DATA - Nederland staat als streng bekend als het om asielbeleid gaat. Asielzoekers krijgen hier niet zomaar een verblijfsvergunning, de IND is gebrand op het afwijzen van verzoeken. Uit voorlopige cijfers van Eurostat blijkt dat dat beeld in Europees verband niet klopt.
Ik heb het aantal eerste beslissingen op asielaanvragen(dus niet beroep of hoger beroep) per EU-land vergeleken met het aantal afwijzingen. Het gaat om data uit de eerste drie kwartalen van 2013. Daaruit blijkt dat in Nederland 41 procent van de beslissingen afwijzend was. Buurlanden Duitsland (71 procent) en België (69 procent) waren veel strenger.
Sterker nog: Nederland heeft op vier landen na (Italië, Roemenië, Bulgarije en Malta) het laagste percentage afwijzingen van het totaal aantal beslissingen.
De percentages laten zien dat de IND misschien toch niet gebrand is op in eerste instantie aanvragen afwijzen, zoals wel eens gesuggereerd wordt. Maar het lagere percentage in Nederland zou ook kunnen komen door de herkomst van asielzoekers die naar Nederland komen. Irakezen en Somaliërs bijvoorbeeld hebben veel meer kans om toegelaten te worden dan Russen en Serviërs.
Het zou natuurlijk interessant zijn om het aantal afwijzingen te vergelijken met het aantal aanvragen, maar die cijfers laten zich moeilijk vergelijken. Immers, niet alle beslissingen in een bepaalde periode betreffen aanvragen uit die periode.
De achterliggende data zijn in deze excelsheet te vinden.
Update 10 januari, 11:31:
De oorspronkelijke kop boven dit stuk was “Nederland minder streng in asielbeleid dan omringende landen”. Het vraagteken is later toegevoegd, omdat uit de reacties bleek dat je op basis van het percentage afwijzingen niet zomaar kunt zeggen hoe streng een land is in haar asielbeleid.
Reacties (27)
Goh, dit past niet in het straatje van de linkse gutmensch.
@1: Wat een malle en vooral loze kretologie..”linkse gutmensch”
Nog afgezien van het feit dat het fout geschreven is(Gutmensch moet met een hoofdletter) is het een volstrekt idioot begrip.
Alsof uitsluitend linkse mensen opkomen voor de rechten van asielzoekers.(geef ook nog even snel een definitie van links en rechts , als je wilt), zowel linkse als rechtse mensen
komen op voor de asielzoekers, maar ik geef toe, het zijn WEL “Gute Menschen……”.
Verder zou het interessant zijn te weten wat de percentage is dat uiteindelijk definitief wordt afgewezen.
Me dunkt dat de getallen – behalve dan die in het bovenste, een beetje onduidelijke ,kaartje – niet slaan op het percentage, maar op de reele aantallen,(ik ken geen percentages van 52.515 %) en aangezien er naar alle waarschijnlijkheid veel meer asielaanvragen in Duitsland dan Nederland worden gedaan – in Duitsland draait de economie nu eenmaal stukken beter en is de kans op werk veel groter – lijken me die getallen niet toonaangevend.
Als alle Gutmenschen in éen straatje wonen kunnen het er nooit veel zijn.
On topic: ik denk niet dat je de mate van strengheid gelijk kunt stellen aan het aantal/percentage afwijzingen. Stel dat alle bij voorbaat kansloze gevallen naar éen land gaan dan zullen daar de meeste afwijzingen voorkomen zelfs al heeft dat land het soepelste toelatingsbeleid. Ook de bij voorbaat kansrijke gevallen zouden niet moeten worden meegenomen in zo’n vergelijking.
Je zou dan moeten worden gekeken naar een ‘middencategorie’ van twijfelgevallen, misschien zijn dat de gevallen die eerst worden afgewezen, dan in beroep gaan en dan alsnog worden toegelaten. Omdat ook de bij voorbaat kansloze gevallen in beroep kunnen gaan zou je de alsnog toegelatenen moeten afzetten tegen de bij direct toegelatenen. Dat percentage kun je dan vergelijken met andere landen.
