Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Piet Hein Donner (en met zijn 59 jaar de oudste minister van dit kabinet) zegt over zichzelf in een interview met extragratis dagblad DePers: ‘Mijn collega’s verwachten dat ik zeer ouderwets ben. Terwijl ik natuurlijk een van de progressiefste ministers ben die er zijn.’ Wat hem zo modern maakt? ‘Mijn veranderzucht.’ (DePers)
Deze ‘veranderzucht’ valt niet zo goed bij coalitiepartij PvdA nu Donner in ditzelfde interview aangeeft het ontslagrecht weer ter discussie te stellen. “Hij maakt zich buitengewoon kwetsbaar” dreigt fractievoorzitter van de PvdA Mariëtte Hamer deze ochtend op Radio1. Is de veranderzucht van Donner progressief te noemen? Of is het juist een reactionair verlangen van de minister om weer terug te willen naar vroeger tijden toen werknemers nog arbeiders heette en veel minder rechten hadden?
Reacties (26)
Er komt in ieder geval weer een spoeddebat aan…
Bye bye, zwaai zwaai
Er komt anders een aardverschuiving aan in het globaliseringsdenken. De pro-mensen hebben onderschat hoe snel en hoe heftig de prijsstijgingen zouden zijn als gevolg van de groter wordende middenklassen in India en China, die steeds meer geld krijgen om spulletjes te kopen en ’s avonds verlichting willen in hun nieuwe appartementen.
De prijsstijgingen zijn zodanig dat het niet lang meer kan duren eer het financieel eigenlijk geen bal meer uitmaakt hoe laag de lonen in China of India zijn.
Misschien helemaal niet zo gek in een tijd dat mensen “goedkoop vliegen” als een grondrecht zien en niet lang genoeg werken om het weekend besproken te hebben. En in de werkweek nooit meer op het punt komt om zich met de volledige aandacht op het werk te richten. Om nog maar te zwijgen van de parttime werk “gerechtigden”.
Iedereen in mijn omgeving werkt op zijn minst 60 uur in de week en doet daar niet moeilijk over. Een versoepeld ontslagrecht helpt om de rotte appels er tussen uit te pikken en de mensen met echte liefde voor het vak ambities in het leven door te laten groeien.
Het starre arbeidsrecht, de minder werken voor meer geld gedachte en de cao cultuur heeft de aandacht volledig weggehaald bij de positieve gedachte van werk.
Werken omdat het je inspireert, je troost is, betrokkenheid bij een bredere zaak bewerkstelligt en dus bijdraagt aan een zekere vorm van zingeving, je hele leven te leren.
Afgerekend worden op de kwaliteit van je werk in plaats van de lengte van je contract is héél gezond en een steun in de rug van hardwerkende mensen.
Dus @kaj versoepeling is ok, want volgens jouw erodeert het relatieve loge lonen voordeel ziender ogen; en dus scheppen we hier straks weer zoveel banen dat ontslagenen makkelijk ergens anders aan het werk kunnen.
@4:
En toen werd je wakker?
Misschien is 5% van de banen blijvend interessant, uitdagend, inspirerend of zelfs wereldverbeterend. De overige 95% van de werkende mensen werken toch echt gewoon om geld te verdienen om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Wat heb je aan geld of bezit als je geen tijd hebt om ervan te genieten? Alleen slaven werken verplicht elk uur dat ze wakker zijn.
Progressief? De man liet bij de flitsscheiding weten dat hij er als Minister van Justitie “niet zoveel mee had”. Net als Balkenende kan hij zich alleen maar verplaatsen in mensen die exact zo denken als hij. Zo ben je al snel progressief. Het feit dat hij progressiviteit definieert als “veranderzucht” zegt op zich al veel over hoe hij zelf denkt over progressiviteit, trouwens. Het is bepaald geen positieve kwalificatie.
Plofkip: niet iedereen die hard en goed werkt is verzekerd van werk. Bovendien is er een noodzakelijkheid aan de andere kant van de medaille van soepel ontslagrecht, namelijk dat je niet meteen in een financieel gat dondert, zoals nu het geval is. Als je zomaar morgen ontslagen kunt worden door je baas, is er geen bank meer die je een hypotheek geeft, koopt niemand meer een eigen huis en komt de bouwnijverheid knarsend en piepend tot stilstand. Wat zullen daar veel banen ontstaan, zeg!
