We zien dat mensen zich nu soms langer ziek melden dan nodig is, of hersteld zijn na een langdurige ziekte, maar niet dat duwtje in de rug krijgen om aan het werk te gaan. Als we hen zelf daar meer toe in staat stellen, pakken ze die kans. Daarvan zijn wij overtuigd.
VVD-Tweede Kamerlid Anoushka Schut pleit daarom voor een halvering van de periode waarin bedrijven het loon van zieke werknemers moeten doorbetalen.
Ooit, vanaf 1994, werd de ziektewet grotendeels vervangen door loondoorbetalingsverplichting voor werkgevers. De gedachte daarachter was dat een werkgevers meer aan ziektepreventie en re-integratie zouden doen als zij verantwoordelijk zouden worden voor de doorbetaling van het loon van de zieke werknemer.
Bovendien konden werkgevers een verzekering afsluiten om dat risico af te dekken, waarbij – daarvoor zou de vrije markt wel zorgen – verantwoordelijke werkgevers vanzelf een lagere premie zouden betalen.
Kleine bedrijven met weinig werknemers kunnen dit soort risico’s echter minder goed afdekken dan grote werkgevers. Een klein bedrijf zou door een enkel ernstig ziektegeval met een aanzienlijke premiestijging kunnen worden geconfronteerd. MKB-Nederland pleitte er dan ook voor om de loondoorbetalingsverplichting voor het MKB terug te brengen van twee naar één jaar.
De VVD gaat uiteraard verder en wil de loondoorbetalingsverplichting voor alle bedrijven halveren.
Want de vrije markt is erg mooi, maar niet als het bedrijven geld kost. Dan moet de overheid weer bijspringen – zonder uiteraard de belastingen te verhogen. Want die zijn ook fout.
Maar wat dan wel?
De ‘oplossing’ van de VVD: een duwtje in de rug.
Stelletje fantasten.
Reacties (13)
Eerst het wachtgeld en alle politieke voordeeltjes halveren, kom dan maar eens terug.
Hoe bezopen is het dat bijvoorbeeld een agressieve alcoholist kan besluiten zijn werkgever te verlaten, tevergeefs zijn eigen toko wil runnen en vervolgens nog jaren ‘wachtgeld’ kan ontvangen.
Moet je proberen als burgerlul.
Zoals ik al reageerde bij een ader stukje: bedrijven zijn per definitie rupsjes nooit genoeg. Stel dat dit voorstel er door komt (wat mij geenszins zou verbazen), dan is de volgende stap dat MKB helemaal niet meer hoeft door te betalen, gevolgd door de stap dat hele bedrijfsleven niet hoeft te betalen.
Standaard patroon: deur zit op slot, maar als die eenmaal van het slot is en “maar” op een keer wordt gezet, is het hek van de dam, iedere keer wordt de deur een tikje meer opengeduwd.
Vandaar mijn grote reserves met afschaffen ontslag recht, in die discussie kwam al naar voren dat dan wel voor extreme gevallen eventueel er wel iets moet zijn, en wel opzegtermijn van 3 maanden etc….Vooral doen dan kan ik je op een briefje geven dat na een jaar of 2 , 3 al die regelingen om de obvious nepredenen (te duur, niet eerlijk, te veel regelgeving voor bedrijfsleven, kost banen etc) ook worden “hervormd”
En weer dat frame:
“We zien dat mensen zich nu soms langer ziek melden dan nodig is, of hersteld zijn na een langdurige ziekte, maar niet dat duwtje in de rug krijgen om aan het werk te gaan.”
Mensen zijn gewoon niet ziek meer na een jaar, maar willen graag nog wat langer thuisblijven, uitvreters die beter gepord moeten worden!
@2: Zoals ik al reageerde bij een ader stukje: bedrijven zijn per definitie rupsjes nooit genoeg.
Behalve de frame waar Bismarck het hierboven over heeft, zou je van bedrijven dus inderdaad verwachten dat ze iets meer willen afdragen om gezamelijk de kosten van het niet langer betalen op te willen vangen. Maar dat zie ik inderdaad ook niet gebeuren, het is nu wringen en de kosten hiervoor afwentelen op anderen, zoals altijd ja.
