Afgelopen donderdag werden twee Arabieren bij de grens van Gaza door het Israëlische leger uitgeschakeld. Een terreureenheid die op een voertuig van het IDF heeft geschoten, zegt het Israëlische leger. Nathan Stuckey, die regelmatig vanuit Gaza bericht voor de International Solidarity Movement, sprak met de familie. Die vertelt een heel ander verhaal.
Nasr Ibrahim Alean was een 23-jarige boer uit Beit Lahia. Op 3 November 2011 werd hij vermoord. Hij was bezig aardbeien te plukken in zijn veld toen hij in het been werd geschoten door het Israëlische leger. Hij riep zijn vriend van 22, Mohammed Aboe Helmeyyah, om hem te helpen. Mohammed probeerde hem in veiligheid te brengen, maar beiden werden gedood door een raket van een Apache-helikopter. Nasr is niet de eerste boer in Gaza die door het IDF is vermoord, en hij zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn.
Nasr werd vermoord terwijl hij aan het werk was in een veld dat op 500 meter afstand ligt van de grens. Buiten de “bufferzone” dus die de Israëli’s hebben opgelegd, en die in werkelijkheid een 300 meter wijde zone des doods is die Gaza omringt.
Dit is niet ongewoon; het risicogebied rond de grens reikt volgens de VN zover als één à twee kilometer. Nasr wist dat hij zijn leven riskeerde toen hij naar zijn werk ging, maar hij had geen andere keuze. Hij had het geld nodig om te trouwen, en arbeid op het land was het enige werk dat hij kon vinden. Gaza is in staat van beleg en de werkloosheid is alomtegenwoordig. Niet alleen zijn vele importgoederen verboden, maar de meeste exportgoederen eveneens.
We zaten in de rouwtent terwijl we spraken met de familie van Nasr, hun verhalen hoorden en hun foto’s van Nasser bekeken. Een neef liet ons een video zien terwijl zij het lichaam terughaalden. Er was een enorm gat in zijn hoofd. Ze vertelden ons dat Israël het Rode Kruis verbood om het lichaam onmiddellijk op te halen; het heeft een aantal uur gelegen, totdat de ambulances eindelijk kwamen. Te laat: Nasr was al dood. Mohammed was al dood. Ze vertellen ons nog ergere verhalen, over lichamen waarbij niemand toestemming kreeg ze op te halen, lichamen die het IDF liet wegrotten, en het eenieder verbood om ze op te eisen.
Nasrs broer zou over twee dagen gaan trouwen. Een van zijn tantes hoorde het verhaal terwijl ze haar wenkbrauwen liet epileren in voorbereiding op de trouwerij. Ze zegt over hem: “Hij zat niet in het verzet, hij probeerde gewoon nog wat te werken”, en vervolgt: “Ze willen zelfs niet dat we werken. Als we de VN niet hadden, weet ik niet wat we zouden moeten.”
Zijn oom vertelt ons hoe hij vroeger werkte in Israël. Hij werkte als chauffeur. Op een dag stapte een vrouw in met haar jonge kind. Ze schold hem uit waar haar kind bij was. Hij vraagt: “Hoe kunnen mensen die je uitschelden tegenover hun kinderen, hun kinderen leren over vrede?” Hij lijkt niet veel hoop te hebben.
Ze praten erover om naar mensenrechtenorganisaties te stappen en te klagen over de moord op Nasr, maar ze geloven niet echt dat die iets kunnen doen. Nasr had de moed echter niet opgegeven. Hij trok erop uit om aardbeien te plukken afgelopen donderdag, omdat hij wilde leven, omdat hij wilde trouwen en kinderen krijgen en een eigen huis bezitten.
Reacties (44)
Het blijkt maar weer, dat regime in Israël is geen spat beter dan het regime in Damascus.
Dus jij vergelijkt het vermoorden van 3500 mensen met het omleggen van 2 aardbeienboeren?
Kom op zeg, niet gaan doen alsof deze 2 doden een geïsoleerd incident zijn.