Donner zegt 200.000 banen te scheppen door de versoepeling, maar het pijnlijke feit is dat de afgelopen jaren slechts banen zijn ontstaan door de conjunctuur en niet door de plannetjes die er al waren. Donner gaat ervan uit dat de werkgevers zich enorm gaan inspannen om 200.000 nieuwe banen te creëren voor moeilijk plaatsbare werknemers. De praktijk zal eerder lijken op die van de ex-WAO’ers: de overheid verklaart WAO’ers genezen, maar geen werkgever die zijn vingers aan wil branden. Het enige effect zal zijn dat er veel dure wernemers worden ingeruild voor jonge goedkope krachten en er weer een groep kanslozen ontstaat.
@ #4 plofkip:
Welja, gooi een grondrecht van de arbeidersbeweging overboord omwille van de workaholics. 8 uur werken, 8 uur vrije tijd, 8 uur slapen is geen overbodige eis van ‘rotte appels’.
*. “Als je zomaar morgen ontslagen kunt worden door je baas, is er geen bank meer die je een hypotheek geeft, koopt niemand meer een eigen huis en komt de bouwnijverheid knarsend en piepend tot stilstand.”
Dat is wel een erg verwrongen beeld dat jij geeft van een versoepeling van het ontslagrecht. “Morgen op straat gezet” worden zonder aanleiding is er niet bij in dit voorstel.
Verder geven banken ook hypotheken aan kleine ondernemers, weliswaar moeten zij een aantal jaar “track” record afgeven maar dan kan het alsnog wel. Het is misschien helemaal niet zo gek dat er ook bij werknemers naar het track record wordt gekeken. In plaats van het door een krappe arbeids markt gedwongen afgegeven paiertje waarop een vaste aanstelling vermeld staat.
Dan worden er ook gezondere hypotheken afgesloten die beter passen bij de werkelijkheid.
*. “Het enige effect zal zijn dat er veel dure wernemers worden ingeruild voor jonge goedkope krachten en er weer een groep kanslozen ontstaat.”
Dure werknemers zullen inderdaad ingeruild worden door efficiëntere krachten. Het behoud van kennis en de overdracht daarvan op jongere werknemers is in gezonde bedrijven een belangrijke peiler. Dus het is de vraag wat het meest efficiënt is. Jong of oud. Dat zullen bedrijven zelf kunnen uitzoeken. Goedlopende voorbeeld bedrijven van dit moment hebben al een goede mix van jong en oud en gaan uit van een lifetime employment principe.
Over het algemeen wijzen diverse onderzoeken, gedaan voor multinationals in de UK al uit dat de snelle ontslag cultuur en het jobhoppen, nadelige effecten hebben op het bedrijfsresultaat. Die bedrijven en anderen met hen nemen die onderzoeken serieus en nemen dus hun maatregelen.
Jouw verhaal getuigt van een toemstloze vakbondsmentaliteit waarin het uitsluitend gaat om het pappen en nathouden van een steeds verder slinkende achterban.
De gedachte dat “arbeiders” alleen voor geld en vakantiedagen werken is achterhaald en dient plaats te maken voor een gedachte van oprechte waardering, respect en eerlijke samenwerkingsverhoudingen. (@loupe, jouw opmerking over 95% van de bevolking getuigt van weinig respect voor die mensen en een elitaire blik op de samenleving)
@Plofkip, ondaks dat ik arguably iemand ben met een baan die door de hogere collega’s als roeping wordt gezien, en ondanks dat ik mezelf zeker als rechts van sargasso beschouw, ga je nu toch wel op ongelovelijke wijze aan de realitieit voorbij.
Om in aanvulling op de rest nog maar iets te zeggen: uit heel veel onderzoek blijkt dat de productiviteit bij 40 uur veel hoger is dan bij bv 60. Dit is een vroeg 20ste eeuws inzicht meen ik en toont aan dat het voor de werkgever ook efficienter is om iemand 40 uur te laten werken ipv 60: dan kan ie beter ipv 2 lui van 60 uur, 3 lui van 40 uur in dienst hebben, dan heeft zo’n werkgever namelijk meer productiviteit voor z’n geld.
ik had vooral commentaar op de plofkip op nummer vierrr. De plofkip op tien klinkt al veel redelijker.