@2: “aangezien er naar alle waarschijnlijkheid veel meer asielaanvragen in Duitsland dan Nederland worden gedaan”
Vreemd vooroordeel: Duitsland=52.000 Nederland=11.000
dus ongeveer evenredig met de bevolkingsomvang
@2 In de tabel kun je kiezen tussen ’totaal’ ‘afgewezen’, dat zijn beide absolute getallen, en ‘% afgewezen’, dan zijn percentages. Ook het kaartje is interactief, dus je kunt in de legenda een kleur kiezen en dan zie je welke landen daaronder vallen.
Dat dit nog niet is overgenomen door nu.nl of andere grote nieuwssites.
@4: Ik ben benieuwd waarom je de bevolkingsomvang erbij pakt. Mij lijkt niet dat de meeste asielzoekers de bevolkingsomvang kennen van de landen waarin ze asiel aanvragen, of dat het een rol speelt bij de aanvraag. Mij lijkt dat ze dat eerder laten afhangen van de gepercipieerde slaagkans. Misschien is die voor Nederland relatief laag, vandaar dat er zo weinig asielzoekers hierheen komen (in vergelijking niet alleen met Duitsland, maar ook het VK, België en Zweden), met als gevolg dat Nederland alleen maar de meest kansrijke asielzoekers krijgt (degenen met de hardste zaak).
Er zijn natuurlijk wel andere zaken die een rol spelen: binnen de EU geldt dat je verzoek per definitie afgewezen wordt als je al een verzoek hebt ingediend in een ander EU-land. Mij lijkt het niet ver gezocht dat je Nederland makkelijker als eerste EU-land bereikt dan Duitsland. In die zin zie je ook in landen aan de grenzen van de EU lagere afwijspercentages (Griekenland is daar een opvallende extreme uitzondering op).
Verder wacht ik graag een reactie van Flip Vandyke af, die heeft waarschijnlijk wel wat meer inzicht in de achtergronden bij deze cijfers.
#7 de gepercipieerde slaagkans en dat je Nederland makkelijker als eerste EU-land bereikt
Dat is iets waar ik altijd al benieuwd naar was: hoe maken asielzoekers de keuze voor een land?
@7:
Ik weet niet of ik je helemaal kan volgen. Waarom zouden Europese grenslanden lagere afwijspercentages hebben? Overigens is de uitzonderingspositie van Griekenland in dat geval wel te verklaren: dat land valt niet onder de Dublinverordening (waarbij asielzoekers teruggestuurd worden naar eerste land van aanvraag).
Je hoeft maar naar het plaatje te kijken om te zien dat de geografie een flinke rol speelt bij (=correlatie heeft met) het afwijzingspercentage.
@10: “een flinke rol speelt” != “correlatie heeft met”
Edit: “!=” is ongeveer “is niet”
@2:
1. Wie de schoen past….
2. De linkse gutmensch interreseert zich ook niet voor de asielzoekers maar doet alsof voor zijn/haar eigen goede gevoel.
@9: “Waarom zouden Europese grenslanden lagere afwijspercentages hebben?”
Mij lijkt de kans groter dat een asielzoeker daar als eerste terecht komt en dus niet al meteen afgewezen wordt omdat hij al in een ander land asiel heeft proberen aan te vragen. Ik ga ervan uit dat onder de afwijzingen ook (veel) afwijzingen om die reden meegeteld zijn.
@8: Wat ik nog niet genoemd had, maar zeker een rol speelt zijn historische banden (en daaruit voortvloeiend: de aanwezigheid van een gemeenschap van voormalig landgenoten). Zo zal een Vietnamees bv. sneller in Duitsland terecht komen, omdat Oost-Duitsland vroeger een sterke band had met Vietnam en er dus een Vietnamese gemeenschap in het land is. Frankrijk zal zo waarschijnlijk eerder het doel zijn van mensen uit de voormalige koloniën (daar kunnen Vietnamezen dus ook naar toe, maar ik zou eerder Noord/West/Centraal Afrikanen verwachten). Het zou mij ook niet verbazen als de etnische samenstelling van de asielzoekers dus aanmerkelijk verschilt tussen EU-landen. Dat heeft waarschijnlijk ook zijn invloed op het percentage afwijzingen.
@11: je bent kryptisch, Joost. Bedoel je Correlatie != Causatie, dan ben ik het uiteraard met je eens. Maar omdat de geografische ligging onwrikbaar is, speelt het ook een causale rol. Bijv.: buren -> politieke beinvloeding -> vergelijkbaar afwijzingsbeleid.