Ja, en dan ook nog die stuk of tien vorige maand in vergelding voor een actie van Egyptische terroristen en dan nog eens de meer dan duizend waaronder zeer vele onschuldig in de vorige Gazaoorlog etc. Het maakt niet uit hoe veel, het gaat om het waarom. In Israël is het policy om vermeende tegenstanders uit de weg te ruimen of zonder proces te laten wegrotten in het gevang. Net als in Syrië. Allebei hele nare staten. Vergelijking lijkt me zeer op zijn plaats.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_violent_incidents_in_the_Israeli%E2%80%93Palestinian_conflict,_2011
Het verschil is dat Syrië het bij zijn eigen bevolking doet, en Israël het bij een ander volk doet. Het aantal doden ligt in Syrië ook veel hoger.
Als je een vergelijking wil trekken, lijkt Zuid-Afrika me meer voor de hand liggen.
Wanneer een regime moordt op een schaal zoals nu in Syrië is er geen sprake meer van “eigen” bevolking.
Weinig boeiende discussie trouwens waar dit of dat onderdrukkend regime het meeste op lijkt.
Prediker, een vergelijking heeft altijd zin, maar je hebt gelijk dat Israël van nu veel meer overeenkomsten heeft met het apartheidsregime van toen dan met Syrië van nu. Ik vind het gedrag van Israel wel net zo onaanvaardbaar als dat van Syrie, maar dat is natuurlijk weer wat anders.
Tja, die discussie wordt als vanzelf opgeroepen door het gebruik van het retorische stijlmiddel van de vergelijking met de boeman.
‘Zo zie je maar weer, Israël is geen spat beter dan [vul hier uw favoriete boeman in]’
– Zo zie je maar weer, Israël is geen spat beter dan [het regime in Damascus]
– Zo zie je maar weer, Israël is geen spat beter dan [Iran]
– Zo zie je maar weer, Israël is geen spat beter dan [de nazi’s]
Als je dat stijlmiddel inzet, doe je er goed aan om de spijker op z’n kop te slaan.
true
maar…….
ik vind alle boemannen die je oproept onaanvaardbaar. Dus als het om een waardeoordeel gaat dan Israël geen spat beter dan [….]
De gelijkenis met het apartheidsregime is inderdaad wel treffend.
@12 – Frank; ik denk dat we het over een heel aantal zaken wel eens zullen worden.
Ik vind dat op één lijn zetten van verscheidene onaanvaardbare zaken omdat ze onaanvaardbaar zijn gewoon niet erg handig als strategie om mensen te overtuigen. Eerder werkt het averechts. Vandaar dat ik sympathisanten van de Palestijnse zaak daar zoveel mogelijk van probeer af te laten zien.
Het werkt averechts omdat de logica erin ook gewoon niet deugt. Dat is eenvoudig te demonstreren aan de hand van een simpel voorbeeld.
– Pesten op het schoolplein is onaanvaardbaar.
– Wat Pol Pot deed (intelligentsia en stadsmensen uitroeien en dwangarbeid laten verrichten) is eveneens onaanvaardbaar.
Ergo: pestkoppen op het schoolplein zijn geen spat beter dan Pol Pot!
Snap je? Dat is hetzelfde soort logica dat jij toepast op Israël en Syrië, alleen dan heel erg extreem. Maar het effect is hetzelfde: mensen werpen ogenblikkelijk tegen dat je die zaken toch niet met elkaar kunt vergelijken.
En wat erger is: in vergelijking met de killing fields van Cambodja zijn pesterijen op school natuurlijk een niemendalletje. Dus niet alleen verschuift de aandacht naar de vraag of de vergelijking deugt, maar het effect van de vergelijking (juist omdat ‘ie zo scheef is), is het bagatelliseren van pesterijen op school. Die stellen in verhouding met het grotere leed in de wereld nauwelijks wat voor.
Dat is dus het tegenovergestelde van wat die retorische strategie juist beoogde, namelijk het duidelijk maken hoe erg pesten wel is.
En hetzelfde zie je gebeuren in discussies over hoe Israël de Palestijnen behandelt. Zodra er groteske vergelijkingen opduiken in de discussie, krijg je reacties zoals in #2.
