[qvdd]Throughout modern economic history, whether in Western Europe in the 1920s, in the US and elsewhere in the 1930s, or in Japan in the 1990s, every major financial crisis-driven downturn has been followed by premature abandonment—if not reversal—of the macroeconomic stimulus policies that are necessary to sustained recovery.
Dit zegt Adam Posen, via Mark Thoma. Hij constateert dat economische crises meestal halfslachtig bestreden worden of men stopt te snel met het stimuleren van de economie waardoor herstel langer duurt dan nodig is.
Ook in de jaren dertig stopte President Rooseveld te snel met stimulering van de economie en begon te vroeg met bezuinigen. Het gevolg was de tweede “Roosveld recessie” van 1938.
Een ander goed voorbeeld is de crisis in de jaren 90 in Japan . Ook deze crisis was het gevolg van het uiteenspatten van een vastgoedbel die veel banken achterliet met slechte leningen. Door halfslachtig aanpakken van de banken (ook net als nu dus!) en het veel te laat en te weinig stimuleren van de economie heeft deze crisis meer dan 10 jaar geduurd.
Zie ook de GeenCommentaar van eerder deze week.
Wat is toch de reden dat dit iedere keer weer fout gaat? Komt het omdat economie geen wetenschap is? Of zijn het politieke belangen die het beleid de andere kant op sturen? Maar wie heeft daar toch belang bij? Iedereen heeft toch baat bij herstel van de economie? Of niet? Wat denkt U? En, van groot belang op dit moment, waarom wil deze regering zo graag bezuinigen?