Ik – als afstammeling van verliezers, die heel veel kwaad hebben gedaan – wil toch graag de dodenherdenking met U delen. Ik hoop dat U na zoveel jaren barmhartig wilt zijn voor de velen die wél de schuld van misdaden of andere vergrijpen van hun ‘foute (groot)ouders’ kregen, maar daar op geen enkele wijze verantwoordelijk voor waren. […] Wel kunnen mensen zich door groepsgedrag buitengesloten voelen. Dat geldt al ruim zestig jaar voor vele – mijns inziens onschuldige – NSB-nazaten, die in tegenstelling tot wat mij wél werd geboden, onvoldoende mogelijkheden hadden om zich over hun problemen te uiten.
Grimbert Rost van Tonningen, zoon van NSB’ers zei dit gisterenavond in een lezing in Culemborg. Volgens hem is het tijd dat alle Nederlanders, ook die van ouders met een fout oorlogsverleden, zonder een gevoel van rouw of gêne kunnen deelnemen aan de dodenherdenking.
Reacties (11)
Die had beter zijn mond kunnen houden, blijkt nu dus, en de protesten tegen zijn toespraak blijken achteraf meer terecht dan ik voor mogelijk hield.
‘Afstammeling van verliezers’? Hij is afstammeling van racisten, de schuldigen aan de oorlog, de massamoordenaars van joden en politieke tegenstanders. Dáár staan ze om bekend, en daarom hebben hun kinderen het moeilijk gehad, en niet vanwege het feit, dat ze verloren hebben. Dat had hij moeten zeggen.
Ook in zijn lezing: “Anderhalf miljoen mensen met een NSB-verleden”.
Toeval, dat getal?
Mooie toespraak. De protesten blijken achteraf onterecht. Gezegd wat hij wilde zeggen en niet gezegd wat hij had moeten zeggen.
@3: daar heb je me te pakken. Ik had niet moeten schrijven, dat hij dat had moeten zeggen. Het is slechts wat hij beter had kunnen zeggen, als het hem om de rehabilitatie van NSB kinderen zou gaan, want nu blijft hij toch een beetje steken in het goedpraten van de NSB. Alsof de NSBers opgelicht zijn door een aantal rotte appels in hun midden, die allerlei kwaads gedaan hebben, en het niet de ideologie is, die de misdaden veroorzaakt heeft. Die gedachte past niet bij de dodenherdenking.
@4: Je leest ook alleen wat je wilt lezen. Mij lijkt overduidelijk dat ”verliezers, die heel veel kwaad hebben gedaan” weinig te maken heeft met goedpraten of doen alsof alleen een enkele rotte appel kwaad zou hebben gedaan.
@5: ik lees er misschien te veel in, maar het woord verliezers schoot bij mij toch in het verkeerde keelgat. Het geeft de indruk, dat als ze winnaars waren geweest, er niets aan de hand was, en / of dat er velen zijn, wiens enige fout was, dat ze aan de verliezende kant stonden, en niet aan de verkeerde kant, terwijl het de ideologie is, zoals fascisme of communisme, die dit soort misdaden veroorzaakt.
@6: En dat is ook zo. De kinderen van de winnaars in de oorlog die heel veel kwaad hebben gedaan (ja die zijn er ook) hebben daar niet de minste last van gehad. Dus de bewoording is heel erg nauwkeurig kloppend: Zij die ouders hadden die aan de verliezende kant stonden hebben van de wandaden van hun ouders te lijden gehad, de kinderen van de misdadigers aan de winnende kant niet.
@7: daarmee ga je voorbij aan het feit, dat in het fascisme (en in het communisme) die misdaden geïnstitutionaliseerd zijn. Het zijn geen individuele misdaden meer van mensen aan de verliezende of winnende kant. Het zijn misdaden, die voortvloeien uit de ideologie zelf, en als we dit soort misdaden in de toekomst willen voorkomen, moeten we dat erkennen. En wanneer ik aan het leed van vele overwinnaars denk, zoals de overlevenden van de concentratiekampen, valt het leed van de NSB kinderen daarbij in het niet, vooral ook omdat het meestal helemaal niet eens bekend is, als iemand een kind van een NSBer is. En natuurlijk is het erg, als mensen moeten boeten voor de misdaden van hun familie, maar dat is altijd en overal al zo. De kinderen van Marc Dutroux (als ie die zou hebben) moeten dat kruis ook hun hele leven dragen, maar waarom zouden we aan hun leed moeten denken op een herdenkingsdienst van de slachtoffers van Dutroux?
@7
Inderdaad. Stilstaan bij het leed van NSB kinderen kan best natuurlijk, maar niet bij dodenherdenking.
Is dit verschijnsel, dat we ook al NSB kinderen gaan herdenken, niet het ultieme bewijs dat dodenherdenking de afgelopen jaren te veel inflatie heeft ondergaan. Misschien is het tijd voor een back to the basics, gewoon de kern van de zaak weer enkel centraal stellen.
@8/9: van Tonningen vraagt er helemaal niet om dat er op 4 mei bij het leed van de kinderen van NSB’ers wordt stilgestaan. Hij vraagt er alleen om dat mensen eens stoppen met hun het leed dat op 4 mei wel herdacht wordt aan te wrijven (en hen de toegang te ontzeggen tot het gezamenlijk herdenken van dat leed).
@10: er IS op 4 mei jl bij dat leed stil gestaan (zie de toepspraak).
(Vrijwel) Niemand wrijft hen het leed aan. Zij zijn in zekere zin zelfs slachtoffers van hun eigen ouders en zij mogen gewoon deelnemen aan de dodenherdenking (bij mijn weten zijn ze nooit geweerd). Het wordt anders als zij bij de nationale dodenherdenking toespraken over hun eigen leed gaan houden.