Vergelijkingen zijn een krachtig retorisch middel om duidelijk te maken hoe kwalijk een bepaalde stand van zaken is, maar je moet erg uitkijken dat je jezelf niet in je voet schiet.
@14 Prediker, [na heel wat gedelete en geedit], je hebt gewoon gelijk voor wat betreft het gebruik van een stijlmiddel waardoor je je (ik mijn) gelijk niet krijgt. Vriend Larie wees me er al eens op dat het gebruik van het woord racistisch, ook al is het technisch gezien volkomen juist, vaak een discussie onnodig polariseert. Aan de andere kant is juist het benoemen van zaken (Gaza is een klassiek getto, Hebron doet me erg denken aan Silezie anno 1935) soms noodzakelijk om de mogelijke gevolgen van gaande processen aan te kaarten. Hmm… het blijft lastig de goede balans te vinden.
Je bedoelt het elimineren van blanke boeren?
@16; Nee, ik bedoel dat de wijze waarop de Israëlische overheid de niet-Israëlische Palestijnen behandelt grote overeenkomsten vertoont met het Apartheidsregime tussen 1948 en 1994.
Leuke newspeak, vermoorden versus omleggen.
Geen newspeak, synoniemen.
Nog maar een van de Israel agitprop afdeling,de rest moet nog atent gemaakt worden zeker of ze zijn nog niet wakker
Aardbeien zijn levensgevaarlijk.Het zijn vermomde stenen,je kan ze als wapen gebruiken door er mee te gooien.
En ze zijn ook nog ROOD alle reden om misbruik daarvan met wortel en tak uit te roeien
Het schieten op landbouwers lijkt structureel te zijn. Waarschijnlijk tijdsverdrijf van Israelische soldaten die zich vervelen. Ze weten dat ze er ongestraft mee wegkomen.
Over een gedisciplineerd leger gesproken.
2010: Israeli forces shot a twenty year-old Palestinian farmer as he worked his land in the village of Al-Faraheen
https://www.youtube.com/watch?v=dsTIvwBA5ao
Het kan ook een stilzwijgende tactiek zijn. Als je gewoon willekeurig schiet op alles wat maar een beetje in de buurt komt, heb je minder mensen die zich in de buurt van de grens wagen, en dan hoef je ook niet steeds de gok te nemen of er onschuldige boeren zijn of terroristen met een raketwerper in hun rugzak op je afkomen.
Het scheelt ook in het aantal manschappen dat je moet inzetten om de grens te bewaken. Als iedereen daar een beetje aardbeien gaat staan plukken, dan is het des te makkelijker om er als militie-strijders tussen te glippen.
Het gebruik van terreur dus.
Staatsterreur zelfs. Darn, gaat de vergelijking met Syrië toch nog op..
Over staatsterreur gesproken: http://en.wikipedia.org/wiki/Palestinian_land_laws
Tja, en de vergelijking met China ook: Bibi Netanyahu = Mao, nou goed?
Willekeurig schieten op burgers, dat lijkt me inderdaad de ultieme vorm van terreur. Want de boer die nu werd doodgeschoten bevond zich dus niet in de bufferzone, maar ruimschoots daarbuiten.
En dit geweld is geen incident. Ik plaatste vanavond nog een Waanlink naar een VN-rapportje dat laat zien dat het aantal incidenten met geweld door kolonisten in de Westbank schrikbarend gestegen is. Het aantal doden als gevolg daarvan eveneens.
Waarom Iran geen atoomwapen mag? Da’s (on)logisch!
Door Frits van Veen
Het is eigenlijk te simpel worden, maar onze regeringsleiders houden daar niet van: waarom mag Iran eigenlijk geen atoomwapens hebben?
Na de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog werd in 1919 de Volkenbond opgericht om de vrede te bewaren en een soort van democratie op wereldniveau te realiseren. De Volkenbond bestond destijds uit 51 landen. De rest van de wereld was nog gekoloniseerd door West-Europese landen.
De Volkenbond kreeg, na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, in 1945 een nieuwe naam: de Verenigde Naties (VN). Het hoofdkwartier kwam in New York, want de Verenigde Staten waren de belangrijkste initiatiefnemer en hadden bovendien inmiddels de atoombom uitgevonden. Zij waren het machtigste land ter wereld.
