Mitt Romney heeft afgelopen week drie voorverkiezingen gewonnen. Daarmee bracht hij een voorlopige halt toe aan de Santorum Surge. In de aanloop naar Super Tuesday is dit een steun in de rug voor Romney. De volgende horde in de race naar het Witte Huis kondigt zich echter al aan. In vergelijking met 2008 valt de opkomst van kiezers flink tegen. Het enthousiasme om te stemmen lijkt weg.
Het nieuwe probleem is vooral zichtbaar in Michigan. Slechts 16% van de geregistreerde kiezers maakte de gang naar de stembus. Blijkbaar weten de Republikeinen het electoraat niet in de touwen te krijgen om hun voorkeur uit te spreken.
Een mogelijke verklaring ligt in het brede veld van kandidaten. Het aantal deelnemers in de strijd om de Republikeinse nominatie was groot. Waar het nu nog Romney en Santorum zijn, behoorden in de voorgaande maanden Newt Gingrich, Ron Paul, Jon Huntsman en Rick Perry tot de kanshebbers. Geen van deze kandidaten was overtuigend, maar in verschillende fasen van de voorverkiezingen trok één van hen wel het momentum naar zich toe.
De hoeveelheid kandidaten die op verschillende momenten overwinningen en de aandacht van de media en kiezer opeisten geeft aan dat er verdeeldheid onder het Republikeinse electoraat heerst. Simpel gesteld, ze zijn er niet over uit wie ze tegenover Barack Obama willen zetten in de presidentsverkiezingen.
Iedere keer kwam Romney terug met een overwinning. Dit maakt hem de gedoodverfde kandidaat, hij is het meest stabiel gebleken. Maar hij is een kandidaat met beperkingen. Net als zijn partijgenoten die de ambitie hebben (of hadden) om president te worden is hij niet in staat een groep kiezers van aanzienlijke omvang aan te spreken om de nominatie op overtuigende wijze veilig te stellen. Hij is niet de kandidaat die er met kop en schouders bovenuit steekt.
Daar komt bij dat de keuze uit een grote groep kanshebbers gevolgen heeft voor het verdere verloop van de Republikeinse campagne. Deze wordt namelijk harder en harder naarmate het langer duurt. Het leidt tot een situatie waarin de kandidaten elkaar teveel schade toebrengen om te winnen. Steeds meer negatieve feiten worden opgehaald om elkaar mee te bestoken, bijvoorbeeld in de reclames. De toon wordt grimmiger en de verbale uithalen feller. De kiezer wordt hier uitgebreid van op de hoogte gebracht door de verschillende media en baseert er de houding ten opzichte van de kandidaten op. Het imago van de kandidaten wordt slechter en slechter. De kiezers worden weggejaagd.
Binnen de Republikeinse Partij bestaat het besef dat het zo niet langer door kan gaan. Eric Cantor, meerderheidsleider in het Huis van Afgevaardigden, Tom Coburn, senator namens de staat Oklahoma, en John Ashcroft, voormalig minister van Justitie, hebben openlijk steun verklaard aan Mitt Romney. Het is een duidelijk signaal van de drie partij-prominenten. Het is genoeg geweest met de interne strijd. Langere onzekerheid en nog meer politieke strijd tussen partijgenoten is schadelijk voor de Republikeinse partij en werkt in het voordeel van Obama.
In elf staten worden vandaag verkiezingen gehouden. Het is de dag waarop de beslissing zomaar kan vallen. Niet geheel ontoevallig hebben de drie partijprominenten zich gister achter Romney geschaard. Alle ogen zijn gericht op Ohio en Georgia, de staten waar de meeste kiesmannen te winnen zijn. Ohio krijgt het leeuwendeel van de aandacht. De staat is niet overwegend Democratisch of Republikeins, het is een swing-state. In de presidentsverkiezingen is Ohio vaak doorslaggevend geweest. De Republikeinen voeren er hard campagne om er in een later stadium van Obama te winnen. De uitslag is een goede graadmeter voor de positie van de partij in Ohio en in de verkiezingen in het algemeen.
De nood is aan de man in het Republikeinse kamp. Gister werd bekend dat Obama een approval rate van 50% heeft gehaald. Dit is het hoogste sinds de dood van Osama Bin Laden. Het is een waarschuwing, de Republikeinen moeten alle zeilen bijzetten. De uiteindelijke winnaar van de Republikeinse nominatie zal daarom snel bekend zijn.
Reacties (5)
Net als zijn partijgenoten die de ambitie hebben (of hadden) om president te worden is hij niet in staat een groep kiezers van aanzienlijke omvang aan te spreken
Hij is juist de enige kandidaat die een grote groep mensen aan zich kan binden. Alle andere kandidaten zijn rechtse fringe radicalen die de belachelijkste en domste dingen willen. Dat Romney nog steeds niet kan winnen van Obama, tja, maar Romney steekt met kop en schouders boven de rest uit.
Dat is ook de reden dat hij het zo moeilijk heeft in die voorverkiezingen. De republikeinse partij is gekaapt door radicalen, en die willen een hardliner als kandidaat, en dat is Romney niet, maar zo’n hardliner zou de algemene verkiezingen nooit winnen.
Voor een voorverkiezing thuis blijven is nog iets heel anders dan altijd thuisblijven. Of gaan we ons hier nu zenuwachtig maken over de VS, het weer en zijn verkiezingen? De wereld heeft andere problemen die interessanter zijn.
Overschatting van de republikeinse kiezerproblematiek in de VS.
Overschatting van de republikeinse problematiek in de VS.
Overschatting van de republikeinen in de VS.
Overschatting van de VS?
Ron Paul or bust!
De uitslag is een goede graadmeter voor de positie van de partij in Ohio en in de verkiezingen in het algemeen.
Ik zou in deze zin uitslag door opkomst vervangen.
Als ik het zo bekijk heeft Romney er trouwens juist profijt van dat er zo lang meerdere conservatieve kandidaten in de race blijven. Zo lang Santorum en Gingrich elkaar stemmen blijven afsnoepen, kan Romeny immers staten blijven winnen. Als je de stemmen van de conservatieve kandidaten bij elkaar optelt, had hij vorige week Michigan verloren en vandaag/gisteren ook Ohio.