Mhyar Abdullah is een Palestijn die zijn hele leven in Baghdad woonde maar vanwege zijn Palestijnse afkomst geen Irakees burgerschap bezit. In 2003 heeft hij 11 maanden ten onrechte gevangen gezeten in de beruchte Abu Ghraib gevangenis. Volgens Abdullah duurde dat zo lang omdat geen enkele autoriteit de verantwoordelijkheid voor hem wilde nemen. Voordat hij gevangen werd gezet werkte hij als tolk wegens zijn redelijke engelstalige vaardigheden voor o.a. de politie. Een citaat uit zijn persoonlijke verhaal, afkomstig van het weblog Alive in Baghdad:
Reacties (9)
Een antwoord is het aloude je superioriteur wanen t.o.v. je opponent. Het in bezit hebben van een wapen terwijl de ander ongewapend is kan daar een trigger of zelfs oorzaak zijn. Kijk naar een gemiddelde Amerikaanse western en je begrijpt het effect.
Denken dat je de beste god aller goden bezit helpt ook.
Kijk naar ‘Das Experiment’.
Rumsfelt.
:))
superioriteur
Bedoel superieur, had eerst superioriteit.
Is dit nou een vorm van woordblindheid?
Toch een mooi nieuw woord gemaakt. Zo werkt dat dus :)
idd, @ imgikke. Of beter, realistischer, lees het artikel van Zimbardo We zijn allemaal beesten in de “juiste” omstandigheden. De omstandigheden in Abu Ghraib zijn denk ik bij uitstek geschikt om de detainees te depersonaliseren. Als dat eenmaal gebeurd is, is ze neerschieten als ze rebelleren niet zo’n grote stap meer. Kijk maar naar het experiment van Zimbardo, wat na 6!! dagen al helemaal uit de hand gelopen was. Homo homini lupus est.
Maar ja dat is natuurlijk geen antwoord op de vraag:
“what gives them the right, to kill people, to kill a man?” Misschien is de vraag niet goed :-\
Recht is n.v.t.
Helaas vrees ik dat, kleinschalige utopien van hypocriete “verlichtten” die teren op de een uitgebuitte onderklasse daargelaten, ‘het leven’ hond eet hond blijft zolang wij onaangepaste mensen hardware blijven.
De vraag is hier inderdaad ‘wat geeft iemand het [i]recht[i] om te doden’, niet ‘hoe komt iemand ertoe te doden’.
Het ene is een vraag naar een normatief antwoord, het andere is een vraag naar een descriptief antwoord. Als je die dingen door elkaar haalt is er überhaupt geen discussie mogelijk.
Ik denk niet dat er hier ooit een volledig, geldig en voor iedereen acceptabel antwoord op geformuleerd kan worden.
Mijn antwoord, dat vooral op common sense en utilisme is gebaseerd, zou ik zo formuleren:
Nooit, tenzij het duidelijk is dat iemand het leven van anderen direct in gevaar brengt, en er geen andere mogelijkheid is om het gevaar te bezweren.
In het geval van de demonstratie bij de Abu Graib gevangenis hebben de Amerikanen natuurlijk geen enkel recht gehad om iemand neer te schieten, maar ik denk niet dat ze zich daar om bekommeren. In dit soort situaties, en over het algemeen in de internationale politiek, gaat het helaas meer om de vraag ‘wat kan ik doen’ dan om ‘wat mag ik/ wat staat mij te doen?’
Mss moeten we de bewakers voor een rechtbank brengen?
In Nurnberg staat daar een pracht van een gebouw voor.
Maar dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren met die mannen.
Zolang de VS de internationale rechtbanken niet erkend kunnen we eigenlijk maar beter de conventie van Genève opschorten.
Wie zegt me dat hij hier wel de waarheid spreekt , zal je hem toch eerst moeten martelen om écht zeker van de zaak te zijn.
Toch?