REALITY, the making of | pt. 03: Recht op immuniteit

Aflevering 3: Recht op immuniteit

Wat voorafging: Dian, Troy en Travis zijn inmiddels door alle rondes heen en zijn de drie kandidaten voor de multimediale realityproductie waarvan niemand de naam, het doel en het concept kent. Waarom is Monica er nog niet bij? Vorige keer was ze zo goed als zeker door. Het drietal is op weg naar de Miljonair Fair.

Als kind was ik al geobsedeerd door beroemdheden. Ik droomde ervan om rond te rijden in limousines en me verborgen te houden achter geblindeerd glas, ik droomde ervan te weigeren om op de foto te gaan en handtekeningen uit te delen, dronken afgebeeld te staan in een roddelblad en overal gevolgd te worden door paparazzi en fans. Het maakte me dan niet veel uit hoe ik dat zou bereiken.

We zitten in de auto, op weg naar de Miljonair Fair. Guy schept op over zijn nieuwe aanwinst. Onze vierde kandidaat is er nog niet bij. ‘Er zit een koelkast in,’ zegt Guy tegen de achteruitkijkspiegel. ‘Skylight lounge sensation met Vista Roof. En vergeet het ambi-light niet.’ Ik leg mijn benen op het voetenbankje en kijk naar buiten. Een cameraploeg doet verslag van een auto-ongeluk op de ring. Ik kan niet onderscheiden of het voor een bioscoopfilm of een actualiteitenrubriek is.
Troy zingt met een nummer van zijn i-Pod mee omdat hij straks op de Miljonair Fair een liedje moet zingen. Het wordt een nummer van R. Kelly, iets dat goed bij hem past volgens de A&R-manager van Universal.
Guy neemt een slokje van zijn blikje Cleanema en zegt tegen de cameraman, die nu al een halfuur lang onafgebroken mijn decolleté lijkt te filmen: ‘Heb je het logo van Ford wel goed in beeld? Ik word persoonlijk gesponsord. Anders dan de anderen, bedoel ik. Ik heb een exclusieve deal.’
Inmiddels belanden ook wij in de file. De snelheidslimiet, aangegeven op de elektronische borden boven de weg, wordt omlaag gebracht naar 50 kilometer per uur. Iedereen weet dat dat een leugen is. Wie in zo’n file 50 kilometer per uur kan rijden, zal ook harder rijden. De realiteit is dat iedereen langzamer rijdt. 50 kilometer is gelijk aan stilstand. Ik krijg een sms-je van Monica.

Ze heeft vandaag in een kliniek al haar beharing op haar onderlichaam weg laten laseren omdat de harsbehandeling, die ze had ondergaan op advies van Mark en Travis, kennelijk niet hielp. Ze is echter nog niet door de voorrondes heen. De vorige kandidaat was al na drie weken weggestemd door Guy, en die laat zich echt niet zomaar uit de schijnwerpers spelen door een nieuwe aanwas. Dat heeft hij ook wel duidelijk gemaakt. Hij heeft een haag van sponsors en andere sympathisanten om zich heen verzameld.
Troy stopt met zingen en kijkt door het raam naar buiten waar iemand op een brancard in een ambulance wordt gereden. Zonder al te veel omhaal filmt hij het met zijn mobieltje en uploadt het naar YouTube op zijn mini-laptop die op zijn schoot ligt. Ik kijk over zijn schouder mee en zie hoe hij het behendig op allerlei fora plaatst, bijgestaan door allemaal kreten en smileys. Overal schrijft hij Stem Op Troytjuhh, met een link naar zijn Hyves pagina. Hij klapt de laptop dicht, doet de koptelefoon van zijn i-Pod weer op en sluit zijn ogen om nog even een powernap te doen.Terwijl Guy zich agressief tussen alle auto’s manoeuvreert vraag ik me af of het sjaaltje om zijn nek niet te metroseksueel is voor een man als hij. De cameraman schakelt zijn camera uit en maakt het zichzelf makkelijk. Hij pakt een blikje Cleanema uit de koelkast en leunt ook naar achter. Het zwarte leer kraakt onder zijn rug.

Als we aankomen op de Miljonair Fair en uit de limousine stappen, worden we door een bodyguard begeleid naar de entree waar een horde fans en fotografen en BN-ers juicht. Ik zie spandoeken met teksten als “Perfect Guy” en “Dian The One”. De bodyguard duwt ons door de menigte, filmlampen op ons gericht. Microfoons van radio 538, RTL Boulevard, TMF, Shownieuws en BNN worden onder onze neuzen geduwd en er worden vragen afgevuurd als: ‘Wie gaat er door naar de volgende ronde, volgens jullie?’ en dan lopen we door naar de hal waar we poseren voor de fotografen.
Troy zingt even later de sterren van de hemel, al lijkt het er verdacht veel op dat het geplaybackt is. Er zijn maar weinig jongeren aanwezig in het publiek, hij moet het vooral hebben van dames op leeftijd in te strakke pakjes met tijgerprint.
Guy loopt met een fluitje champagne in zijn hand langs de tentoonstellingen van de Rolls Royce en Rolex terwijl hij een goed uitziende veejay van TMF te woord staat. Hij vertelt over zijn kansen, eliminatieproeven, sms-acties en het vertrouwen in Lucifer Producties. Waarom hij dat benadrukt, is me een raadsel. Hij probeert volgens mij een goed figuur te slaan bij Mark en Travis, terwijl hij dat helemaal niet nodig heeft. Iedereen weet dat hij Lucifer Producties zo’n beetje draagt.
Een meisje met rossig haar en een veel te diep decolleté vraagt aan mij of ik al de kaviaar heb geproefd. ‘Voor welke rubriek is dit interview?’ vraag ik ernstig.
‘Nee, gewoon… of je al kaviaar…’
Dan heb ik door dat het een meisje van de catering is.

Nance heeft haar arm rond Guys nek gelegd en zegt tegen de camera: ‘Als u wilt dat Guy er tot het einde in blijft, sms dan nu Guy naar 4433. Ook als u denkt dat Troy wel wat steun verdient kunt u natuurlijk sms-en.’ Nance’s stem komt nauwelijks boven de drukte uit. ‘U kunt pas vanaf volgende week stemmen op Dian, omdat zij er pas vanaf deze week in zit en nog recht heeft op immuniteit.’ Nance verstevigt haar greep en Guy kijkt lachend in de lens. ‘U kunt nog tot vanavond twaalf uur stemmen!’ roept Nance. Guy imiteert een telefoon met duim en pink en houdt deze aan zijn oor en maakt zonder geluid, slechts met zijn lippen en tong, het woord ‘Bellen’ naar de kijker. Na deze korte break verlaat Guy de menigte en vlucht ergens naar een deur tussen de gordijnen. Ik ga hem achterna.