Het gemiddelde verschil tussen buurlanden lijkt me kleiner dan tussen willekeurige landen. Om dat na te rekenen moet ik eerst even een “buurlandentabel” maken, misschien vanavond.
@15: Ja, dat bedoel ik.
@12:
Kom je alweer met die nonsens aankakken
Nogmaals, wie is “de linkse gutmensch” (inclusief de taalkundige nonsens)???
En ten tweede, niet je eigen drijfveren, beweegredenen of wat je dan ook drijft, projecteren op anderen, graag.
Niet iedereen is hetzelfde als jij, en dus probeert niet iedereen mensen uitsluitend te helpen om daar eventueel een (wat was het ook weer) ” een goed gevoel” bij te krijgen.
Dus het verschil tussen de door jou genoemde ” linkse gutmensch” en jouzelf is inderdaad significant.
@7: Heb je een betere vergelijk dan de bevolkingsomvang?
Of neem Noorwegen, Zweden, Finland met allen een afwijzing van ± 50%, doch Zweden kent veel meer asielzoekers.
Hoe moet ik die vergelijken?
@8:
Wat @14 zegt, dus hoeveel landgenoten er al wonen. Verder hebben landen aan de periferie van Europa natuurlijk een grotere instroom, hangt veel af van waar de mensensmokkelaar contacten heeft, de taal die gesproken wordt in het land (veel Afrikanen zijn Franstalig, veel hogeropgeleiden uit het Midden-Oosten spreken Frans of Engels) en toevalligheden als waar men goede verhalen over heeft gehoord.
Het enorme verschil tussen Nederland en Duitsland is best opmerkelijk, hoewel het natuurlijk mogelijk is dat er net een of andere wet is in Duitsland waardoor daar iedereen in hoger beroep een verblijfsvergunning krijgt.
Toevallig ben ik nu met een nogal uitgebreid onderzoek bezig naar het aantal asielzoekers naar Europa.
Zoals hier al gesuggereerd maakt het nogal wat uit waar de asielzoeker vandaan komt en die verspreiden zich vervolgens niet keurig netjes over de EU. Veel factoren spelen een rol waar de asielzoeker naartoe gaat en daar is een vroegere kolonist belangrijk. Ook hoeveel Syriërs er al in bepaald land wonen is belangrijk en zo zijn er nog wel meer dingen.
Het is zonneklaar dat een Syriër een veel grotere kans maakt op asiel dan een gemiddelde, ik noem maar wat, Serviër of Rus. Toch vragen er veel mensen uit die landen asiel aan. In dit artikel http://www.flipvandyke.nl/2012/07/profiel-asielzoekers-naar-eu-zeer-verschillend/ laat ik dat ook zien. Helaas zitten er een belangrijke fout in het artikel, maar figuur 1 geeft toch een goed idee.
Naar Nederland komen in verhouding veel meer mensen uit Somalië, Afghanistan en Irak en die mensen hebben een grotere kans op een verblijfsvergunning dan de gemiddelde asielzoeker. Dat is een belangrijke oorzaak van het hogere percentage.
Ik schreef al dat ik bezig ben met een nieuw onderzoek en ik heb een methode bedacht waarbij ik de invloeden van die onregelmatige spreiding uit de verschillende asiellanden elimineer.
Bedenken is een, maar uitvoeren is een ander verhaal. Er zijn nogal wat obstakels door de verschillende manieren van registreren in de EU-landen.
Neem Nederland en België. In de cijfers van Nederland zitten ook in Nederland geboren kinderen. Een kind dat geboren is in Nederland en waarvan de ouder(s) niet de nationaliteit bezitten van een EU-land, EER of Zwitserland, heeft een verblijfsvergunning nodig. Dat moet aangevraagd worden en beslist. Als de ouder(s) al een verblijfsvergunning hebben dan zal het kind dat ook krijgen en anders wordt het in de procedure meegenomen. Het toekenningspercentage van die groep is natuurlijk hoog. België dot dat niet. Ook dat veroorzaakt een hoger % toekenningen voor Nederland.
Er zijn nog meer factoren en daar kom ik op terug in de artikelen die ik er over ga schrijven.
