Mensen met een beetje persoonlijkheid, worden geen leraar.
Aldus schrijver Herman Koch in De Morgen. Je vraagt je af of hij ooit een school van binnen heeft gezien. Want waarom zou je in het onderwijs willen werken?
- Tegenwoordig is de status van leraren nul komma nada;
- hoef je ook geen topsalaris te verwachten;
- en klagen alle 16 miljoen onderwijsexperts in Nederland over je lange vakantie.
Alhoewel, wat als je:
- jongeren wil voorbereiden voor de toekomst;
- iedere dag opnieuw klassen van 30 kritische leerlingen iets probeert bij te brengen;
- werkt in een beroep met de hoogste kans op een burn-out;
- probeert zoveel als mogelijk is recht te doen aan de verschillen tussen leerlingen;
- en ook nog regelmatig als sociaal werker fungeert?
Dan moet je mijns inziens toch behoorlijk sterk in je schoenen staan. Hoezo geen persoonlijkheid?
Reacties (7)
Veel kenissen van mij hebben het in het onderwijs niet volgehouden vanwege de zeikende ouders, de hoge werkdruk en de onderbetaling.
Ik heb lang in het bedrijfsleven gewerkt en ben enkele jaren geleden vrijwillig overgestapt naar het middelbaar onderwijs omdat ik eens iets heel anders wilde doen en omdat ik graag met kinderen wilde werken. Ik heb de luxe dat ik financieel niet afhankelijk ben van mijn inkomen in het onderwijs. Ik weet inmiddels dat er heel veel banen zijn in het bedrijfsleven, ook zogenaamde topbanen, die minder zwaar zijn dan een baan in het onderwijs.
Op basis van mijn ervaring zeg ik: Herman Koch kletst uit zijn nek. Hij heeft hij geen idee waarover hij praat.
Het is overigens geen toeval. Het is mode om mensen die in deze maatschappij het echte werk doen, de grond in te trappen. Dat maakt het makkelijker om steeds verder op hen te bezuinigen. Ik beweer niet dat Koch daar bewust aan meewerkt, maar wel dat hij blijkbaar te oppervlakkig is om waar te nemen wat er in de samenleving gaande is.
Ik vind zijn boeken trouwens kinderachtig en oppervlakkig. Dat moet ik ook nog even kwijt.
“jongeren wil voorbereiden voor de toekomst;”
Voorbereiden op hun toetreding tot de arbeidsmarkt in 1970. Voor de rest leer je bijzonder weinig nuttigs op school. Neem bijvoorbeeld Frans; in plaats van de leerlingen onder te dompelen in een ’taalbad’ werden de lessen in het Nederlands gegeven en lag de nadruk onevenredig zwaar op grammatica en niet op spreekvaardigheid, terwijl alle vacatures het over een taal spreken hebben. Dat het zo niet moet, was overigens al in de jaren 50 en nog eerder bekend.
Recht als vak ontbreekt nagenoeg geheel in het curriculum van het primair en secundair onderwijs, terwijl iedere burger daar toch mee te maken krijgt.
Geschiedenis kan van enig nut zijn, maar laat de wezenlijke zaken niet weg, zoals de Franse assignatenzwendel, Jekill Island, Bretton Woods e.d.
Dus ik kan me voorstellen, dat mensen denken: “Wat doet zo’n leraar in wezen?” Ja, ze hebben het heel druk, maar met water naar de zee dragen kun je het ook heel druk hebben. Wezenlijk draagt onderwijs bitter weinig bij.
Overigens moet je behoorlijk stevig in je schoenen staan om les te kunnen geven. Mijn leraar Nederlands zei altijd: “Ik ken genoeg volkomen capabele en stabiele mensen, die ik toch niet zomaar voor een klas zou zetten.” De mening van de gesjeesde student Herman Koch, die zelf voor een luizenleventje heeft gekozen, is irrelevant. Maar het concept ‘verplicht onderwijs’ heeft gefaald en daar komt een leraar pas achter, als die al voor de klas staat en weinig mogelijkheden heeft iets anders te doen.
“‘Vandaag doen wij een beetje rustig aan, want gisteren heb ik een hoeveelheid drank achterover geslagen waar een paard van zou zijn omgevallen'”
En daarom zou die leraar een echte persoonlijkheid zijn. Ik heb altijd geleerd, dat alcoholisten drinken om hun echte persoonlijkheid te ontlopen.
Herman Koch is toch zo een bekende Nederland ie loopt te miepen dat hij slachtoffer is van de “Nederlandse hoofd boven maaiveld afhak” mentaliteit? Niet serieus nemen.
Leraren hebben weinig te maken met bedrijfspolitieke spelletjes en kunnen moeilijk ontslagen worden, ook is het na sommige studies de enige reeele kans op werk. Het salaris is nooit erg hoog geweest, maar wel nog steeds comfortabel (ik vind het wel raar dat alle leraren van hetzelfde onderwijsniveau ongeveer evenveel krijgen, maakt niet uit welk vak ze geven en dat het salaris oploopt met leeftijd, misschien zou het meer leraren aantrekken als het salaris aan het begin al op het huidige loopbaangemiddelde lag en als mensen die studies hebben gedaan die wel kans op ander werk bieden of zwaarder/langer zijn meer betaald krijgen). Leraar worden is ook een manier om buiten een grote stad te kunnen blijven wonen. Het is dus niet zo dat de huidige leraar alleen maar offers brengt.
De status is wel afgenomen en ouders kunnen strontvervelend zijn wanneer het op hun “oogappeltje” aankomt en zoals altijd al zo geweest is kunnen pubers enorm lastig zijn. Ik kan leraar worden maar wil het voor geen goud worden.
Herman Koch: “in schril contrast met de gemiddelde leraar. “Die neemt zichzelf veel te serieus en dramt maar door over wat niemand interesseert,”
Hij is een beetje blijven steken in zijn rol van Kerstens: “Het was donker in de bar, maar ik schatte haar niet ouder dan zestien, vijftien hooguit. Dat ik haar zou neuken, stond al in de sterren geschreven.”