Inmiddels is de wereld gedekoloniseerd, op Palestina na, en bestaat onze nieuwe “wereldregering” uit liefst 193 landen.
De Verenigde Staten waren tegen het West-Europese kolonialisme. Zij waren immers zelf als onafhankelijke natie ontstaan door zich aan het Britse koloniale juk te ontworstelen. Ze voelden al aankomen dat, als straks al die bijna 200 landen lid zouden zijn van de VN, dat wel eens mis zou kunnen gaan. Misschien niet eens zo gek gedacht, want die gedekoloniseerde landen moesten eerst hun eigen boel op orde krijgen en veel van die landen zijn daar tot op de dag vandaag nog steeds niet klaar mee.
Daarom werd een jaar na de oprichting van de VN, de VN-Veiligheidsraad opgericht. Deze bestond en bestaat uit vijf permanente leden: China, Frankrijk, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Elk van deze landen heeft het recht elk democratisch besluit van de bijna 200 landen in de wereld, te torpederen: het veto-recht.
Deze vijf landen kwamen in de loop der jaren alllemaal in het bezit van de atoombom. En zij besloten op een gegeven moment dat alleen zij daarover mochten beschikken. Ook niet zo vreemd, want stel je voor dat elke gek die in een land aan de macht kwam, ook zo’n afschuwelijk wapen mocht hebben.
Na Hiroshima is het wapen dan gelukkig ook nooit meer gebruikt.
Toch verbreidde het bezit van atoomwapens zich sluipenderwijs. Achtereenvolgens Israel, India en Pakistan kregen er de beschikking over. Er werd niet veel drukte over gemaakt. Niet alleen ontkenden de laatst genoemde drie landen gewoon dat ze de A-bom hadden. Ze waren bovendien alle drie trouwe bondgenoten van de Verenigde Staten. Dus: who cares?
Dat werd anders toen Irak, tot dan toe ook zo’n trouwe bondgenoot van de VS, zijn eigen plan begon te trekken en in 1990 zijn buurland(je) Koeweit wilde innemen. Begrijpelijk dat een westerse alliantie daar tegen in het geweer kwam. De bezetting verstoorde immers de internationale rechtsorde. Het halve land werd platgebombardeerd.
Saddam Hussein kreeg dertien jaar later, in 2003, opnieuw een flink pak slaag. Hij werd er door de Verenigde Staten niet alleen van beschuldigd de hand te hebben gehad in de aanslagen van nine eleven 2001, hoewel hij allesbehave een fundamentalistische moslim was. Nee, hij zou ook bezig zijn atoombommen te maken. Geen van beide verdenkingen bleek te kloppen.
Nu wordt het iets ingewikkelder. Ruim dertig jaar geleden, in 1979, was in Iran, een buurland van Irak, de fundamentalistische ayatollah Khomeini aan de macht gekomen. Vrijwel de gehele bevolking steunde zijn machtsgreep tegen de door Amerika gesteunde sjah Reza Pahlevi.
Steeds meer Iraniers zouden daar later spijt van krijgen. Eigenlijk is inmiddels bijna de hele Iraanse bevolking tegen de dictatuur van de ayatollahs. Maar wat moesten ze destijds anders om van het Amerikaanse juk af te komen?
De Verenigde Staten bleven na 1979 niet stil zitten. Zij waren toen nog goeie vriendjes met Saddam Hussein, wiens land zij vol wapens hadden gestopt. Zij wisten hem over te halen de oorlog te verklaren aan de ayatollahs in het buurland.
Saddam Hussein twijfelde, maar niet lang. Binnen de islam bestaan namelijk twee stromingen, de soennieten en de sji’ieten, die elkaar normaliter niet veel kwaad doen. En de “soenniet” (als hij al een moslim was) Saddam regeerde met harde hand over een land waar voornamelijk sji’ieten wonen. Zijn troon zou wel eens bedreigd kunnen worden.