Met alle respect maar ik denk dat de auteur zich toch iets beter moet inlezen in de materie. Flip van Fyke legt het een en ander duidelijk uit, neem dit artikel:
http://www.flipvandyke.nl/2012/07/profiel-asielzoekers-naar-eu-zeer-verschillend/
Je kunt niet zomaar de toelatings/afwijzings percentages naast elkaar leggen en op basis daarvan conclusies trekken als “land x is soepeler dan land y”. Immers:
– Het profiel van de asielzoekers verschilt per land. Als je naar de herkomst landen kijkt dan zie je dat bepaalde groepen personen absoluut en verhoudingsgewijs zich vaker melden bij bepaalde landen. De reden zal o.a. wel liggen in bestaande netwerken in het herkomst land en beoogde land van aankomst, reis mogelijkheden, beoogd kans op succes etc.
– De bereikbaarheid van landen en geografische ligging van landen. Vanuit Marokko kom je makkelijker in Spanje dan in Luxemburg…
Wil je conclusies trekken over hoe streng of hoe soepel men is dan kun je deze cijfers op de achtergrond meenemen maar je bent beter af met het vaststellen van de procedures en beleid per land. Zelfs als landen op papier exact dezelfde regels hebben kunnen er nog verschillen bestaan door hoe men in de praktijk met de regels omspringt (ruimte voor interpetatie door de ambtenaren e.d.). Dat lijkt mij alleen maar te testen door op grote schaal proef aanvragen te doen (minstens duizend proef profielen opstellen en die 1000 aanvragen in alle EU landen indienen om te kijken hoe men oordeeld over die aanvragen).
Zelfs als je alle ambtenaren binnen de EU als robots zou kunnen afstellen zodat ze op basis van exact dezelfde regels en vrijheden dezelfde beslissingen nemen blijf je dus zitten met eerder genoemde factoren als bereikbaarheid, herkomst profiel van de aanvrager, netwerken etc.
Dus nee, je kunt zeker niet stellen dat Nederland één van de meest soepele asieltoelatingen heeft van de EU.
Edit: ik zie dat Flip in de tussentijd ook een reactie heeft ingezonden.
Al die speculaties over kansen en bereikbaarheden kun je achteraf nooit hardmaken. Vraagt de IND de mensen niet naar een motivatie van hun keuze?
@5:
OK, dat interactieve had ik niet in de gaten.
Sorry.
@21
Zo heb ik dat ook niet opgeschreven, want ik weet ook wel dat dat niet zo is. Ik ben niet ingegaan op het profiel van de verschillende asielzoekersstromen naar alle landen, omdat zoals Flip al opmerkt dat best lastig te onderzoeken is. Misschien is ‘streng’ niet helemaal het goede woord, maar je kunt niet ontkennen dat Nederland minder verzoeken afwijst dan buurlanden. De meeste verklaringen die daarvoor gegeven zijn hierboven, zijn heel plausibel. Vraag is: kunnen we dat op de een of andere manier hard maken? Ik ben zeer benieuwd naar Flip’s onderzoek.
Flip heeft net met z’n stomme kop een paar dagen werk weggegooid.
Dank voor de update Eva
@24 Bedankt voor de update Eva, de titel “Nederland minder streng in asielbeleid dan omringende landen” kon gelezen worden als een feit, waarbij minder streng gemakkelijk gelezen kon worden als “soepeler” of zelfs als “soepel”. De nuancering en aanpassing van de titel maakt het allemaal wat duidelijker. Rest dus inderdaad om onderbouwing te vinden bij de theorie dat de hogere toekenningspercentages kunnen komen door o.a. de netwerken die er zijn.
Helaas gaan veel reguliere media de fout in met migratiecijfers: gebruik van verkeerde cijfers (bijvoorbeeld totaal aantal aanvragen gebruiken en dus mensen meerdere keren tellen omdat men nu eenmaal herhaal/meerdere aanvragen kan indienen) , verkeerde termen (“Nederlanders” -sugereerd nationaliteit- gebruiken daar waar “inwoners van Nederland” bedoeld worden) of andere kort door de bocht samenvattingen of conclusies. Zie bijvoorbeeld de berichten over de toenamen van het aantal asielaanvragen aldus het COA. Voorbeeld:
http://www.flipvandyke.nl/2013/11/duizenden-spookasielzoekers/
Men gaat evengoed vaak de fout in met andere migratiecijfers (EU migratie, emigratie, gezinsmigratie etc.).