@3: Die verknipte framing zie je bij rechts altijd als het gaat om mensen die gebruik maken van sociale voorzieniningen en uitkeringen. Allemaal luie werkschuwe profiteurs die je alleen met veel dwang aan het werk moet schoppen, anders blijven ze de hele dag op de bank bier drinken.
Daarom gun ik alle rechtse stemmers zelf een landurige werkloosheid of chronische ziekte. Mogen ze dat verknipte wereldbeeld zelf eens ervaren. Want succes is een keuze!
Daarom gun ik alle rechtse stemmers zelf een landurige werkloosheid of chronische ziekte.
Ja, maar dan ontdekken ze dat dat best wel een kutsituatie is. En dan opeens liggen hun belangen anders, en gaan ze in no-time SP stemmen.
@6: Het besef dat het volledig mis kan gaan met je, ook al wil je dat niet etc etc, kan wel degelijk helpen om tot inzicht te komen.
@7: alleen is het een beetje jammer dat bij rechtspopulistische stemmers d’r altijd eerst wordt geroepen om ‘keihard aanpakken’, waarin iedereen die beroep doet op een sociaal vangnet haast bij definitie een uitvreter en profiteur is, tot ze zelf eens gebruik moeten maken van dat vangnet.
‘We zien dat mensen zich nu soms langer ziek melden dan nodig is’; één en al insinuatie en VVD-framing.
Welke mensen gaat het om? Heeft die Anoushka Schut daar onderzoek naar gedaan of gaat ze af op haar intuïtie?
En dan: ‘soms langer ziek melden’. Hoeveel is dat ‘soms’? En voor hoeveel mensen geldt het?
Ik word doodziek van die rechtspopulistische insinuaties waar de VVD bij voortduring in grossiert. Alleen daarom al ga ik me langer ziekmelden dan eigenlijk nodig is.
‘Duwtje in de rug’ herken ik van ruim 25 jaar geleden toen ik zo dom was om plaats te nemen in een ondernemingsraad bij de fusie van twee ingenieursbureau’s. Bij fusies staan er altijd banen/afdelingen op de tocht. Bij onderhandelingen daarover mag je het niet over functioneren van personen hebben, maar je krijgt wel een lijstje met wie of wat mag vertrekken. Althans indirect, via de activiteiten die men in de toekomst wel of niet wilde handhaven. Off the record werd ik destijds regelmatig gemasseerd door een directeur die ‘ook wel begreep’ dat wij daarbij het rempedaal indrukten om vervolgens de kwaliteiten van die meneer en die mevrouw en die en dat op te hemelen en dat zij elders een betere toekomst hadden. Hij verzocht mij om niet met een sociaal plan aan te komen omdat hij er persoonlijk voor zou zorgen om individuen ruggensteun te verlenen bij het kiezen voor een andere toekomst.
“Natuurlijk VVD, Arjan. Noem nu eens een alternatief?” hoor ik hem nog zeggen tijdens een etentje. “De VVD is een alternatief,” antwoordde ik. Dat was vóór paars1.
Ach, de VVD. Het was plat, het is plat en het zal plat blijven. En knap asociaal. Kies niet voor plat, kies voor een toekomst met reliëf.
@8: Als je mensen wijs maakt dat ze speciaal zijn kan je met veel wegkomen. Ons tegen hun. Verdeel en heers. “Excellenten” tegen “Onrendabellen”.
Duwtje in de rug? Klap in het gezicht!
Dit zijn dezelfde morons die het hebben over “werklozen prikkelen werk te accepteren”.
Tijdens de ‘Grote Sprong Voorwaarts’ (bijna 38 miljoen doden) leefden mensen in China op een rantsoen dat letterlijk kariger was dan dat in Auschwitz. Voor mensen die dientengevolge te ziek en/of verzwakt waren om nog door te werken, bedacht Mao deze oplossing: halveer hun rantsoen, zo raken ze extra gemotiveerd om weer aan de slag te gaan.
Just saying …