“De studententijd is een uitgelezen periode voor persoonlijke vorming. Ik heb dan ook altijd gestimuleerd dat ze naast hun studie op een studentenvereniging gaan en zich inzetten voor de samenleving. Maar nu studenten sneller en zakelijker studeren, denk ik dat de echte vorming vaak ook pas daarna plaatsvindt.”
Daarom stelt Carel Sallaerts, vertrekkend studentenpsycholoog bij de Erasmus Universiteit Rotterdam, een verplicht “vormingsjaar” voor. Hij ziet nog wel een rol voor de ouders bij de vorming, maar zij komen daar vaak niet aan toe omdat ze met hun eigen problemen bezig zijn: “Neem bijvoorbeeld het feit dat een op de drie ouderparen tot een echtscheiding komt.”
Reacties (3)
Welja, vorming is nooit weg. Alleen een beetje laat, zo tussen middelbare school en vervolgstudie.
Een vormingsjaar voor de foetus zou beter zijn. Eerst eens bepalen wat je nou precies van het leven wil, voor je het leven in wordt geboren. Kies ouders die niet gaan scheiden, stel vast wat je wil studeren en welk werk je wilt gaan doen.
Maar mischien is het beter eerst je eigen vorming te voltooien voor de geboorte. Kun je de rest van je leven de Carel Sallaerts links laten liggen.
Interessant idee. Ik vraag me alleen af wat zo’n “vormingsjaar” dan precies zou moeten inhouden.
Wat de rol van de ouders betreft: het soort vorming waar we het hier over hebben is volgens mij juist specifiek iets dat de universiteit zou moeten overdragen: academische volwassenheid, professionele motivatie en zelfstandigheid. Leren wat als hoger-opgeleide je rol in de maatschappij is.
Gah. Als ik het allemaal zo opschrijf klinkt het vreselijk wollig. Maar daarom vraag ik me dus af hoe ze concreet inhoud willen geven aan zo’n vormingsjaar.
De enige echte vraag is natuurlijk; wie gaat dat betalen?
Ik voel er weinig voor om onze toch al veel te korte vierjarige opleidingen nog verder uit te hollen met een algemeen vormingsjaar.