Ook het terrorisme kent zijn journalistieke clichés – Canada, lees ik, is na de aanslagen deze week „ruw uit de luwte ontwaakt” en „wreed wakker geschud”. Het land heeft, schrik niet, zijn „onschuld verloren”. de Volkskrant: „Vanachter dranghekken kijken de Canadezen toe, zich afvragend wat op deze dag van geweld nog meer verloren is gegaan van wat hen dierbaar is.’’
Pfft. Zou het? Als het aan dit soort journalistiek ligt, worden we iedere dag ruw wakker geschud. Waarna we ontsteld ontdekken dat we onze onschuld verloren hebben.
Bas Heijne heeft er maar weinig begrip voor dat de krant iedere dag weer vol moet.
Reacties (3)
De media vertonen dit gedrag overigens ‘massaal’
Je krijgt bijna medelijden met mensen als Van der Laan, die constant moeten laveren tussen het serieus nemen van het volksgevoel en het niet voeden van massa-hysterie.
Doet hij alsof hij bepaalde stemmingen serieus neemt, dan zijn er natuurlijk weer critici die denken dat hij echt niet verder kijkt dan zijn neuslengte… En wanneer hij het hoofd koel houdt en zich beperkt tot feiten, dan is hij niet daadkrachtig genoeg. Zo heeft de landelijke overheid zich ook al laten dwingen tot ‘meer agenten op straat’ terwijl er geen substantiële dreiging is.
De media lopen vooral achter de waan van de dag aan en kijken alleen naar opvallende veranderingen, niet naar dingen die hetzelfde blijven. Dus lijkt het alsof de wereld alleen maar slecht nieuws kent, en dat alles slecht tot beroerd gaat.