@ SU op hoeveel uur kom jij terecht als je 5 a 6 dagen in de week 8 uur werkt?
Arbeidstijdverkorting (naar 36, of is het nu 32 of voor de parttimers nog minder) is in mijn herinnering alleen maar ingezet om meer werk te creëren, niet om als grondrecht te doen gelden om vooral niet moe te worden van werken.
@Plofkip
Dat jij kennelijk je werk tot het ultieme doel in je leven verheft hoeft niet te betekenen dat iedereen moet leven voor zn werk. Een naar trekje dat ik bij wel meer Work-a-holics merk.
Kap er alsjeblieft eens mee te bepalen hoe iemand zn leven moet indelen en waar hij/zij zn prioriteiten legt. Ik vind 40 uur werken meer dan zat, lever mn baas daarmee rendement op en voorzie er mee in mn onderhoud. Wat is dan je probleem?
@ Karsa Orlong
Ik verwacht dat die efficientie gedachte, inderdaad inmiddels ook opmars heeft gemaakt in het nederlandse bedrijfsleven sinds de twintigste eeuw. Ben het helemaal met je eens.
Ik wil ook niet 60 uur als norm voor een arbeidsweek stellen. Wilde dat alleen gebruiken als illustratie dat er ook mensen zijn die lol in hun werk hebben en niet naar rato betaald krijgen maar het toch doen. Omdat hun werkomgeving prettig is, om het gevoel onderdeel uit te maken van een groter geheel etc..
@10:
Heh, laat ik dat andersom nu ook vinden. Misschien dat enkele bevoorrechte werknemers in enkele bevoorrechte landen in de luxe verkeren om te kunnen “werken omdat het hen inspireert, hen een troost is, betrokkenheid bij een bredere zaak bewerkstelligt en dus bijdraagt aan een zekere vorm van zingeving, hun hele leven te leren”, de werkelijkheid is voor veel mensen heel anders, zeker in de landen die niet in de top-10 lijstjes staan wat betreft leefbaarheid.
@ Loupe
Sorry misschien was ik niet duidelijk, ik had het in hoofdzaak over Nederland. Ook al haal ik een voorbeeld uit de UK erbij.
Er zijn in Nederland overigens ook bedrijven die anders handelen dan die geabstraheerde karikatuur van de grootkapitalist ons doet vermoeden.
Plofkip: heb je het idee dat werkgevers, met name in de grotere bedrijven, bezig zijn met een gezonde toekomst voor een bedrijf? Maar al te vaak regeert de korte termijn, in de vorm van aandeelhouders en bonussen, in plaats van een gezonde langetermijnvisie.
Ik bepleit niet dat het vrijwel onmogelijk zou zijn te ontslaan – wat overigens nu al niet het geval is -, maar constateer wel dat tegenover het ontslagrecht iets moet staan waardoor ook werknemers enige zekerheid hebben. Het tegendeel gebeurt: de uitkeringen worden verkort of afgeschaft en tegelijkertijd wordt het ontslaan makkelijker.
Dat werknemers alleen voor geld en vakantiedagen werken is niet iets wat ik heb gesuggereerd. Ik ben zelf van loopbaan veranderd, met aanvankelijk een aantal jaren aanzienlijk lager salaris, om werk te doen waarvan ik gelukkiger word.
Tegelijkertijd moet je niet vergeten dat voor een aanzienlijk deel van de bevolking de portemonnee helemaal niet zo ruim is dat ze best een tijdje van de bijstand en spaargeld kunnen uitzingen. Dat geldt misschien voor hogere inkomens, maar er zijn genoeg werknemers die helemaal geen enorme bedragen overhoiuden na normale bestedingen.
Je idee dat mensen niet moe willen worden van werken, zoals je in 13 suggereert, dat is pas minachting van de hedendaagse arbeider. Ik werk zelf fulltime, maar ik heb niet het idee dat de parttimers om mij heen minder hard werken. Zij hebben daarvoor genoegen genomen met minder salaris, dus wat is daar oneerlijk aan?