Het werd de bloedigste oorlog (1980-1988) sinds de Tweede Wereldoorlog met miljoenen doden aan beide kanten. Een volstrekt zinloze oorlog bovendien. Zowel ayatollah Khomeini in Iran als Saddam Hussein in Irak kwam vaster in het zadel te zitten.
Natuurlijk, op de achtergrond speelt de kwestie-Israel (zie onder meer mijn artikel “De verwrongen wereld” op http://www.opiniestukken.com). Israel werd in 1948 (op grond van een VN-resolutie) gevestigd op Arabisch/islamitisch grondgebied, omdat de Europeanen met hun pogroms en holocaust al het halve joodse volk hadden uitgemoord. En veel Arabieren en andere moslims zijn het daar nog steeds niet mee eens.
Vooral de ayatollahs in Iran gingen, behalve tegen de “Grote Satan” Amerika, ook tegen Israel te keer. Met hun mond althans. Vroeger kende Iran (toen nog Perzie geheten) de grootste joodse gemeenschap ter wereld. Joden hadden het er niet makkelijk, maar tot aan de christelijke Kruistochten (tegen joden en moslims) leefden ze in relatieve vrede tussen de moslim-meerderheid. En nog steeds zijn er joden en synagoges in Iran, al krijgen joden en christenen het er steeds moeilijker.
De Verenigde Staten, met in hun kielzog de Europeanen, hadden de (Arabische) buurlanden van Israel inmiddels al getemd met wapens en geld. Maar in de ayatollahs school een nieuw gevaar.
Nu de Arabische Lente is uitgebroken, weten de Verenigde Staten en Europa het helemaal niet meer. Wat gaat er met Israel gebeuren, dat zich sinds 1948 alleen maar heeft uitgebreid met met meer Arabisch land?
The answer is blowing in the wind. Maar persoonlijk (als ik even subjectief mag worden) geloof ik dat moslims het beter met joden (een verwant, semitisch volk) voor hebben dan (ex-)christenen.
Maar misschien is nu in ieder geval duidelijk waarom Iran geen atoomwapens mag hebben.
Volgens mij zit hier iemand in het verkeerde draadje.
En nee, dit verhaal maakt niet veel duidelijker waarom Iran geen kernwapens mogen hebben, dan als iemand zou schrijven: de huidige machthebbers van Iran zijn anti-Amerikaans en anti-Israëlisch en aangezien Amerika nog altijd de voornaamste supermacht is die graag overal de lakens uitdeelt, is het daarmee basta.
Waarom gaan we er eigenlijk vanuit dat het verhaal van het (door Palestijnen geleide) “International Solidarity Movement” de waarheid is, en dat van het Israëlische leger een leugen?
Ervaring..?
Ik heb zelf niet zoveel ervaring met de betrouwbaarheid van elk van deze partijen, maar de “International Solidarity Movement” (allias “Palestine Solidarity Movement”) is in elk geval (ook) geen neutraal instituut. Leden van deze club dringen zelf regelmatig en bewust gesloten militaire gebieden binnen (bron: http://en.wikipedia.org/wiki/International_Solidarity_Movement). Prominenten van de ISM/PSM vinden dat Israël zou moeten verdwijnen, zonder of met geweld, en zijn niet vies van (zelfmoord)terroristische aanslagen. Publicaties van zo’n club zou ik niet zomaar voor zoete koek slikken, maar goed, over smaak valt niet te twisten. De gastredacteur vindt het wel lekker.
Ik ook,want een terroristenclub als het IDF heeft een veel geraffineerdere leugenmachine.
In je eigen link staat overduidelijk dat de ISM zich van geweldloze directe actie bedient en terrorisme veroordeelt. Dus hoe je bij de aantijging komt dat zij zelfmoordterrorisctische aanslagen uitvoert is mij een raadsel. Het zal wel weer een gevalletje Zionistische hasbara zijn. Het IDF daarentegen.. Remember Rachel Corrie!
selectief verzamelen van gegevens komt vaker voor bij het voetvolk,zie de reacties van LikoedNl op verscheidene draadjes van Sargasso
“Prominenten van de ISM/PSM vinden dat Israël zou moeten verdwijnen, zonder of met geweld, en zijn niet vies van (zelfmoord)terroristische aanslagen.”
