Noord-Ierland lekker bezig

Tijdens mijn korte trip naar Noord-Ierland kwam ik bovenstaand schilderij tegen in, hoe passend, een pub. Het verbeeldt nog het beste de hoop die momenteel leeft aldaar. Hoewel de twee heren, Gerry Adams en Ian Paisley die centraal staan, nog lang niet publiekelijk zo amicaal met elkaar om kunnen gaan, wordt de recente gezamenlijke verklaring over het vormen van een regering door velen gezien als een grote stap de goede kant op.
Maar het is duidelijk dat het toch vooral een kwestie van de lange adem is. De pijn en het wantrouwen zit diep. Maar dan wel voornamelijk bij de dertigplussers. Daaronder is men toch vooral bezig om toch vooral niet de economisch race te verliezen, hetzij als kleine ondernemer, hetzij als consument. Het is duidelijk dat de nu ineens sneller groeiende economie voor heel veel afleiding zorgt. De tien jaar relatieve rust hebben bij velen gezorgd voor vertrouwen. Vertrouwen in dat het weer zin heeft iets op te bouwen dat niet net zo snel weer weg gebombardeerd wordt.
De beruchte wijken zijn nog steeds wel voorzien van de beruchte schilderingen die nog steeds de Troubles in zich dragen. En ook de muur tussen verschillende wijken is nog steeds aanwezig. Maar tussen de schilderingen verschijnt plots reclame en op de muur zet iedereen zijn naam en vaak vredesboodschappen. Maar wat ook opvallend is, is dat de schilderingen en de scheiding verworden tot toeristische attracties. Het is moeilijk in te schatten welk effect dat heeft. Maar het werkt heel relativerend.
Toerisme is trouwens ook een behoorlijke indicatie van het toegenomen vertrouwen van de buitenwereld dat het in Noord-Ierland de goede kant op gaat. Tien jaar geleden kwam er in een jaar misschien 3 keer een cruise schip in Belfast aan. Vorig jaar waren dat er al twintig en dit jaar verwachten ze er meer dan dertig.

Wel jammer dat een van de toeristische attracties een kasteel is van waaruit Willem III (ja, die Nederlander) de strijd voerde waarmee alle ellende pas goed begon. Veel van de vaandels die gevoerd werden tijdens een Oranje-mars die we zagen, voerden Willem III op een wit paard. Wat het geheel weer relativeerde was de opmerking van een lokalo dat een significant deel van de bands die voorbij marcheerden, gevuld waren met katholieken. De protestanten hadden gewoon te weinig goede fanfare mensen.

Kleine persoonlijke noot. Ik sliep in wat waarschijnlijk het meest gebombardeerde hotel in de wereld is. Toen daar ’s nachts plots het alarm afging, stond ik heel snel buiten. Het voelt toch anders dan de zoveelste brandweeroefening.
Het bleek overigens om een vals brandalarm te gaan. De slaap kwam echter daarna slechts moeizaam.

Onderstaande foto’s illustreren delen van bovenstaand verhaal.