NB Zelfs voor het omzetten van ons huidige bestel naar het moedern**kende Scandinavische model moet het ontslagrecht versoepeld worden …
En ja het hervormen van de verzorgingstaat is progressief en niet regressief, ondanks Donner’s christelijk conservatisme op andere gebieden (bijvoorbeeld het in verband met van Gogh van stal halen van het verstoffende godslastering wetsartikel ipv het af te schaffen, wat een gotspe )
Ik vind dat Donner zichzelf in het artikel nogal tegenspreekt aangaande de noodzaak tot versoepeling van het ontslag recht. Daarover zegt hij het volgende:
“Tegenover de versoepeling van het ontslagrecht stond het aanbod van werkgevers om vrij massaal mensen weer in de arbeidsmarkt op te nemen die daar al een tijd buiten stonden. Doordat dat niet doorgaat, moet ik nu andere manieren zoeken om dat te bereiken.”
Maar eerder zegt hij:
“Vanaf 2011 daalt de arbeidsbevolking, substantieel en in toenemende mate. We zitten nú al met een kwart miljoen vacatures en dat terwijl migranten uit Midden- en Oost-Europa veel banen vervullen. We kunnen er niet op bouwen dat we die eindeloos zullen kunnen vinden. Zeker niet als ik zie hoe sommige Polen hier worden behandeld en gehuisvest zijn. Dat zal minder worden.’”
Als er dan toch al een natuurlijk tekort is, waarom is het dan zo belangrijk om maatregelen te nemen om nog meer arbeidsplaatsen te krijgen? Het argument zal waarschijnlijk zijn dat mensen die nu buiten de boot vallen meer kans maken (omdat ze ook weer makkelijker ontslagen kunnen worden). Maar daar geloof ik dus niets van. Als die mensen in een overspannen markt niet aan de bak komen, gaan de werkgevers echt niet ineens ander gedrag vertonen alleen omdat ze weten dat ze er makkelijker weer vanaf komen. Die stimulans is nauwelijks relevant.
Karsa: ik beweer niet dat er geen hervormingen nodig waren, wel dat Donner er een eenzijdige visie op heeft, waarin de werknemer niets doet tenzij er een financiele prikkel tegenover staat en de werkgever juist niet de financiën maar het welvaren der natie voor het oog heeft. Dat is net zo’n rare voorstelling van zaken als die waarin elke werkgever liefst met de zweep ervan langs zou geven en de werknemers eindeloos lijden…
Je moet volgens mij proberen regelingen te maken waarin beide partijen op voet van gelijkwaardigheid afspraken kunnen maken en er een vangnet is wanneer een van de twee probeert misbruik te maken van de regelingen. Dat is een situatie die je wellicht nooit zult bereiken, maar Donners vorstelling van zaken is dat bij versoepeling van het ontslagrecht er plotsklaps 200.000 nieuwe banen voor tot op heden kansloze werknemers komen. Of die 200.000 banen er zomaar komen is nogal de vraag – de werkgevers willen slechts een inspanningsverplichting aangaan… – en dat die banen ontstaan voor tot op heden “kanslozen” kun je na de talloze banen voor ex-WAO’ers (…) gevoeglijk op je buik schrijven.
@ #13 plofkip:
Bij een 8 urige werkdag?
– 5 dagen => 40 uur
– 6 dagen => 48 uur
Je punt is?
@ SU
Prima toch?
in verhouding tot 36, 32 of part time met allerhande verloven.
@ #23 plofkip:
Je deed het in je initiële reactie doen voorkomen alsof iedereen naar 60 uur zou moeten streven. Voor de rest heb ik geen gewetenswroegingen tegen minder dan 40 uur werken, met of zonder verloven. Wellicht kan minder hard werken in de toekomst bijdragen aan een CO2 reductie, vooral in combinatie met wat consuminderen.
Donner is te oud om nog te veranderen .
Het lijkt er op alsof Wilders de media bewust afleid opdat donner en anderen tussentijds allerlei wetten kunnen doorvoeren.