Qute du Jour | Het echte gezicht van het nieuwe “nationalisme”

Serie:

© Sargasso logo Qjuote du Jour
Vorige week kwam in Rome een internationaal gezelschap van conservatieve nationalisten bijeen voor de conferentie “God, Honor, Country: President Ronald Reagan, Pope John Paul II, and the Freedom of Nations”.
In The Atlantic betoogt Anne Applebaum dat er  een belangrijk verschil is tussen de vroegere nationalisten als Reagan en Thatcher en de huidige ‘neo-nationalisten’. Bijvoorbeeld:

Hungary … is the best illustration of what happens when you dismiss universal values, repress journalists and academics who produce facts, undermine courts and the rule of law: When you get rid of all of those things, you are just a few short steps away from corruption and tyranny. This is the real face of the new “nationalism,” however carefully it is hidden behind an intellectual facade or dressed up as the successor of Reagan and John Paul II. You can see why it appeals to men like Netanyahu or Trump

Applebaum betwijfelt of de ideeën van de huidige nationalisten gesteund zouden worden door mensen als Reagan en Thatcher.

But somehow I doubt their response would be the creation of a new, kleptocratic authoritarian right that chips away at the institutions preserving democracy.

Lees het hele artikel.

Reacties (1)

#1 Le Redoutable

Thatcher en Reagan waren juist heel internationaal, in tegenstelling tot Trump en de huidige populisten. Je kan je beter afvragen of het gezicht van het “echt nationalisme” niet bij links zit. Kijk maar naar bijvoorbeeld het anti CETA sentiment aldaar, waar links en de populisten het weer eens opvallend met elkaar eens zijn.

Wat is nu helemaal het verschil tussen:

https://www.geenstijl.nl/5151900/live-ceta-inbreng-van-baudet-vier-uur-lang/

en

https://sargasso.nl/wvdd/eu-levert-met-ceta-in-op-voedselveiligheid/#comment-1051339

Alsof de Canadezen en Trudeau de gevaarlijkste buitenlanders op de planeet zijn waar je beslist niet mee moet samenwerken. En je mag niks over de EU zeggen, maar oh wee als die EU zelf internationaal bezig is. Je zag die trend ook met Labour, waar de top eigenlijk net zo hard een Brexit wilde als Farage.