Geen uitstap naar Groningen zonder een bezoek aan het Groninger museum, de terechte trots van de hele stad. Het gebouw zelf is al de moeite van het kijken waard en dan komen de tentoonstellingen er nog bij. In de eerste zaal hangt een selectie uit het museumarchief. Dat zijn zowel eeuwenoude schilderijen van welgestelde mensen als ook hedendaagse foto’s van onder meer fotomodellen en drugsverslaafden. De combinatie tussen de oude schilderijen en de nieuwe foto’s stelt de bezoeker in de gelegenheid, om deze heel verschillende genres met elkaar vergelijken en daardoor vanuit een nieuw perspectief erna te kijken.
De twee volgende tentoonstellingen pakken vervolgens hetzelfde concept op, want ook daar gaat het om zowel schilderijen uit een vroegere periode als ook om hedendaagse fotografie. Alleen is alles nu wat abstracter. De schilderijen, en ander werk, zijn van kunstenaarsgroep de Ploeg, die in het begin van de 20ste eeuw is opgericht in het noorden van Nederland.
George Martens: Roddel in de regen
De groep liet zich onder meer door de Duitse Expressionisten inspireren, onderhield internationale contacten en verwierf ook internationale faam. Het werk van de Ploeg is vergeleken bij de portretten van welgestelde mensen uit vroegere eeuwen uiteraard zeer abstract en vrijgevochten. Te zien is onder andere werk van kunstenaar en verzetsman Hendrik Werkman, die kort voor het einde van de oorlog aan een tragisch einde kwam.
Hendrik N. Werkman: Twee maskers
De tweede tentoonstelling gaat over fotograaf Ruud van Empel. Uit een begeleidende documentaire blijkt dat iedereen hem kent, vaak zonder het te weten, omdat hij ook de decors van de TV-programma’s Kreatief Met Kurk en Theo En Thea heeft gemaakt. Intussen is hij een internationaal beroemde fotograaf. Elton John is bijvoorbeeld een grote bewonderaar van zijn werk, voor wat het waard is. De foto’s zijn zeer abstract omdat zij uitbundig met Photoshop zijn bewerkt. Dat blijkt onder andere uit de vreemde gezichtsuitdrukkingen van de personen erop. In de film wordt gezegd dat dit de fotografie van de 21ste eeuw zal worden, maar dat moet uiteraard nog blijken, want de 21ste eeuw is nog maar net begonnen.
Ruud van Empel: Generation 3
Toen ik er was, was er naast alle tentoonstellingen ook een klein concert. Dit gaf mij de mogelijkheid om een kijkje te nemen in opmerkelijke Job Lounge en uiteraard ook om van de muziek te genieten.
De Job Lounge
Drie conservatoriumstudentes deden podiumervaring op door werk van Brahms en Schumann te spelen. De toeval wilde dat ik na afloop in het museumcafé aan een tafel naast een van hen kwam te zitten. In de hoop op een glansrijke carrière zei zij tegen een vriend of agent: “I understand. It’s all about success.” Maar dat is natuurlijk niet zo. It’s definitely not about success.
Reacties (1)
‘Het gebouw zelf is al de moeite van het kijken waard’, mits men geen hetero is, althans.
Photoshop, is dat niet iets met computers ? iets nieuwerwets ?
Dit stukje doet me qua toon een beetje denken aan die kunstverkoopstukjes die wel eens op de nrc.next site staan, ik mis hier alleen nog de prijs.
Verder komt het ook wat wereldvreemd over, of is het gecultiveerd?