I suspect I’m not the only one suffering from severe inequality fatigue.
The debate over income inequality is now officially the most boring debate in America […]
Wake me when it’s over.
Dat is ook een manier om je er van af te maken…
Het zal geen toeval zijn dat bovenstaande regels in het zakenblad Fortune verschenen.
Reacties (7)
“Wake me when it’s over.”
Dat, of de arme massa komt je uit je luxe villa slepen om je aan de hoogste boom op te knopen.
@0 en 1: Volgens mij is de auteur eerder van mening dat het huidige debat of de huidige vorm van het debat in de V.S. saai is en dat dit debat anders gevoerd moet worden i.p.v. dat de auteur van mening is dat inkomens ongelijkheid er niet toe doet of iets van die strekking.
Ook is het minder dan zuiver om meteen allerlei achterliggende redenen/motivaties te suggereren door op denigrerende wijze te wijzen op de uitlaatklep van het artikel.
@2: Discussies over de stijl van een debat zijn altijd een zwaktebod, als je weet dat je inhoudelijk niets in te brengen hebt.
@2 – De auteur verlegt het speelveld dan ook: van een fundamenteel ideologisch debat over kapitalisme als zodanig naar een debat over beleid.
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je fundamentele vragen gaat stellen bij het systeem, snap je wel.
@3 grappig, of eerder ironisch, dat hier nu precies hetzelfde gebeurt mbt het artikel in Fortune i.p.v. dat er een inhoudelijke, of meer neutrale opening wordt geboden.
@4: Ik ben het met je eens dat een debat over beleid minder aantrekkelijk is en ik zou ook liever een fundamenteel ideologisch debat over kapitalisme voeren maar volgens mij gebeurd dat nog niet hoor. Het debat gaat er nu eerder over of de (ultra) neo-liberale aanpak m.b.t. (vermogens/arbeid)belasting wel eerlijk is of niet. Komt bij mij al iets te dicht bij beleid in de buurt. Het debat gaat zeker niet over de vraag of we de premissen van het kapitalisme kennen, onderschrijven of moeten willen. UIteraard is dit gechargeerd, op sommige plekken vind je die discussie wel maar dat is dan vaak onder gelijkgestemden; een echte ideologische discussie tussen partijen die moeite moeten doen om consensus te bereiken ben ik nog niet echt tegengekomen.. In die zin, en niet omdat ik het speelveld probeer te verleggen, vind ik veel van de huidige discussies ook saai en irriteer ik me mateloos aan de onderhandelingsretoriek over een paar procenten hier of daar tussen de VVD en de PVDA.
Uhm, voor de minners: ik moet hier #Sapperloot gelijk geven. De klacht is een typisch Amerikaanse, en geen typisch rechtse (al moet ik concluderen dat hij a priori meer naar rechts neigt). Hij is ‘moe van het ongelijkheidsdebat’, omdat het geen debat is. ‘Liberals’ kiezen een kant, en daarna kiezen ‘conservatives’ een kant (of andersom). Ze graven zich in en krijgen hun kleine succesjes. Onder het kopje “Is education the real reason for what’s happening?” komt ook één van de belangrijkste kritieken naar voren (althans zo zie ik het):
Het is dan ook niet zo raar dat in de eerste alinea (2 zinnen), het woord ‘inequality’ ook niet voorkomt (omdat dat niet de kern van de zaak is):
@6
Op het eerste gezicht klinkt het allemaal heel redelijk maar Geoff Colvin houdt zich of van de domme en verpest daarmee zelfde de sfeer of hij weet niet genoeg af van het onderwerp om het beter te doen dan de vechtende kampen. Zijn vragen 2) en 3) zijn eigenlijk al beantwoord (beiden nee, voor 2) lees Pickett/Wilkinson, Pikketty en Krugman, voor 3) lees Nassim Taleb) en vraag 1) kun je niet met een specifiek getal beantwoorden, wel met een uitspraak: het zit snor met de ongelijkheid wanneer die a) de massa boven het bestaansminimum uitkomt en b) de ongelijkheid niet toeneemt (want dan weet je dat terwijl er wel ruimte is om de rijken nog rijker te maken de rijken dit niet voor elkaar kunnen krijgen via de markt of de politiek en dat hun macht dus gebonden is), alternatief kun je mensen vragen naar hun gevoelens t.o.v. beloningen voor hogere functies, moeilijker werk etc… (waar mensen best genuanceerd in zijn: de meeste mensen snappen best dat de grote baas meer verdient dan de koffiejongen, Amerikanen gaven aan een Scandinavische ongelijkheid te willen en in Scandinavie is het echt niet zo dat een schoonmaker net zoveel verdient als een arts).
Dit neemt allemaal niet weg dat een groot deel van links ook maar gewoon anderen naroept vanuit een calimero gevoel (en vaak zelf ook tot een economische elite behoren, meestal zonder het zelf door te hebben), terwijl rechts gewoon heel hard “mine, mine, mine!” (en pech voor jou!) roept verhuld in gesofisticeerde termen, maar de ingredienten voor een echt debat over wat we dan wel kunnen doen en wat nou wel een realistsch doel kan zijn die zijn er gewoon en als je voor Fortune schrijft ben je in de positie om dat echte debat te helpen opstarten. Als de meeste mensen dan afhaken omdat ze alleen maar willen zeuren en hun eigen ideeen bevestigd willen zien, negeer dat dan (want die mensen zullen nooit een bijdrage leveren aan zo’n debat en hebben de ballen niet om in opstand te komen als er vervolgens over hun hoofden heen een praktische knoop doorgehakt wordt) en ga dan door met de mensen die overblijven.