor.”
Reacties (10)
haha LOL @ Spaar me dat puriteinse pleidooi voor resultaatregie
Prachtige optische illusies. Pas als je écht goed kijkt zie je dat de bal niet in het doel zit.
Ik ga me deze dagen nog maar even te buiten aan voetballerij, voordat het vrijdag voorbij is. En ik bovendien veel punten in mijn poule ga verspelen.
Dank Carlos, je vist meteen een taalfout eruit. Dat moet natuurlijk zijn: ‘Bespaar me…’, en niet ‘spare me’. Ik verangelsax (moet zijn: verangelsaks) op een dag bij dag-basis.
Deze was ook wel ok, maar minder.
aha, ik ben zelf al zo verangelsakst dat dat niet eens mijn mind kruiste.
Gek man, over resultaatwielrennen hoor je nooit iemand klagen.
Damn zegt Derksen nou op 5:06 ‘Ik vind het gewoon ongepast’?!! Wat een hypocriet. Die man maakt zich echt met de dag belachelijker. #kutscheet
http://www.dumpert.nl/mediabase/863511/2f773898/johan_derksen_over_linda_de_mol.html
Sowieso een mager toernooi. Topspelers als Ronaldo, Kaka, Messi, Robben, v.Persie, Ballack, Drogba enz. allemaal of vermoeid of hopeloos uit vorm of geblesseerd (geweest). Opgeteld bij die jabulani strandbal (waar zeker een Rooney ruzie mee zocht). Passes in het niets en hoge ballen niet onder controle te brengen. Op velden met olifantengras overwegend te hard en/ of te droog waar die bal stropt of te hoog stuitert…et voila, op een kaalgeschoren mat in Wembley is het beter combineren. En Nederland heeft alleen maar overwegend afwachtend verdedigende ploegen als opponent gehad.
Rugby, hockey, American football, oortje voor scheidsrechter en coach en vervolgens een video- analyse door 3 onafhankelijke arbiters (bestaande uit 1 journalist, 1 ex- scheids + 1 ex voetballer). 2 a 3 challenges per helft aangevraagd door aanvoerder of coach. Stoplicht zichtbaar in stadion (als bij cricket): bij groen (2x groen + 1x rood=groen en vice versa) wordt de challenge toegewezen…
Tegen Brazilië overigens Robben pas in de 2e helft laten invallen (tenzij 2-0 achterstand), i.v.m. verlenging/ strafschoppen. Huntelaar spits, v.Persie rechtbuiten, Kuyt op rechts (voor afstoppen Macon)
Hm, hoe Spanje de bal gisteren weer ongrijpbaar maakte voor Portugal … weet het nog niet met die Jabulain bal.
“En dan alleen nog iets verzinnen om dat jankend ter aarde storten bij (al dan niet) overtredingen uit te bannen. Iemand?”
Ik zat te denken aan een verplichte blessurebehandeling van 3 minuten buiten de lijnen voor eenieder die langer dan 5 seconde op de grond blijft liggen.