In dat wiki-linkje dat je ter onderbouwing van die stelling geeft, lees ik iets anders:
– In 2007 wordt Akram Ibrahim Abu Sba’ door militanten van de Islamitische Jihad gedood, als hij probeert te bemiddelen tussen militanten van de Islamitische Jihad en de Palestijnse politiediensten in Jenin.
– Op 14 april 2011 wordt de Italiaanse ISM-activist Vittorio Arrigoni ontvoerd en opgehangen door een salafistische groep in de Gaza-strook.
– In april 2003 werd Tom Hurndall in het hoofd geschoten door een Israëlische soldaat terwijl hij twee Palestijnse kinderen in veiligheid probeerde te brengen van mitrailleurvuur dat in hun richting schoot.
– In maart 2003 eerder komt Rachel Corrie onder een bulldozer terecht, terwijl zij en andere activisten tikkertje speelden met bulldozers, om die in hun activiteiten te hinderen. Hier lopen de verhalen uiteen: volgens de activisten van het ISM waren de bulldozers daar om huizen plat te walsen en stond Corrie op een hoop aarde zodat ze recht in de cabine keek en de chauffeur haar moet hebben gezien; volgens het IDF waren de bulldozers daar om tunnels dicht te gooien en stond Corrie op een lager gelegen punt, zodat de bestuurder van de bulldozer haar niet kon hebben gezien.
Verder lees ik dat twee ISM-leden een polemiek hadden met een extremist/jihadist, die de legitimiteit van vreedzaam activisme in twijfel trok en wegwuifde als irrelevant en dociel. In hun antwoord schreven ze:
“Het Palestijnse verzet moet een verscheidenheid aan karakteristieken opnemen, zowel gewelddadig als niet-gewelddadig. Maar belangrijker: er moet een strategie ontwikkeld worden dat beide aspecten omvat. Vreedzaam activisme is niet minder nobel dan het uitvoeren van een zelfmoordmissie.”
Daar kun je enkel van maken dat ze “niet vies” zijn “van (zelfmoordterroristische aanslagen”, als je net doet alsof het een intern visie-document is. Maar dat is het niet: ze proberen mensen van Hamas en andere gewelddadige groepen ervan te overtuigen dat er ook een plaats moet zijn voor vreedzaam activisme.
(Zie bijv. CNN – Paula Zahn interviewt Adam Shapiro en Huwaida Arraf)
Het voetvolk is nog wel het meest verontwaardigd door dat het vaak niet Israeli of Palestijnen zijn die zich inzetten tegen de landroofpolitiek,en het terrorisme zoals dat begaan wordt door het IDF aan de kaak stelt.
En niet te vergeten misdragingen van kolonisten zichtbaar maken.
Brusselman is wel goed gebekt wat beledigende taal betreft (“voetvolk”, “landroofpolitiek”, “geraffineerde leugenmachine”) maar neemt niet de moeite ons met steekhoudende argumenten te overtuigen. Met zo iemand ga ik niet meer in discussie.
@Prediker: Het wiki-linkje dat ik gaf was niet ter onderbouwing van de stelling die erna kwam. Maar jouw literatuuronderzoek (complimenten voor de moeite) ondersteunt mijn punt wel. Wie namelijk zegt: “Vreedzaam activisme is niet minder nobel dan het uitvoeren van een zelfmoordmissie”, zegt iets anders dan “Vreedzaam activisme is beter dan zelfmoordaanslagen”.
Dat ISM-activisten soms (per ongeluk?) worden gedood door jihadisten is geen bewijs dat die activisten geweld afwijzen. Misschien herinner je je nog dat ‘dreigende’ vredesverdragen tussen Israël en Palestijnen soms werden getorpedeerd met nieuwe zelfmoordaanslagen. Salafisten neigen ernaar iedereen te grazen te nemen die hun voor de voeten loopt.
Nog één. “In april 2003 werd Tom Hurndall in het hoofd geschoten door een Israëlische soldaat terwijl hij twee Palestijnse kinderen in veiligheid probeerde te brengen”. Dit suggereert dat de Israëlische soldaat dit zou hebben gedaan omdat deze Tom die kinderen in veiligheid probeerde te brengen, alsof die soldaat die kinderen te grazen wilde nemen. Waarom schoot hij dan niet op hen? En wiens mitrailleurvuur was dat, dat op kinderen schoot? En wat hadden die kinderen daar überhaupt te zoeken? En wie heeft bewezen dat het een Israëlische soldaat was die het dodelijke schot loste, immers in een regen van mitrailleurvuur? En als het zijn kogel al was, mikte hij dan wel op die Tom Hurndall? Dit riekt naar propaganda en daar hou ik niet zo van.
“Ons” met steekhoudende argumten overtuigen ?met z’n hoevelen ben je wel niet?En waar zijn die steekhoudende argumenten van “jullie” kant.Het verkeerd interpreteren van een wiki artikel kun je nu bepaald ook geen schoonheidsprijs toekennen
@37 Je houdt ook niet van propaganda,hoe kan het dan zijn dat je het IDF vertrouwd ?
Hier heb je nog wat “propaganda” van mijn kant.
http://www.youtube.com/user/rcfoundation
@37; De soldaat die Tom Hurndall in het hoofd schoot beweerde dat hij had geschoten op iemand in militaire dracht die op soldaten vuurde. Fotografisch bewijs toonde echter aan dat Hurndall een feloranje vest droeg. Er werd evenmin een wapen in zijn nabijheid gevonden.
Het was ook geen ongeluk ofzo. De soldaat, Idier Wahid Taysir Hayb, was een prijswinnende scherpschutter en hij droeg een geweer met telescoopvizier. Hayb beweerde vervolgens dat hij boven het hoofd van Turndall had gemikt, en verdedigde zich vervolgens met het argument dat het een beleid was om op ongewapende burgers te schieten.
Hij werd door een Israëlische rechtbank veroordeeld tot acht jaar cel wegens doodslag, obstructie in het gerechtelijk onderzoek en gedrag dat ongepast is voor een soldaat.
Wie heeft dus bewezen dat het een Israëlische soldaat was en dat hij werkelijk mikte op Hurndall? Het Israëlische Openbaar Ministerie!
@Prediker: Ah ja, dat wist ik dus niet.
Aan de andere kant toont die rechtszaak dan weer aan dat de Staat Israël er niet van gediend is dat haar onderdanen, ook al zijn het militairen, ongewapende burgers overhoop schieten. Vergelijkbaar met Nederland dus, waar het leger overigens ook wel eens iets onder het tapijt wil vegen. Het verschil met het burgerleger van de Palestijnen is dat de regering daarvan – voor zover ik weet tenminste – nog nooit een Palestijn heeft vervolgd voor het beramen of helpen uitvoeren van een zelfmoordaanslag, of voor missers bij wat voor schietpartij dan ook.
Tenslotte, en dat staat me tegen bij het artikel van de gastredacteur, kunnen we in een willekeurig geval dat er aan Palestijnse kant doden vallen er niet vanuit gaan dat het IDF liegt en de ISM de waarheid spreekt. Beide partijen hebben er belang bij de tegenpartij (in het geval van de ISM is dat toch echt Israël) zwart af te schilderen. Het zou fijn zijn als we daar in Nederland niet aan meededen zonder te weten hoe het echt zit.
@41; mogelijk speelt mee dat er hier een Brit door zijn hoofd was geschoten en dat er keihard fotobewijs was dat in directe tegenspraak was met de beweringen van die soldaat.
Er zijn namelijk talrijke voorbeelden van Palestijnen die door soldaten van het IDF zijn doodgeschoten, zonder dat er strafmaatregelen volgden.
Zoals de dertienjarige Imam Darweesh al-Hams, die zeventien maal van dichtbij werd beschoten door een legerofficier van het IDF, ook al was allang duidelijk dat ze geen gevaar vormde. Niet alleen werd de dader slechts aangeklaagd wegens onjuist gebruik van zijn vuurwapen, maar hij werd zelfs bevorderd tot majoor en kreeg een flinke financiële vergoeding (€16.000) voor al zijn pijn en moeite.